Το έγκλημα στα Γλυκά Νερά ήρθε να αναιρέσει έναν ακόμη αστικό-κοινωνικό μύθο… σχετικά με την εικόνα και την ψυχική κατάσταση του δράστη ενός τέτοιου αποτρόπαιου εγκλήματος. Οι δράστες φρικτών εγκλημάτων απεικονίζονται σχεδόν πάντα ως αμόρφωτοι, άξεστοι και με ζωώδη ένστικτα. Ο δράστης του εγκλήματος της νεαρής μητέρας δεν είναι ένα αιμοδιψές ονυχοφόρο τέρας, αλλά ο νέος της διπλανής πόρτας με το χαμόγελο, που δεν δίστασε να τη σκοτώσει και να αφήσει δίπλα στο νεκρό άψυχο κορμί της το βρέφος τους, το βρέφος του. Δεν δίστασε να αφαιρέσει με αυτόν τον βίαιο τρόπο τη ζωή του σκύλου του. Δεν δίστασε να σκηνοθετήσει και να ερμηνεύσει τον πρωταγωνιστικό ρόλο σε ένα θεατρικό σκηνικό ληστείας μετά φόνου. Ολες αυτές οι πράξεις έχουν και έναν σαδιστικό χαρακτήρα. Εδώ μπορεί να διαπιστώσει κανείς τα σημάδια της έλλειψης ενσυναίσθησης, της έλλειψης ενοχής, της ψυχικής και συναισθηματικής ένδειας απέναντι ακόμη και στο ίδιο του παιδί.
Θα μπορούσε κανείς να μιλήσει για μείγμα αντικοινωνικών και ναρκισσιστικών στοιχείων που οδηγούν τον συναισθηματικά αβαθή σύζυγο όχι μόνο στην ύστατη αυτή κακοήθη πράξη αλλά και στην πλοκή μιας ιστορίας για τη συγκάλυψή της. Είθισται τέτοιου είδους προσωπικότητες να εμπλέκονται σε μακροχρόνιες σχέσεις, χωρίς όμως την ανάλογη συναισθηματική επένδυση, χωρίς το αυθεντικό νοιάξιμο και το μοίρασμα, χωρίς το βασικό στοιχείο μιας στενής σχέσης που είναι η αμοιβαιότητα. Η επιθετικότητα και η προκλητικότητα μεταμφιεσμένη πολλές φορές προϋπάρχει στη συμπεριφορά τους πριν την ανώτερη έκφρασή της σε φονική ενέργεια. Είναι πολύ δύσκολο ωστόσο να αναγνωρίσει κανείς αυτό το βίαιό τους κομμάτι καθώς με μαεστρία καμουφλάρεται μέσα από διάφορα χειραγωγικά παιχνίδια.
Ο γυναικοκτόνος των Γλυκών Νερών φαίνεται να έπαιξε το τελευταίο του διαγωνιστικό παιχνίδι με ολόκληρη την κοινωνία με στόχο τη χειραγώγηση, την παραπλάνηση και την αποφυγή της τιμωρίας. Σε αυτή την τραγωδία βέβαια το δεύτερο μεγάλο θύμα μετά τη νεκρή μάνα είναι το παιδί, το οποίο είναι άθελά του ο φορέας ενός αποτρόπαιου εγκλήματος που συγκλόνισε όλη την Ελλάδα και θα πορευθεί με αυτό το πιθανώς ισόβιο ψυχικό τραύμα έχοντας εγγράψει στην προσωπική του ιστορία έναν δολοφόνο πατέρα και μια νεκρή μητέρα.
Ο κ. Γιώργος Τζεφεράκος είναι ψυχίατρος, διδάκτωρ Ψυχιατροδικαστικής του Πανεπιστημίου Αθηνών, πρόεδρος του Διοικητικού Συμβουλίου της ΕΠΑΨΥ.
