Μάιος 2020. Το πρώτο lockdown στην χώρα μας για την αντιμετώπιση της νόσου COVID 19 έχει ήδη μπει σε λειτουργία και η ζωή έχει αλλάξει. Παντού. Όμως για δύο μήνες, σ’ ένα γηροκομείο στον Άγιο Στέφανο, βόρεια της Αθήνας, το προσωπικό και οι φιλοξενούμενοι, έζησαν έναν επιπρόσθετο εγκλεισμό, αφού η μονάδα τους για προληπτικούς λόγους, έπρεπε να σφραγιστεί.
Αυτή δεν ήταν φυσικά η μοναδική περίπτωση που κάτι τέτοιο συνέβη, όμως τι ακριβώς θα μπορούσε να συμβεί σε αυτό το extra lockdown; Και πόσο μας αφορά; Eρωτήματα που αναπόφευκτα προκύπτουν κατά την διάρκεια εξέλιξης του ντοκιμαντέρ «Μέσα από το τζάμι, τρεις πράξεις» του Χρήστου Μπάρμπα που κάνει την παγκόσμια πρεμιέρα του στο πλαίσιο του 23ου φεστιβάλ ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης που θα αρχίσει την Πέμπτη 24 Ιουνίου.
Το «Μέσα από το τζάμι, τρεις πράξεις» είναι μια από τις αρκετές ταινίες που αφηγούνται ιστορίες σχετικές με το επίμαχο θέμα της νόσου COVID 19. Ελληνες και ξένοι δημιουργοί καταθέτουν με πάθος την άποψή τους αφήνοντας τον θεατή αντιμέτωπο με την σκληρή πραγματικότητα που καταγράφουν.
Με το «Μόνοι μαζί» ο Μάνοs Παπαδάκηs έκανε μια σύνθεση από έξι ιστορίες επιβίωσης μέσα στην καραντίνα επιλέγοντας καθημερινούς ανθρώπους της ελληνικής κοινωνίας όπως η Αλίκη, μια μαθήτρια λυκείου, που βλέπει την σχολική ρουτίνα της να ανατρέπεται ή ο Αλέξανδρος που παρότι έχει φτάσει στο όριο επιβίωσης ως επιχειρηματίας, βρίσκει τρόπο να συνεχιστεί το χόμπι του, ο χορός τανγκό.
Σε μια άλλη ταινία, το «Μακαμπίρ» του Μανόλη Σφακιανάκη, αναπτύσσονται, παράλληλα, δύο ιστορίες. Δύο επιδημίες πλήττουν την ίδια πόλη σε διαφορετικούς χρόνους. Εξελίσσονται σαν να «συνομιλούν» μεταξύ τους. Η πανδημία του κορωνοϊού και η πανούκλα του 1592. Οι κάτοικοι του Ηρακλείου μιλούν για τις εμπειρίες τους κατά τη διάρκεια της πρώτης καραντίνας (Μάρτιος – Μάιος 2020) εξαιτίας της Covid – 19. Ένας βενετός αξιωματούχος στέλνει την αναφορά του στην κεντρική διοίκηση και περιγράφει όσα υπέφεραν στην Χάνδακα (Ηράκλειο), εξαιτίας της πανούκλας που έπεσε στην πόλη το 1592 και κράτησε 30 μήνες. Οι δύο ιστορίες, συμπληρώνονται με τις σκέψεις του αφηγητή-σκηνοθέτη, οι οποίες έχουν τη μορφή ενός προσωπικού ημερολογίου.
Με τους «Παρόντες» ο ντοκιμαντερίστας – δημοσιογράφος Γιώργος Αυγερόπουλος, αναδεικνύει την παγκόσμια δημόσια συζήτηση που έχει ήδη ξεκινήσει με τη νόσο Covid 19 από την οποία προκύπτει ότι η ανάγκη για ένα νέο κοινωνικό συμβόλαιο, ενώ από ελληνικής πλευράς υπάρχει επίσης η ταινία «Άνθρωποι στην πανδημία», συλλογικό έργο που συνυπογράφουν φοιτητές και φοιτήτριες του Τμήματος Κιν/φου του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης. Οι φοιτητές αποφάσισαν να σκιαγραφήσουν το πορτρέτο ενός συγκατοίκου τους ή του εαυτού τους στη διάρκεια της καραντίνας.
Τέλος, σε ότι αφορά τις ξένες παραγωγές που θα παιχτούν στο φεστιβάλ, είναι τα «Χαμένα λουλούδια» (Lost Flowers), το «Γουχάν Γουχάν» (Wuhan Wuhan) του Κινέζου Γιούνγκ Τσανγκ (ευρωπαϊκή πρεμιέρα) και «Στην ίδια ανάσα» (In the Same Breath), μια συμπαραγωγή Αμερικής / Κίνας σε σκηνοθεσία της Νανφού Γουάνγκ.
