Οι «κίτρινες κάρτες», που δεν είναι τίποτε άλλο από τις φόρμες που συμπληρώνουν οι γιατροί όταν διαπιστώνουν σε ασθενείς τους παρενέργειες ή απλά υποψιάζονται ότι πρόκειται για παρενέργειες από τον εμβολιασμό τους κατά της COVID-19, όπως έγραψε «Το Βήμα» στις 3 Ιουνίου, φαίνεται ότι δεν συγκίνησαν κανέναν.
Μέσα στην ευφορία του success story της ψηφιακής οργάνωσης του εμβολιασμού του πληθυσμού, κάποιοι είπαν «ε, και τι έγινε, κάποιοι ατύχησαν»…
Δεν είναι όμως έτσι τα πράγματα. Υπάρχουν δύο όψεις στην ιστορία των εμβολιασμών.
– Η πρώτη, στην οποία προφανώς συμφωνούν όλοι όσοι έχουν εμβολιαστεί, δηλαδή η προχωρημένη ψηφιακή οργάνωση των ραντεβού και η άψογη συμπεριφορά ιατρικού και νοσηλευτικού προσωπικού που συμμετέχει στην επιχείρηση «Ελευθερία».
– Η δεύτερη, αυτή που βιώνουμε μήνες και είναι αν όχι ο φόβος, το άγχος από τις παρενέργειες του εμβολίου της AstraZeneca και δευτερευόντως άλλων εμβολίων. Αυτό το άγχος γεννήθηκε όχι με ευθύνη των εμβολιασμένων, αλλά με ευθύνη της Εθνικής Επιτροπής Εμβολιασμών για τη μη έγκαιρη, σαφή και ξεκάθαρη ενημέρωση για τις παρενέργειες που δυστυχώς μπορεί να οδηγήσουν ακόμη και στον θάνατο.
Δεν χρειάζεται να θυμίσουμε ότι η πρώτη σύσταση για το ΑΖ ήταν να γίνεται σε ηλικίες άνω των 60 ετών, η δεύτερη να μη γίνεται σε ηλικίες κάτω των 30 ετών, η προτελευταία (έμμεση) να αποφεύγεται από τις γυναίκες κάτω των 50 ετών.
Δεν χρειάζεται να τονίσουμε ότι δεν δόθηκε από την αρχή των εμβολιασμών επίσημη ξεκάθαρη οδηγία να αποφύγουν το εμβόλιο άτομα με θρομβοφιλία, την ώρα που υπήρχε η δυνατότητα επιλογής άλλου εμβολίου.
Να όμως που φτάσαμε ξανά εκεί που ξεκινήσαμε. Η τελευταία οδηγία είναι «να μη γίνονται τα εμβόλια της ΑΖ σε ηλικίες κάτω των 60 ετών».
Θα επαναλάβουμε το ίδιο συμπέρασμα της 3ης Ιουνίου:
«Η συνευθύνη της κυβέρνησης για αυτή την κατάσταση είναι προφανής. Οφειλε και οφείλει να διασφαλίσει, όσο υπάρχει η δυνατότητα επιλογής άλλου εμβολίου, να μην εκτεθούν «ευαίσθητες ομάδες» σε αυξημένο κίνδυνο.
Και να απαντήσει σε όσους έκαναν την πρώτη δόση του εμβολίου και σήμερα αισθάνονται και είναι εκτεθειμένοι στον περιορισμένο, έστω, κίνδυνο παρενεργειών, τι να πράξουν».
Το δικαίωμα στην υγεία είναι 100% για όλους, δεν είναι λαχείο…
