Επιτέλους, γενική απεργία ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ-ΠΑΜΕ και λοιπών συνδικαλιστικών δυνάμεων… Με πλημμυρίζουν γλυκές νοσταλγικές αναμνήσεις κάθε φορά που, σπάνια πια, προκηρύσσεται γενική απεργία… Θυμάμαι εκείνες τις ωραίες ημέρες 2010-15 που είχαμε 1η και 15 του μηνός γενική απεργία… διαδηλώσεις… συγκρούσεις… ΜΑΤ… μολότοφ… οδοφράγματα… καιγόταν η Αθήνα… έκλειναν μαγαζιά… έκλειναν επιχειρήσεις… φτώχεια… ανεργία… Χρυσή Αυγή… απόπειρες κατάληψης της Βουλής.
Τι ωραία που ήταν! Αγώνες αγανακτισμένοι, αγώνες οργής, αγώνες αντιμνημονιακοί, είχε νόημα η ζωή τότε. Ο «ιστορικός χρόνος συμπυκνώθηκε» έγραφαν σοφοί – γεννοβολούσε η οργή τους ψύχραιμους και κυνικούς που έγιναν για πρώτη φορά πρωθυπουργοί, υπουργοί, βουλευτές, διοικητές οργανισμών – έτσι, καταστρέφοντας τους πληβείους αναδεικνύονται οι νέες ελίτ, ημερολόγιό μου.
Οχι όλες, αναδεικνύονται και ελίτ με τις κανονικές, κοινοβουλευτικές και εκλογικές διαδικασίες, αλλά: «Η κανονικότητα ποτέ δεν είναι ευκαιρία για την Αριστερά», κατά την Εφη Αχτσιόγλου, το πρότυπο πρόσωπο της πολιτικής νεοελίτ γιατί είναι φανερό πως δεν αναδείχθηκε απλώς: ήρθε για να μείνει κανονικότατα στην πολιτική ελίτ, έχει τα προσόντα.
Για τη δική της Αριστερά ισχύει αυτό, ξέχασε να διευκρινίσει. Και να σκεφθεί λίγο τι είδους Αριστερά είναι αυτή, αφού οι μεγάλες α-κανονικότητες οδήγησαν στον μουσολινικό φασισμό, τον χιτλερικό ναζισμό, τον σταλινικό κομμουνισμό. Σε ποιον θα δώσει αυτή τη φορά το σκήπτρο τυχόν νέα μείζων α-κανονικότητα ας το σκεφθεί η ίδια μετά την κανονικότατη, της εύχομαι, γέννα.
«Montjoie Saint-Denis!»
– και όποιον πάρει ο χάρος
Μας θύμισε η πρόεδρος τον κρίσιμο κανόνα που ορίζει την κανονικότητα στις ανθρώπινες σχέσεις: «Το όριο της ελευθερίας των επιλογών μας είναι ο διπλανός μας. Είναι ο άλλος». Που θα πει (γιατί το ανέφερε με αφορμή τους εμβολιασμούς) το σύνταγμα «δεν αναγνωρίζει δικαίωμα σε κάποιον να θέτει σε κίνδυνο τη ζωή και την υγεία του του άλλου» – και δεν θα ήταν δυνατόν να αναγνωρίζει κάτι τέτοιο οποιοδήποτε σύνταγμα κανονικά συντεταγμένου πολιτεύματος.
Διαφαίνεται κομματική ομοφωνία επί του θέματος της προστασίας μας από τους αντιεμβολιαστές, στην οπτική της Κατερίνας Σακελλαροπούλου – να το δω και να μην το πιστέψω, ημερολόγιό μου. Φοβάμαι πως ο ΣΥΡΙΖΑ δεν αντέχει τις κανονικές κοινοβουλευτικές σχέσεις, ότι σαν τον Ανταίο έχει ανάγκη να καλλιεργεί την ακανονικότητα – δεν το κάνει επίτηδες: δεν ξέρει να κάνει τίποτα άλλο.
– Κάποιος τρελός στη Γαλλία, νόμισε πως είναι στην Ελλάδα του 2011 και χαστούκισε τον Εμανουέλ Μακρόν σε bain de foule, κραυγάζοντας τη μυστηριώδη πολεμική ιαχή των γάλλων βασιλιάδων: «Montjoie Saint-Denis!».
– Montjoie, διάβασα, είναι μυθικός τόπος στον οποίο ο πρώτος φράγκος βασιλιάς Κλόβις ή Χλωδοβίκος νίκησε κάποιον άλλον βασιλιά, και Saint-Denis, ήξερα, είναι ο άγιος προστάτης των γάλλων βασιλιάδων. Κατά τον μύθο είναι ο Διονύσιος Αρεοπαγίτης που έφθασε ως εκεί που βρίσκεται η «βασιλική καθεδρική» του Saint-Denis με τους τάφους των βασιλιάδων της Γαλλίας – για κάποιο μάλιστα διάστημα της διαδρομής κρατώντας το κεφάλι του, που του το είχαν κόψει οι Ρωμαίοι, στα χέρια του, αυτή είναι η προσφιλέστερη απεικόνισή του.
[Ασχετη ιστορία, ημερολόγιό μου, αλλά θα σημειώσω και όσα τραγικά έμαθα: ο περίφημος μεσαιωνικός φιλόσοφος Αβελάρδος είχε εγκλειστεί υποχρεωτικά καλόγερος στο μοναστήρι Saint-Denis, λόγω της σχέσης του με τη μαθήτριά του Ελοΐζα, που έμεινε έγκυος· ο σοφός Αβελάρδος έγραψε πραγματεία που αποδείκνυε ότι δεν ήταν δυνατόν ο Αρεοπαγίτης και ο αποκεφαλισμένος Διονύσιος να είναι το ίδιο πρόσωπο· θύμωσε ο βασιλιάς που στερούσαν από τον προστάτη του ένδοξη καταγωγή, τον έδιωξε από το μοναστήρι – όπως όλοι οι ευνούχοι, πήρε ο καημένος το σακουλάκι με τα όργανά που του είχαν κόψει τιμωρώντας τον για τη σχέση με την Ελοΐζα (έπρεπε να θαφτεί με αυτά) και έφυγε… Δύσκολα χρόνια για σοφούς εραστές.]
– Αυτό που ενδιαφέρει από την ιστορία αυτή δεν είναι οι Καπετίδες βασιλιάδες – που ούτε ως το 20 δεν έμαθαν να μετράνε, οι άχρηστοι: τέλειωσαν με τον Λουδοβίκο 18ο, κάπου γράφει ο Πρεβέρ· είναι ότι κανένας γάλλος πολιτικός δεν είπε «καταδικάζουμε τη βία αλλά κατανοούμε την οργή» – και άλλα τέτοια ελληνοπρεπή: καταδίκασαν ρητά και χωρίς ριζοσπαστικές υποσημειώσεις το χαστούκι.
Δύο μάλιστα βουλευτές αναφέρθηκαν και στις δικές τους ευθύνες, διαβάζω στα Νέα: «Η βία που εκφράζεται ακόμα και στις συζητήσεις μέσα στην Εθνοσυνέλευση δεν ηρεμεί τα πνεύματα στην κοινωνία» είπε ο ένας. Ο άλλος μίλησε για «ακραίες κοινοβουλευτικές συμπεριφορές», για να συμπεράνει ότι «πρέπει να βάλουμε τέλος στον τρόπο με τον οποίο κάνουμε πολιτική, γιατί σκοτώνει την ίδια την πολιτική».
– Γάλλοι φλώροι που δεν ξέρουν από Κολοκοτρώνη – Βελουχιώτη και ξέχασαν τον Ροβεσπιέρο.
– Ενώ, αυτός είναι άντρας, ο Λουκασένκο: πως διαθέτει «ατσάλινους όρχεις» τον παίνεψε μπροστά στις κάμερες ο φτωχός Ρομάν Προτάσεβιτς κλαίγοντας και ομολογώντας πως είναι εχθρός του λαού και του έθνους – 85 χρόνια μετά τις «Δίκες της Μόσχας». Στάλιν, σημαίνει ατσαλένιος, όπως ξέρουμε· μήπως απλώς αποκάλεσε τον Λουκασένκο «σταλινικό @9χίδι»;
Νέες Δελφικές Εορτές
Στο τρομερό τοπίο των Δελφών, στο αρχαίο θέατρο όπου ατύχησαν τα σχέδια του Αγγελου Σικελιανού και της Εύας Πάλμερ, εκεί ευτύχησαν τα σχέδια του σπουδαίου μαέστρου Θεόδωρου Κουρεντζή: οργάνωσε την ελληνική συμμετοχή στην εννιάωρη Euro-Bethoveniade του Arte σε όλη την Ευρώπη – στην Ελλάδα, σε συνεργασία με το Μέγαρο Μουσικής.
Ηταν μη τυπική αλλά συναρπαστική εκτέλεση της 7ης του Μπετόβεν· όρθιοι έπαιζαν οι μουσικοί της ορχήστρας του Κουρετζή, musicAeterna, για να συμπαρασταθούν στους χορευτές της Sasha Waltz & Guests, που κυκλοφορούσαν υπό τους ήχους τους μέσα στο άγριο και επιβλητικό τοπίο των Δελφών σαν αρχαίες κολόνες ζωντανεμένες. Ολο το θέαμα είχε εκείνη την αισθητική ποιότητα που οι φιλόσοφοι κατατάσσουν στην κατηγορία «Sublime», νομίζω.
Πάντα τέτοια να έχουμε, να γιατρευόμαστε λίγο από την καθημερινή ασχήμια, να παίρνουμε δυνάμεις να συνεχίζουμε.
l Σε μας εδώ, δεν καταλαβαίνω τι συμβαίνει: η μετακόμιση στο αποκάτω διαμέρισμα ολοκληρώθηκε, το γέμισαν έπιπλα, φάνηκαν τη Δευτέρα και δύο κυρίες που τις ακούγαμε να τακτοποιούν, μετά κλείδωσαν και έφυγαν και έκτοτε σιωπή βασιλεύει. Περίεργο.
ΓΡΑΜΜΑΤΟΚΙΒΩΤΙΟ
Σαμιώτισσα, ο τουρισμός δεν θέλει παρακάλια· είναι κι αλλού πορτοκαλιές, Σαμιώτισσα, που κάνουν πορτοκάλια (δις).
ΣΤΑΥΡΟΣ, ΕΜΒΟΛΙΑΣΘΕΙΣ (ΔΙΣ)
Τυχερός όποιος παρακολούθησε τη MusicAeterna, την ορχήστρα του Θεόδωρου Κουρεντζή με διευθυντή τον ίδιο, στην εκτέλεση της 7ης Συμφωνίας του Μπετόβεν στους Δελφούς την Κυριακή… Είχε την ευκαιρία να ξαναγεννηθεί στα νερά της Κασταλίας, ανάμεσα στις Φαιδριάδες, την Υάμπεια και τη Ναυπλία, με τους Θεούς να κοιτούν, να ακούν και να χαμογελούν ευχαριστημένοι. Αναγέννηση ψυχής ήταν το όλο άκουσμα και θέαμα. Χίλια ευχαριστώ!!!!
ΚΛΕΛΙΑ ΜΩΡΑΪΤΗ, ΕΚΑΛΗ
Και δεν είναι ότι (με αυτή την παλιοκατάσταση) αγαπήσαμε εξάφνως τη Νέα Δημοκρατία. Είναι που επερωτάμε διακριτικά τους άλλους: εσείς δηλαδή θα τα κάνατε καλύτερα;
ΑΒΑΔΑΙΟΣ, ΔΙΑΚΡΙΤΙΚΟΤΑΤΟΣ
Λαμβάνοντας υπόψη την ιπποκρατική αρχή της μη πρόκλησης βλάβης στον ασθενή, είναι βέβαιο ότι ο Ιπποκράτης θα αναρτούσε στην πύλη κάθε υγειονομικής μονάδας την επιγραφή: «Υγειονομικοί, Μηδείς Ανεμβολίαστος Εισίτω».
ΞΕΥΞΙΟΣ, ΠΑΤΡΑ
Με τα εσωτερικά του ΚΙΝΑΛ ασχολήθηκε ο κ. Τσίπρας. «Τον φτωχό και τον χωριάτη, ξένη έγνοια τον γερνάει».
ΓΙΑΝΝΗΣ ΜΗΤΑΚΟΣ, ΛΑΡΙΣΑ
Γιατί έχω την αίσθηση ότι ο νυν θα είναι ο πρώτος πρωθυπουργός που θα προκηρύξει πρόωρες εκλογές τη στιγμή ακριβώς που, η πρώτη προσέγγισή τους ως σκέψη, θα συναντήσει σαν εφαπτομένη την – αδιαμεσολάβητου χρόνου – ανακοίνωση της πράξης;
ΠΕΤΡΟΣ ΤΣ., ΕΚ ΜΕΘΟΔΟΛΟΓΙΚΗΣ ΑΠΑΓΩΓΗΣ…
Η Αριστερά, μετά τον λαϊκισμό, βαδίζει στον κατήφορο του άκρατου αντιεμβολιακού δικαιωματισμού, διαλύοντας τελικά από μόνη της και τους τελευταίους μύθους των δήθεν δεδομένων τεκμηρίων της προοδευτικότητάς της! Λυπηρό.
ΔΑΣΚΑΛΟΣ, ΑΘΗΝΑ
Δεν μπορώ να φανταστώ Γάλλο να χαστουκίζει τον de Gaulle ή τον d’Estaing ή τον Mitterrand, εκφωνώντας τον πολεμικό αλαλαγμό των γάλλων «montjoie Saint-Denis. Το συμβάν θέλει ψάξιμο, αγαπητέ Εμμανουήλ.
Γ. Κ., ΚΥΜΗ
Ως αντιπολίτευση «χάνουν» αυτοκίνητα. Ως κυβέρνηση είχαν χάσει τ’ αυγά και τα πασχάλια. Το λες και πρόοδο…
ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ ΤΣΕΧΙΑΣ
