Kατασκευαστής πορσελάνινων ειδών, o κυριος Φλαβουάν αποφασίζει να δημιουργήσει ένα «άθραυστο» πορσελάνινο δοχείο νυκτός το οποίο, σκοπεύει να προωθήσει στον στρατό μέσω του Αμπελάρ Σουγιού, υψηλόβαθμου στελέχους του Υπουργείου Άμυνας. Ομως η απόφασή του αυτή θα τον φέρει αντιμέτωπο με ένα σωρό προβλήματα, που ξεκινούν από την …δυσκοιλιότητα του επτάχρονου γιου του.
Απροσδόκητες εξελίξεις και σουρεαλιστικές καταστάσεις είναι τα χαρακτηριστικά της κωμωδίας του Ζωρζ Φεντώ «Καθαρίσαμε» (On purge bébé) η σύνοψη της οποίας βρίσκεται στην αρχή αυτού του κειμένου. Αυτές τις μέρες ολοκληρώθηκαν τα γυρίσματα του έργου για χρήση stream on demand μέσα στον Ιούνιο από το Δη.Πε.Θε. Κοζάνης.
Η σκηνοθεσία (σε δική της μετάφραση-διασκευή) είναι της Αναστασίας Κουμίδου για την οποία ενώ «αναντίρρητα ο φυσικός χώρος του θεάτρου είναι η σκηνή, τόσο με την ευρεία όσο και με την συγκεκριμένη έννοια, ένα προσεγμένο και υψηλής αισθητικής streaming, χωρίς να αντικαθιστά το ζωντανό θέατρο, μπορεί να ψυχαγωγήσει τον θεατή, στην παρούσα ιδιαίτερη συνθήκη της πανδημίας.»
Η Κουμίδου ήρθε σε συμφωνία με τον καλλιτεχνικό διευθυντή του Δη.Πε.Θε. Βασίλη Μυριανθόπουλο για την πραγμάτωση ενός υβριδικού τύπου streaming, μιας «immersive site specific παράστασης», όπως είχε γίνει και στην πρώτη διαδικτυακή παράσταση του Δη.Πε.Θε., τον θεατρικό μονόλογο «Μετά τον Βυσσινόκηπο».
«Ο θεατής βλέπει ένα θεατρικό έργο τέχνης να εξελίσσεται μέσα σε ένα εμβληματικό σπίτι – έργο τέχνης, όπως είναι η οικία Άγγελου και Λητώς Κατακουζηνού», σημειώνει η σκηνοθέτις.
Στους πρωταγωνιστικούς ρόλους του «Καθαρίσαμε» βρίσκουμε τους Θανάση Τσαλταμπάση (Φλαβουάν), Γεράσιμο Γεννατά (Αμπελάρ Σουγιού) και Νίκη Σκιαδαρέση (σύζυγος του Φλαβουάν). Την διανομή συμπληρώνουν οι Λυδία Σγουράκη, Ολυμπία Μανωλοπούλου, Σουέλεν Κωνσταντινίδου και Στέλιος Χλιαράς.
Οσο για τον Ζωρζ Φεντώ (1862 ,Παρίσι – 1921 ,Ρουέγ-Μαλμαισόν) δεν χρειάζεται ιδιαίτερες συστάσεις. Ακροβατώντας με ευφυΐα και χιουμορ μεταξύ φάρσας και vaudeville (σωματικό κωμικό θέατρο), έγραψε θεατρικά έργα γνωστά για τις τρελές, αναπάντεχες συμπτώσεις, τις ασυνεννοησίες, τα κωμικοτραγικά λάθη, και τα γλωσσικά παιχνίδια (Ψύλλοι στ’ αυτιά, Ράφτης Κυριών, Η Κυρία του Μαξίμ). Ηταν ένας από τους συγγραφείς που αγαπήθηκαν πολύ από το κοινό του Παρισιού, πριν τον Α Παγκόσμιο Πόλεμο.
Ειδικά το μονόπρακτο «Καθαρίσαμε» που γράφτηκε το 1910, δεν έχει πολλές φορές στην Ελλάδα. Το 1982 το Εθνικό Θέατρο είχε ανεβάσει μία παράστασή του που έκανε αίσθηση χάρη στον Ντίνο Ηλιόπουλο που κρατούσε τον πρωταγωνιστικό ρόλο. _
