«Φαρμακωμένος ο καιρός παραμονεύει
μες στα στενά του κάτω κόσμου να σε βρει…

…Του κάτω κόσμου τα πουλιά και τα παγώνια
με φως και νύχτα σου κεντούν μια φορεσιά,
άνθρωποι τρίζουν κι ακονίζουν τα σαγόνια,
πηδούν και τρέχουν και σε φτάνουν στα μισά…»

Η έμπνευση του Μάνου Ελευθερίου όταν έγραφε τους παραπάνω στίχους, που συνέθεσε ο Σταύρος Κουγιουμτζής και πρωτοτραγούδησε το 1974 ο Γιώργος Νταλάρας, πήγαζε προφανώς από παραστάσεις των σκοτεινότερων εποχών του σύγχρονου εθνικού μας βίου. Και δεν μπορούσε βεβαίως να φανταστεί ότι εκείνοι οι στίχοι θα ταίριαζαν γάντι με όσα εξελίσσονται τα τελευταία χρόνια στον κόσμο της νύχτας και του ταχύτατα αναπτυσσόμενου οργανωμένου εγκλήματος στη χώρα μας.

Το φαινόμενο ξεπερνά πλέον τους πάντες. Αδίστακτοι φονιάδες κυκλοφορούν ασύδοτοι εκεί έξω και όντως υφαίνουν «μαύρη φορεσιά» σε μια δοκιμαζόμενη κοινωνία που αναζητεί αγωνιωδώς διεξόδους έπειτα από μια υπερδεκαετή περίοδο οικονομικής κρίσης και κοινωνικής καταστροφής.

Οι επίσημες αρχές δεν έχουν πια αμφιβολία ότι ο πόλεμος που διεξάγεται στους δρόμους της Αθήνας δεν αφορά απλώς τις όποιες εκδοχές ενός τυπικού εγκληματικού κύκλου, αλλά διαχέεται σε πλήθος οικονομικών δραστηριοτήτων.

Οι ανταγωνιζόμενες συμμορίες δεν περιορίζονται πλέον στους συνήθεις εκβιασμούς για την υποτιθέμενη παροχή προστασίας, παρά επιχειρούν άλματα επικράτησης σε αγορές και δραστηριότητες με σκοπό την επαύξηση των παράνομων εσόδων, την απόκτηση ισχύος και επιρροής στο κράτος, στις αρχές και στην πολιτική, με απώτερο στόχο τη νομιμοποίηση και την αποδοχή της κοινωνίας.

Το φαινόμενο δεν είναι ελληνικό. Παρατηρείται σε ολόκληρο τον κόσμο, ενδημεί και στις πιο οργανωμένες ευρωπαϊκές χώρες, τείνει να εξελιχθεί σε μείζονα απειλή διάβρωσης των οικονομικών και πολιτικών συστημάτων, και αυτής της Δημοκρατίας ακόμη.

Η αλυσίδα ανάπτυξης του οργανωμένου εγκλήματος είναι συγκεκριμένη. Εκκινεί από αμιγώς παράνομες δραστηριότητες με βασικά εργαλεία τη βία και την εκβίαση, που βαθμηδόν επιτρέπει τη σύμπραξη, τη συμμετοχή και εν τέλει την επικράτηση. Πλέον έχει ξεπεράσει τις παραδοσιακές παράνομες ζώνες της πορνείας, της μαστροπείας, του τράφικινγκ, του κρυφού τζόγου και του εμπορίου των ναρκωτικών.

Είναι τέτοιο το ύψος των παράνομων εσόδων που επιτρέπει τη χρηματοδότηση πλήθους άλλων λαθρεμπορικών πράξεων και σχημάτων φοροαποφυγής μέσω νομιμοποιημένων αγορών, όπως αυτές των καυσίμων, του ψωμιού, του καφέ, του σκραπ, της διασκέδασης, της εστίασης, του ηλεκτρονικού τζόγου και πολλών άλλων.

Δι’ αυτών επιτυγχάνεται η γιγάντωση, η οποία με τη σειρά της επιτρέπει ισχυρή νομική προστασία και μαζί την απόκτηση δεσμών με τις αρχές, με την αστυνομία, με την πολιτική την ίδια.

Οι δεσμοί με επίορκους αστυνομικούς έχουν πληθύνει τα τελευταία χρόνια. Επίσης, μόνο σπάνιες δεν είναι πλέον οι συνεργασίες προσφάτως αποφυλακισθέντων εγκληματιών με «επιφανείς» της οικονομικής και πολιτικής ζωής. Ακόμη και οι κοινές και απροσχημάτιστες δημόσιες εμφανίσεις περισσεύουν.

Με άλλα λόγια, όπως λέει και ο υπουργός Προστασίας του Πολίτη, μια ιδιότυπη ώσμωση του κάτω με τον πάνω κόσμο βρίσκεται σε εξέλιξη, με ό,τι αυτή συνεπάγεται για την οικονομική και πολιτική ζωή της χώρας.

Ο Μιχάλης Χρυσοχοΐδης έχει καταγράψει λεπτομερώς τον ευρύ κύκλο των παρανόμων και των δεσμών που διατηρούν με τις αρχές και τη νομιμοποιημένη επιχειρηματικότητα. Γνωρίζει πρόσωπα και υποθέσεις, συνεργάζεται με τις ευρωπαϊκές αρχές που επιτηρούν τις διασυνοριακές συναλλαγές και ήδη ενεργεί, μεταδίδοντας σήματα και μηνύματα προς όλες τις κατευθύνσεις. Πρόσφατα μάλιστα παρέδωσε σχετική έκθεση στη Δικαιοσύνη, υπολογίζοντας στην έγκαιρη κινητοποίησή της.

Η όλη υπόθεση ωστόσο ξεπερνά τις αρμοδιότητες του υπουργού Προστασίας του Πολίτη.

Ο ίδιος ο Πρωθυπουργός επιβάλλεται να υποστηρίξει και να ενισχύσει την όλη προσπάθεια αποκάλυψης και καταστολής των πολυδαίδαλων πλοκαμιών του οργανωμένου εγκλήματος. Να στηρίξει εμπράκτως τον διαθέτοντα γνώση και εμπειρίες υπουργό, απομονώνοντας τους υπερφίαλους του Μεγάρου Μαξίμου που ρέπουν στη συνωμοσιολογία και είναι ευάλωτοι σε εύκολες κρίσεις και ακατονόμαστες επιρροές.

Οφείλει, με άλλα λόγια, να αναλάβει πρωτοβουλίες, να κηρύξει ο ίδιος τον πόλεμο στον κύκλο της βίας και της παρανομίας που πληγώνει την κοινωνία, διαβρώνει την οικονομία και απειλεί τη Δημοκρατία. Και να το πράξει τώρα, πριν να είναι αργά!

ΤΟ ΒΗΜΑ