Καθώς οι εμβολιασμοί προχωρούν με αυξανόμενους ρυθμούς και τα ραντεβού πια αφορούν και τις νεότερες (και κινητικότερες) ηλικίες, ολοένα και συχνότερα συναντά κανείς φίλους και γνωστούς οι οποίοι με αδημονία υπολογίζουν τις ημέρες που απομένουν μέχρι την ελευθερία.
Πράγματι, ένας εμβολιασμένος θεωρείται προστατευμένος δύο εβδομάδες μετά τη δεύτερη δόση. Τι θα πει όμως αυτό στην πράξη; Μπορούμε οι εμβολιασμένοι να πετάξουμε τη μάσκα και να αρχίσουμε τις αγκαλιές; Τέρμα οι αποστάσεις; Ολική επαναφορά στην προ κορωνοϊού κανονικότητα;
Οχι ακόμη! Αυτή είναι η συμβουλή των ειδικών και έχουν πολύ σοβαρούς λόγους που την υποστηρίζουν. Πρώτον, επειδή τα εξαιρετικά εμβόλια που διαθέτουμε δεν παρέχουν 100% προστασία. Ενα μικρό ποσοστό των εμβολιασμένων δεν αναπτύσσει την αναμενόμενη ανοσολογική ανταπόκριση και παραμένει ευάλωτο στον ιό. Δεύτερον, επειδή δεν είναι ακόμη ξεκάθαρο αν οι εμβολιασμένοι (και ως εκ τούτου προστατευμένοι) μπορούν να φιλοξενούν τον ιό και να τον μεταδίδουν.
Παρά λοιπόν την απολύτως δικαιολογημένη ευφορία όσων ήδη διαθέτουν ή βαίνουν προς την ανοσία απέναντι στον SARS-CoV-2, υπάρχει ένας τρίτος (και πιθανότατα ο σημαντικότερος απ’ όλους) λόγος για τον οποίο οι ειδήμονες συστήνουν υπομονή και τήρηση των μέτρων. Βλέπετε αυτοί γνωρίζουν καλά ότι η νίκη μας επί του ιού δεν μπορεί παρά να είναι συλλογική και εν προκειμένω οικουμενική. Για να στηθεί λοιπόν το προστατευτικό τείχος της ανοσίας θα πρέπει όχι μόνο να έχει εμβολιαστεί το 85% του πληθυσμού της χώρας, αλλά στην πράξη να έχει αποκτήσει ανοσία και ο παγκόσμιος πληθυσμός.
Τα δραματικά γεγονότα της Ινδίας με τους χιλιάδες νεκρούς κάθε μέρα δεν αφήνουν περιθώρια για μεγάλη αισιοδοξία: όσο περισσότερο πολλαπλασιάζεται και διασπείρεται ο ιός τόσο περισσότερες ευκαιρίες να μεταλλαχθεί του δίνονται. Το σενάριο να προκύψουν πλεονεκτικές για αυτόν μεταλλάξεις οι οποίες θα του επιτρέψουν να αποφεύγει τις επιθέσεις του ανοσοποιητικού συστήματος των εμβολιασμένων δεν είναι καθόλου απίθανο. Και όπως έχει δείξει η μέχρι τώρα εμπειρία, μια μετάλλαξη σήμερα στην Ινδία είναι μια μετάλλαξη που χτυπά αύριο και τη δική μας πόρτα.
Οπως όλες οι χαρές, έτσι και αυτή του εμβολίου γίνεται μεγαλύτερη όταν μοιράζεται. Στην προκειμένη περίπτωση η μοιρασιά θα πρέπει να αφορά χώρες της Αφρικής και της Ασίας. Το τέλος της πανδημίας θα το χαρούμε μόνο αν το χαρούμε όλοι μαζί.
