Η πλατινομαλλούσα Ούρσουλα «τίναξε» με δύναμη τη χαίτη της κάτω από το ξύλινο γλυπτό του γάλλου καλλιτέχνη Francois Papin ο οποίος παρουσίασε την πρώτη συλλογή (μαζί με φωτιστικά) δημιουργώντας πραγματικό χαμό στους λάτρεις του υψηλού, ξεχωριστού γούστου.
Λίγα λεπτά μετά έγειρε το κεφάλι της προς το μέρος μου. «Τελικά το Πάσχα στη διάρκεια του gathering που ετοιμάζει με τόση προσοχή ο αγαπημένος μας φίλος θα μπορέσουν να “συμβαδίσουν” αρμονικά τα αρνιά, οι γαρδούμπες, τα φουαγκρά και οι υπέροχες νότες της ύστερης ρομαντικής μουσικής του Μάλερ;» με ρώτησε.
Ρούφηξα μια γουλιά από την πινακολάντα μου σε vintage ποτήρι. Της απάντησα ότι οι μελαγχολικές μουσικές του Μάλερ και του Σοπέν οι οποίες «παίζονται» στην κατοικία των βορείων προαστίων πριν από το Πάσχα, θα αντικατασταθούν με αυτές του Μότσαρτ.
Η εκθαμβωτικής ομορφιάς παιδική μου φίλη με κοίταξε απογοητευμένη. Είμαι σίγουρη ότι θα προτιμούσε να «χαθεί» στους δυνατούς, λατρεμένους ήχους της μπουζουκλερί.
Ισως δεν γνωρίζει ότι ο οικοδεσπότης κ. Κουλουμπρής λίγο μετά το… γαρδουμπογεύμα έχει κανονίσει να εμφανιστεί αποκλειστικά για να διασκεδάσει τους καλεσμένους του λαϊκός αοιδός…
