Στις 9 Ιανουαρίου 1959, λίγες ώρες προτού εισέλθει νικητής στην Αβάνα, ο Φιντέλ Κάστρο έδινε μια συνέντευξη στον πασίγνωστο παρουσιαστή της εποχής Εντ Σάλιβαν, ο οποίος είχε σπεύσει επιτόπου προκειμένου να συναντηθεί με τον νεαρό επαναστάτη.
Ο τότε 32χρονος Φιντέλ, με τα σπαστά αγγλικά και τη χακί περιβολή του, έμοιαζε έντιμος και ειλικρινής, η προσωποποίηση μιας νέας αρχής, «ένας άξιος και έξυπνος νέος (…), στην παράδοση του Τζορτζ Ουάσιγκτον», όπως συνόψισε ο Σάλιβαν στο τέλος μιας φιλικής συζήτησης που μεταδόθηκε δύο ημέρες μετά στις ΗΠΑ προσελκύοντας ένα κοινό 50 εκατομμυρίων τηλεθεατών.
Σε λιγότερο όμως από δύο χρόνια η ευμενής στάση των αμερικανικών μέσων ενημέρωσης που αρχικά έβλεπαν τον Κάστρο και τους «μπαρμπούδος» του ως εκφραστές μια ανανεωτικής γενιάς θα είχε μετατραπεί σε όξος και χολή κατά των γενειοφόρων κομμουνιστών, η συμπάθεια της κοινής γνώμης των ΗΠΑ σε καταδίκη των συνοδοιπόρων της ΕΣΣΔ και ένας εξίσου νέος και δημοφιλής ηγέτης θα ρίσκαρε τις πρώτες εβδομάδες της προεδρίας του για να εκθρέψει μια κουβανική αντεπανάσταση.
Στο ΒΗΜΑgazino που κυκλοφορεί μαζί με το «Βήμα της Κυριακής», o Mάρκος Καρασαρίνης υπενθυμίζει πώς συντελέστηκε αυτή η μεταβολή και γιατί πριν από 60 χρόνια, στις 17 Απριλίου 1961, ο Τζον Κένεντι επιχείρησε να ανατρέψει τον Φιντέλ Κάστρο με την καταστροφική απόβαση στον Κόλπο των Χοίρων που τελικά επηρέασε καθοριστικά το μέλλον της περιοχής.
Διαβάστε περισσότερα στο BHMAgazino που κυκλοφορεί με το «Βήμα της Κυριακής»
