Κοιτάζω τα λευκά σορτς του Richard Quinn. Ταιριάζουν με καλλίγραμμα πόδια και ηλιοκαμένη επιδερμίδα. Αυτό το καλοκαίρι αναμένεται ιδιαίτερα ενδιαφέρον.
Αρκετός κόσμος θα έχει εμβολιαστεί, η κίνηση μάλλον θα είναι έντονη στους καταπράσινους κήπους και γύρω από τα σιντριβάνια που θυμίζουν αυτά του ρωμαίου αυτοκράτορα Καρακάλα.
Οι κατοικίες στο Πόρτο Χέλι είναι άλλου στυλ από αυτές της Μυκόνου. Πολλές έχουν έντονα vintage στοιχεία. Μερικές θυμίζουν δεκαετίες του εξήντα και εβδομήντα.
Στη Μύκονο και στη Σαντορίνη είναι περισσότερο μινιμαλιστικές αλλά άκρως εντυπωσιακές, έτσι όπως «κρέμονται» πάνω από τα βράχια.
Στη λατρεμένη Mykonos υπάρχουν αρκετοί οι οποίοι πουλάνε τα σπίτια τους. Αλλοι όμως αγοράζουν σε τρελούς ρυθμούς. Εστω και αν χρειαστεί να ξοδέψουν μεγάλα ποσά. Εκείνο πάντως που εντυπωσιάζει είναι ο γρήγορος ρυθμός των ανακαινίσεων.
Τα πάντα ανακαινίζονται στο κατάλευκο νησί του Αιγαίου, ελπίζοντας σε ένα χρυσαφένιο, πολύ αισιόδοξο καλοκαίρι.
Οι ισχυροί του χρήματος και super stars ίσως επιστρέψουν. Αντίθετα, σε πανάκριβο προάστιο της Αθήνας και γνωστό ξενοδοχειακό συγκρότημα έχει μάλλον δημιουργηθεί πρόβλημα.
Οι βίλες που ήταν προς πώληση δεν έχουν ζήτηση. Τι θα κάνουν λοιπόν οι άλλοι επιχειρηματίες και εφοπλιστές που έχουν ήδη αγοράσει «οικόπεδα» με θέα στο απέραντο γαλάζιο και την εμβληματική μαρίνα;
Ο χρόνος τελειώνει. Πρέπει να αγοραστούν όλα, διαφορετικά το big project γίνεται… κομμάτια. Ακριβώς όπως τα κρυστάλλινα τακούνια μου του Roger Vivier σε κακοτράχαλα εδάφη.
