Μπορεί αυτό που έμεινε από την περιώνυμη επίσκεψη των δύο προέδρων της Ευρωπαϊκής Ενωσης στην Αγκυρα να ήταν η εφαρμογή στην πράξη της «διπλωματίας του καναπέ», που στη συγκεκριμένη περίπτωση ορθώς συμβόλισε την προβληματική αντιμετώπιση από τον Ταγίπ Ερντογάν της προστασίας των δικαιωμάτων των γυναικών.
Αυτό όμως δεν αναιρεί το γεγονός ότι τελικά αυτή η επίσκεψη σηματοδότησε ουσιαστικά τη νέα, πιο επιφυλακτική αντιμετώπιση της Τουρκίας, σε μια κρίσιμη περίοδο αναθεώρησης της γενικότερης πολιτικής στην περιοχή μας από την Ευρώπη και τις Ηνωμένες Πολιτείες. Και αυτό έχει την αυτονόητη σημασία του, τη στιγμή που ο έλληνας υπουργός Εξωτερικών επισκέπτεται την Αγκυρα, για συνομιλίες που θα καλύψουν ολόκληρο το φάσμα των ελληνοτουρκικών σχέσεων.
Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι η επίσκεψη αυτή πραγματοποιείται μέσα στο γνωστό βαρύ κλίμα από τις συνεχιζόμενες τουρκικές προκλήσεις σε όλα τα επίπεδα. Και μάλιστα τις παραμονές της πενταμερούς συνάντησης για το Κυπριακό, όπου η Αγκυρα συνεχίζει να επιμένει στην πρόταση για τη δημιουργία δύο κρατών. Είναι όμως ακριβώς το κλίμα αυτό που έδωσε και πάλι την ευκαιρία στους γνωστούς πατριδοκάπηλους, που τόση ζημιά έχουν διαχρονικά προκαλέσει με τις καταγγελίες για εθνικές προδοσίες και άλλα ηχηρά παρόμοια, εμποδίζοντας να υλοποιηθούν οι όποιες ευκαιρίες για βελτίωση των σχέσεων. Οπως με τόση σαφήνεια επισήμανε πρόσφατα για την πολύκροτη συμφωνία του Ελσίνκι ο πρώην πρωθυπουργός Κωνσταντίνος Σημίτης, κατηγορώντας ευθέως ως υπεύθυνο τον διάδοχό του Κώστα Καραμανλή. Σήμερα και πάλι, ανεξάρτητα από τα αποτελέσματα που θα υπάρξουν, θα ήταν σφάλμα να μην πραγματοποιηθεί η επίσκεψη Δένδια. Εκτός φυσικά αν σημειωθεί στο μεταξύ κάποια εντελώς απαράδεκτη τουρκική πρόκληση. Διότι τελικά, αν δεν συνομιλείς όταν έχεις προβλήματα, τότε πότε συνομιλείς;
Ιδιαίτερα σήμερα που επικρατεί γενικότερα ένα μάλλον ευνοϊκότερο κλίμα για τις ελληνικές θέσεις από αυτό που ίσχυε στο παρελθόν. Διότι είναι η πρώτη φορά που σημειώνεται μια ταυτόχρονη ευρωπαϊκή και αμερικανική παρέμβαση στην Τουρκία, κυρίως στο θέμα της παραβίασης των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, στο οποίο φαίνεται να αποδίδει ιδιαίτερη βαρύτητα ο νέος αμερικανός πρόεδρος. Ενώ δεν πρέπει να αγνοηθεί η επιβολή των αυστηρότατων κυρώσεων για τη γνωστή υπόθεση των ρωσικών S-400, καθώς και το γεγονός ότι πριν από τη συνάντηση με τον Ερντογάν ο Σαρλ Μισέλ συναντήθηκε με τον αμερικανό πρεσβευτή στην Αγκυρα, προφανώς για τον συντονισμό των ευρω-αμερικανικών ενεργειών απέναντι στην Τουρκία. Μένει βέβαια να δούμε πού θα φθάσουν όλα αυτά, καθώς η Τουρκία, λόγω της γνωστής γεωστρατηγικής της θέσης, παραμένει πάντα ένας σύμμαχος-«κλειδί» που δεν μπορεί να αγνοηθεί.
