Πολλοί προσπάθησαν, επί ματαίω, στα σχεδόν δώδεκα χρόνια από την ήττα του 2009 να πείσουν τον Κώστα Καραμανλή να τοποθετηθεί επί των κατά καιρούς θεμάτων και προβλημάτων της χώρας. Μέχρι τώρα περιοριζόταν σε τυπικές δηλώσεις υπέρ του κόμματός του την ημέρα των εκλογών. Ακόμα και στην κρίσιμη αναμέτρηση του δημοψηφίσματος το καλοκαίρι του 2015 βαρύθυμος προσήλθε στον αγώνα υπεράσπισης του «Ναι». Ο,τι όμως δεν κατάφεραν τόσοι και τόσοι «φίλοι» και οπαδοί του, το κατάφερε ο Κώστας Σημίτης προλογίζοντας την έκδοση για τα 20+1 έτη από την πρωτοβουλία του Ελσίνκι. Και αυτό γιατί έθιξε λεπτές χορδές της εξωτερικής πολιτικής και ιδιαιτέρως επειδή ανέδειξε τη μακρόχρονη διαίρεση μεταξύ του ρεαλισμού και της άρνησης οποιουδήποτε διαλόγου για τα επίμαχα αυτά θέματα που επιτείνει την τουρκική διεκδίκηση.
Αλλά και πάλι η αντίδραση του Κώστα Καραμανλή δεν ήταν αυτόματη. Οπως μαθαίνουμε, χρειάστηκαν οι επίμονες παραινέσεις πλήθους «καραμανλικών» βουλευτών και άλλων παραγόντων προκειμένου να αντιδράσει και να υπερασπιστεί το διαχρονικό δόγμα της σχολής Μολυβιάτη στα ζητήματα των ελληνοτουρκικών σχέσεων. Σύμφωνα με τις πληροφορίες μας μάλιστα, ορισμένοι εκ των «φίλων» του τον πίεσαν αφόρητα, ζητώντας από τον άλλοτε πρωθυπουργό να υπερασπιστεί τον εαυτό του γιατί ο δικός τους λόγος δεν αρκούσε. Και κατά μια εκδοχή ήταν πολλοί οι «φίλοι» που του συνέστησαν να τοποθετηθεί. Και έτσι επείσθη. Μάλιστα ανέβαλε κατά μία ημέρα την τοποθέτησή του επειδή είχε γίνει γνωστό ότι θα μεσολαβούσε τηλεοπτική συνέντευξη του Πρωθυπουργού και δεν ήθελε να του δημιουργήσει οποιοδήποτε πρόβλημα. Ωστόσο στο εύλογο ερώτημα που τους θέσαμε αν με την τοποθέτησή του αναιρέθηκε η προηγούμενη πληροφορία-φήμη που ήθελε τον Κώστα Καραμανλή να αποχωρεί από την πολιτική, να παραδίδει την έδρα στο κόμμα του και να μην κατέρχεται στις επόμενες εκλογές, λάβαμε την ακόλουθη απάντηση: «Πράγματι, σε ανύποπτο χρόνο ο Κώστας Καραμανλής είχε διαμηνύσει σε «φίλους» του πως αν ο Κυριάκος Μητσοτάκης στη διάρκεια της τρέχουσας τετραετίας αποφάσιζε την προσφυγή στη Χάγη για την επίλυση των ελληνοτουρκικών διαφορών εκείνος θα παρέδιδε την έδρα και θα αποχωρούσε. Μετά την τελευταία παρέμβασή του όμως μάλλον δεν πρέπει να περιμένουμε κάτι τέτοιο». Για να προσθέσουν με νόημα ότι «οι Καραμανλήδες σκέπτονται μακροπρόθεσμα». Με όρους δεκαπενταετίας και βάλε, σκεφτήκαμε εμείς… καθώς ήδη έχουν παρέλθει 12 έτη από την ηθελημένη και οργανωμένη αποχώρησή του το 2009.
Η αλήθεια είναι πάντως ότι με ετούτα και με εκείνα ο κύκλος των «καραμανλικών» και όσων κομπάζουν ότι τον εκπροσωπούν αναθάρρησε και άρχισε να «χτίζει» όνειρα επανάκαμψης. Με πρώτο τον πάλαι ποτέ υπουργό Απασχόλησης κ. Σάββα Τσιτουρίδη, ο οποίος κάλεσε τον Πρωθυπουργό να απαντήσει αν θα ακολουθήσει την πολιτική Καραμανλή στα ελληνοτουρκικά. Παρά ταύτα, οι πραγματικοί συνομιλητές του Καραμανλή επιμένουν ότι επ’ ουδενί δεν σκοπεύει να πλήξει το κόμμα και την παράταξή του, με την υπόμνηση μάλιστα ότι «ο Καραμανλής δεν είναι Σαμαράς». Αυτά τα ολίγα για την καραμανλική παρέμβαση. Τα υπόλοιπα εν καιρώ…
Τα ευχάριστα ψέματα…
Παρατηρούμε, δεν σας κρύβουμε, με μεγάλο ενδιαφέρον την πληθωρική πλέον δραστηριότητα του Ευάγγελου Βενιζέλου και τις συνεχείς δημόσιες παρεμβάσεις του για πλήθος θεμάτων και ζητημάτων της εθνικής και πολιτικής ζωής. Και αυτό επειδή ο λόγος του είναι ευθύς, καθαρός και ο ίδιος δείχνει πλέον πλήρως απελευθερωμένος. Στην τελευταία παρέμβασή του, με αφορμή τη συμπλήρωση δύο αιώνων από την έναρξη του αγώνα της εθνικής απελευθέρωσης από τον τουρκικό ζυγό, διαπίστωσε ότι «ο ελληνικός λαός δεν απέκτησε ποτέ πλήρη συνείδηση του εθνικού κεκτημένου, έχει ένα σύμπλεγμα τυπολογικής κατωτερότητας σε σχέση με τη Δύση… παρότι έχει κάνει κατ’ επανάληψη δυτική επιλογή, εντούτοις διατηρεί μια ανατολική ενοχή.., πάντα κοιτάζει με ιδιαίτερη συμπάθεια προς Ανατολάς και αρνείται να αποδεχθεί το δυτικό κεκτημένο, που είναι το κεκτημένο της». Στο ίδιο πλαίσιο δεν δίστασε να στηλιτεύσει την εκλογική συμπεριφορά των πολιτών, σημειώνοντας χαρακτηριστικά ότι «τα εκλογικά σώματα λένε «πείτε μου την αλήθεια» και όταν λες την αλήθεια συνήθως ψηφίζουν ένα ευχάριστο ψέμα και το ψηφίζουν και το ξαναψηφίζουν». Είπε κι άλλα, για να καταλήξει ότι «η δημόσια ζωή μας δεν είναι ανοιχτόμυαλη, ούτε γενναιόδωρη, παρά είναι εγκλωβισμένη στην ασφυξία της παλιάς αντίληψης, δεν είμαστε στο 2021, είμαστε ακόμη στη δεκαετία του ’90, για να μην πω του 1980 ή του 1970». Πολλές αλήθειες μαζεμένες από τον απελευθερωμένο Ευάγγελο. Αρκετοί σημειώνουν ότι λείπει από την πολιτική ζωή της χώρας. Ωστόσο, τον κέρδισαν η χώρα και το ολοένα αυξανόμενο ακροατήριό του…
Πολυεθνικός ο «Ηνίοχος 21»
Σε μία από τις κορυφαίες ασκήσεις σε όλη την Ανατολική Μεσόγειο και στη Μέση Ανατολή έχει αναδειχθεί πλέον ο «Ηνίοχος». Η εφετινή πολυεθνική διακλαδική άσκηση, η οποία φέρει την κωδική ονομασία «Ηνίοχος 21», ξεκινά αύριο και θα ολοκληρωθεί στις 22 Απριλίου. Θα συμμετάσχουν συνολικά επτά χώρες (Ελλάδα, Ηνωμένες Πολιτείες, Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα, Γαλλία, Ισραήλ, Καναδάς, Κύπρος), ενώ παρατηρητές θα στείλουν οι Αίγυπτος, Ιορδανία, Ρουμανία, Αυστρία και Σλοβενία. Θα διεξαχθεί σε όλο το εύρος του FIR Αθηνών με πολλαπλά σενάρια και παρουσία υπερσύγχρονων αεροσκαφών (Rafale, F-15, F-16, F-18, ακόμα και αμερικανικών drones MQ-9) και σίγουρα αντικατοπτρίζει την επιτυχία της περιφερειακής αμυντικής διπλωματίας της ελληνικής πλευράς (κομβικό ρόλο στην οποία διαδραματίζει και ο Α/ΓΕΕΘΑ, στρατηγός Κωνσταντίνος Φλώρος). Στο ίδιο πλαίσιο ενίσχυσης των περιφερειακών συμμαχιών, οι υπουργοί Εξωτερικών και Εθνικής Αμυνας Νίκος Δένδιας και Νίκος Παναγιωτόπουλος αναμένεται να επισκεφθούν στις 20 Απριλίου τη Σαουδική Αραβία, με την οποία η Αθήνα επιδιώκει αναβάθμιση των αμυντικών και διπλωματικών σχέσεων.
Επενδυτικός «πυρετός» στην αγορά ακινήτων
Η πανδημία μπορεί να δεσμεύει ακόμη τους πολίτες, να πιέζει την πολιτική και να συγκλονίζει το ιατρονοσηλευτικό προσωπικό των δημόσιων νοσοκομείων, αλλά στην ευρύτερη επιχειρηματική αγορά επικρατεί πυρετός προετοιμασιών και αγοραπωλησιών εν όψει της επόμενης, μεταπανδημικής περιόδου. Οσοι παρακολουθούν την εγχώρια επιχειρηματική αγορά και εκείνη των ακινήτων θεωρούν ότι είμαστε μπροστά σε φάση οικονομικής απογείωσης και δεν κρύβουν τον ενθουσιασμό τους. Αυτή την ώρα η διεκδίκηση υποτιμημένων περιουσιακών στοιχείων είναι πρωτοφανής. Οπως λένε οι γνωρίζοντες, περισσεύει η ζήτηση τούτο τον καιρό για εμπορικά ακίνητα, ιδιαιτέρως αποθήκες και μεγάλα οικόπεδα που μπορούν να καλύψουν τις αυξημένες ανάγκες των εφοδιαστικών αλυσίδων. Αλλά και η ζήτηση κατοικιών δεν πάει πίσω. Οπως εξηγούν οι κτηματομεσίτες, πολλοί ξένοι επενδυτές θεωρούν ακόμη φθηνή την Ελλάδα και σπεύδουν να τοποθετηθούν. «Στην Αθήνα βρίσκεις αξιοπρεπέστατες κατοικίες με 2.000-3.000 ευρώ το τετραγωνικό μέτρο, όταν αντίστοιχα σπίτια π.χ. στο Τελ Αβίβ πωλούνται προς 15.000 δολάρια το τ.μ.» λένε οι γνωρίζοντες, προβλέποντας ότι προϊόντος του χρόνου οι αξίες και γενικώς τα περιουσιακά στοιχεία θα ξαναβρούν τη θέση που τους αρμόζει. Αν επιβεβαιωθούν και οι προγνώσεις για χτίσιμο του τείχους ανοσίας στα μέσα του καλοκαιριού, τότε ίσα που προλαβαίνετε. Τιμές και αξίες θα εκτιναχθούν στα ύψη…
Η δήλωσή του προκάλεσε σάλο, αλλά νομίζω θα συμφωνήσετε ότι και άλλοι ευρωπαίοι ηγέτες θα ήθελαν να πουν το ίδιο. Ο χαρακτηρισμός «δικτάτορας» με τον οποίο περιέγραψε ο Μάριο Ντράγκι (φωτογραφία) τον πρόεδρο της Τουρκίας Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν ξεφεύγει σίγουρα από το ήπιο προφίλ που διαχρονικά έχει καλλιεργήσει ο σημερινός πρωθυπουργός της Ιταλίας και άλλοτε πανίσχυρος πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας (ΕΚΤ). Η αντίδραση της Αγκυρας υπήρξε σφοδρή αλλά σε μια περίοδο που οι ευρωτουρκικές σχέσεις κινούνται σε τεντωμένο σκοινί ίσως να χρειάζεται το σύστημα να ταρακουνηθεί. Είχε άλλωστε προηγηθεί το περίφημο, πλέον, «sofagate»: η παρεξήγηση, το λάθος ή κατά ορισμένους το ηθελημένο «άδειασμα» της Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν που υποχρεώθηκε να καθίσει σε έναν καναπέ, κατά την επίσημη συνάντηση με τον πρόεδρο Ερντογάν, παρουσία του αμήχανου προέδρου του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου Σαρλ Μισέλ στις 6 Απριλίου στην Αγκυρα. Οι επικεφαλής των δύο ευρωπαϊκών θεσμών κατάφεραν «να τα θαλασσώσουν» και να δώσουν μια εικόνα σύγχυσης και αδυναμίας. Και δεν ήταν η πρώτη φορά, καθώς είχε προηγηθεί η τραγική εμφάνιση του ύπατου εκπροσώπου για την εξωτερική πολιτική Ζοζέπ Μπορέλ στην πρόσφατη επίσκεψή του στη Μόσχα στο πλευρό του Σεργκέι Λαβρόφ. Επιβεβαιώνεται ότι στην πολιτική οι συμβολισμοί μετρούν πολύ και δεν πρέπει να υποτιμώνται.
