Το ακούσαμε κι αυτό.
Τον Παύλο Πολάκη να υποστηρίζει ότι ο ΣΥΡΙΖΑ είναι η παράταξη του… Κολοκοτρώνη και του Βελουχιώτη.
Ο ΣΥΡΙΖΑ…
Και αναρωτιέσαι από πού μπορούν κάποιοι να αντλούν τέτοιο θράσος.
Γιατί μόνο θράσος μπορεί να θεωρηθεί η προσπάθεια να συγκριθεί μια από τις ευγενέστερες και ηρωικότερες μορφές των αγώνων του λαού μας, με ένα κόμμα που μέσα σε 17 ώρες ξέχασε τη λαϊκή βούληση που είχε εκφραστεί στο δημοψήφισμα και έσπευσε να υλοποιήσει το τρίτο Μνημόνιο.
Ένα κόμμα που κέρδισε τα εύσημα του Σόιμπλε και της Μέρκελ.
Ένα κόμμα που πρόδωσε την ελπίδα μιας κοινωνίας.
Ένα κόμμα που καπηλεύτηκε τους αγώνες και τις αγωνίες των ανθρώπων απλώς και μόνο για να αναρριχηθεί στην εξουσία και να γευτεί τη χαρά της.
Ένα κόμμα που δεν είχε κανένα πρόβλημα να κάνει συναλλαγές με επιχειρηματίες στην προσπάθειά του να κρατηθεί στην εξουσία.
Ένα κόμμα επαγγελματιών της πολιτικής και όχι αγωνιστών.
Ποια σχέση έχει ένα τέτοιο κόμμα με τον Βελουχιώτη;
Ένα άνθρωπο που αφιέρωσε όλη του τη ζωή στον αγώνα.
Έναν αγωνιστή που όταν χρειάστηκε να διαλέξει, πήρε αμέσως την επιλογή να ανέβει στα βουνά και να πάρει τα όπλα ενάντια στον κατακτητή.
Έναν καπετάνιο που έγκαιρα προειδοποίησε για τους κινδύνους των δολοπλοκιών ντόπιων και ξένων δυνάμεων και δεν δίστασε να συγκρουστεί ακόμη και με το ίδιο του το κόμμα που είχε πάρει λάθος δρόμο.
Έναν μαχητή που στάθηκε όρθιος μέχρι τέλους.
Ποια σχέση μπορεί να έχει ο ΣΥΡΙΖΑ του Τσίπρα, του Πολάκη, του Νίκου Παππά και του μπαρμπα-Αλέκου Φλαμπουράρη με όλα αυτά;
Η απάντηση είναι απλή: καμία.
Και δεν είναι ότι ο Πολάκης και ο κάθε Πολάκης του ΣΥΡΙΖΑ δεν το γνωρίζουν αυτό.
Το γνωρίζουν πολύ καλά.
Μόνο που από το πέρασμά τους στην εξουσία τούς έμεινε μόνο ο κυνισμός.
Ο κυνισμός που λέει ότι «είσαι ό,τι δηλώσεις».
Ακόμη και εάν στην πραγματικότητα είσαι το ακριβώς αντίθετο.
