Ανέκαθεν τα ρομάντζα και τα σκάνδαλα των βασιλικών ζευγαριών έδιναν άφθονη τροφή στο τύπο –περισσότερο στα ταμπλόιντ- ου μη μόνον αλλά και σε άσχετους σεναριογράφους που στην συντριπτική τους πλειονότητα παρήγαγαν πατατοειδή σκευάσματα για την τηλεόραση και λιγότερο για τον κινηματογράφο που απέφευγε -όσο ήταν δυνατόν- να εμβαθύνει στο δράμα πονεμένων βασιλισσών (όρα Σοράγια) ή, πριγκιπισσών( Lady Diana. κ.τ.λ.) σεβόμενος την μακραίωνη Ιστορία του.
Σημειώνουμε εδώ ότι οι Βρετανοί δεν έχουν καμιά ιδιαίτερη αδυναμία για σαπουνόπερες, αλλά τις βασιλικές σαπουνόπερες τις λατρεύουν (όρα φιλοναζιστής Εδουάρδος VIII και Γουόλις Σίμπσον, Πριγκήπισσα Μαργαρίτα και σμηναγός Πίτερ Τάουσεντ, [και στο βάθος Αρμστρονγκ-Λόρδος Σνόουντον με πριγκίπισσα Μαργαρίτα] αλλά και Κάρολος και Diana και πιο πρόσφατα Χάρι και Μέγκαν).
Ωσάν κεραυνός εν αιθρία (;) μας ήλθε κατακέφαλα το δακρύβρεκτο δράμα του ζεύγους των δουκών και δουκισσών του Σάσεξ, Χάρι και Μέγκαν Μαρτλ που πυροδότησε θύελλα αντιδράσεων και έντονες ανησυχίες για την τύχη του στέμματος αλλά και των εστεμμένων, ύστερα από την συγκλονιστική δίωρη συνέντευξη που έδωσαν μία ωραία Κυριακή –χάριν τηλεθέασης- στην ακριβοπληρωμένη και αρκούντως οικονομημένη κ. Οπρα Γουίνφρι. (Σημαντική Σημείωση: Χάρι και Μέγκαν δεν πήραν δεκάρα για τη συνέντευξη).
Οι αποκαλύψεις της Δουκέσας του Σάσεξ εντυπωσίασαν: Αυλικοί αλλά και ταμπλόιντ της είχαν κάνει τη ζωή της κόλαση, σε σημείο που ήθελε να βάλει τέρμα σε αυτήν. «Δεν ήθελα να ζω πλέον… Δεν μπορούσα να μείνω μόνη . Φοβόμουνα τι θα μπορούσα να κάνω» ομολόγησε κλαίγοντας.
Μια μέρα επιστρέφοντας ο Χάρι τη βρήκε να θηλάζει το γιο της Αρτσι και να κλαίει. (Υπάρχει, ωστόσο και μια άλλη εκδοχή σύμφωνα με τη οποία η Μέγκαν «πουλούσε αγριάδα» (bullying) στους αυλικούς, προφανώς για να τους πάρει τον αέρα).
Σαν να μην έφθανε αυτό, ήλθε και ο σοβαρότατος προβληματισμός για το πόσο σκουρόχρωμο θα ήταν το παιδί της, ο Αρτσι, όπως εκφράσθηκε από έναν έμπλεο ανησυχίας παλατιανό, του οποίου το όνομα, λόγω αποφυγής σάλου, δεν δόθηκε στην δημοσιότητα, αλλά θα βρεθεί πού θα πάει. Πάντως, ο Δούκας του Σάσεξ δήλωσε ότι ούτε η Βασίλισσα Ελισάβετ, ούτε ο Βασιλικός σύζυγος, έχουν σχέση με το ρατσιστικό. Πρόσθεσε πως ένας λόγος που έφυγε προκαλώντας την έντονη οργή του πατέρα του Καρόλου, διαδόχου του θρόνου, ήταν το ρατσιστικό –κυρίως- θέμα.
Τριγμοί στα θεμέλια του μοναρχικού πολιτεύματος;
Πολλοί άρχισαν να μιλούν για πολιτειακή κρίση, για τριγμούς στα άλλοτε πολύ γερά θεμέλια της μοναρχίας, ακόμα και για το ενδεχόμενο κατάργησή της σε αυτούς τους χαλεπούς καιρούς που περνάει η γηραιά αλβιών όπου παραγέρασε και μυαλό δεν έβαλε, προτιμώντας να στέκεται στην άκρη και να αναφέρεται στην υπόλοιπη Ευρώπη ως «The Continent», η Ηπειρος, ωσάν να μην ανήκει στην Ηπειρο η ιδία. Αλλά όντως δεν ανήκει αφού ένα 52% αποφάσισε να υψώσει «το λάβαρο της ελευθερίας. Υπάρχε,ι ωστόσο, ένα πολύ σοβαρό 48% ενάντιο στο Brexit.
Ομως η μοναρχία δεν διατρέχει-τουλάχιστον προς το παρόν- κίνδυνο ανατροπής. Ιδιαίτερα οι λαϊκές τάξεις λατρεύουν την βασίλισσά τους, βλέποντάς την ωσάν σύμβολο ενότητας και ξεπεσμένου αυτοκρατορικού μεγαλείου. Κάθε πρωτοχρονιά «κολλάνε» στην τηλεόραση για να τη δουν και να την ακούσουν το πρωτοχρονιάτικο μήνυμά της που κατά κανόνα δεν λέει ποτέ τίποτα το σπουδαίο.
Θυμάμαι στο Ιωβηλαίο που έτυχε να βρίσκομαι στο Λονδίνο, έβρεχε και χιλιάδες λαού συγκεντρωμένοι έξω από τα ανάκτορα του Μπάκιγχαμ απαιτούσαν: « We want the queen, we want the queen» Και όταν εν τέλει βγήκε στο μπαλκόνι η «Ιλίζαμπεθ Ριτζάινα» έγινε κυριολεκτικά χαμός από τις επευφημίες του κόσμου.
Εν τούτοις πολλοί δημοσιογράφοι-«σεναριογράφοι» περιγράφουν ευφάνταστα πώς θα βολευτεί η βασίλισσα, εκτός Μπάκινγχαμ σε περίπτωση ανατροπής της. Τι θα πράξουν οι Μέγκαν και Χάρι; (busines με Netflix;). Τι ο Γουίλιαμ και η Κέιτ Μίντλτον, Δούκας κι Δούκισσα του Κέιμπριτζ;
Τι θέλει ο «κυρίαρχος» λαός
Υπάρχει ένα πολύ μεγάλο μέρος του (γηραιού αλλά και μέσης ηλικίας) πληθυσμού που δε θέλουν ούτε καν να συζητήσουν για κατάργηση της Βασιλείας, Την ιδέα και μόνο τη βρίσκουν αποκρουστική. Για αυτούς θα ήταν πισώπλατη μαχαιριά στους θρύλους και τις παραδόσεις της ένδοξης Ιστορίας του Ηνωμένου Βασιλείου. Αυτοί και στο αποχωρητήριο- που λέει ο λόγος- αν βρεθούν, όταν ακουστεί από μεγαφώνου το queen (εθνικός ύμνος), θα σηκωθούν όρθιοι σε στάση προσοχής.
Ομως υπάρχει και η άλλη εκδοχή των νέων ανθρώπων, των παλιόπαιδων των ατίθασων που θεωρούν τη μοναρχία μια περιττή πολυτέλεια. Χλευάζουν τα παλιά μεγαλεία και βλέπουν τη όλη κατάσταση με έντονη την αίσθηση του χιούμορ.
Βρέθηκα στο Κόβεντρι, αρχές της δεκαετίας του ΄60, όπου σε ένα θέατρο δινόταν σε πρεμιέρα η παράσταση του « Ενας Ομηρος», του Μπρένταν Μπίαν. Στην αρχή του έργου ανακρούστηκε ο εθνικός ύμνος («the queen»). Ολοι σηκώθηκαν εκτός από μία ομάδα φοιτητών (όχι πολύ ευάριθμοι) που παρέμειναν προκλητικά καθιστοί.
Βασιλικό σόι. Κάτι σάπιο υπάρχει στο βασίλειο της Βρετανίας
1.Το πιο αξιόλογο πρόσωπο στο Παλάτι του Μπάκινκχαμ είναι η ίδια η βασίλισσα και σε αυτήν οφείλεται η μακροβιότητα του βασιλείου. Είναι πανέξυπνη, προσεκτική ώστε να αποφεύγει τις κακοτοπιές Παίρνει τον παχυλό της μισθό (μεγαλύτερο π.χ. από τον μισθό του προέδρου της Γαλλίας). Κάνει τις επενδύσεις της, τα οικονομάει και θεωρείται δικαιολογημένα μια από τις πλουσιότερες γυναίκες στον κόσμο. Συμμορφώθηκε στις υποδείξεις του Τόνι Μπλερ, πρωθυπουργού της Βρετανίας, τότε και στην κηδεία της Diana αναγκάστηκε να την αποκαλέσει “Τhat remarkable woman” Αυτή η αξιόλογη γυναίκα.
2. Αντίθετα πιο αναξιόλογο πρόσωπο είναι ο εκ Κερκύρας ορμώμενος, βασιλικός σύζυγος και Δούκας του Εδιμβούργου, Φίλιππος, γνωστός για τους ανάρμοστους καβγάδες του με τον τραγουδιστή Τομ Τζόουνς που τον εξέθεσαν ανεπανόρθωτα.
Το μέγα πρόβλημά του είναι οι αθυροστομίες του και οι ανεπιτυχείς του απόπειρες να κάνει χιούμορ. To γεγονός ότι η γλώττα προτρέχει πολύ συχνά της διανοίας του αναμφισβήτητα δεν του προσθέτει πόντους στο πηλίκον νοημοσύνης του. Οντως εάν αφήσει ανοικτό το στόμα δραπετεύουν οι φραστικές του κοτσάνες ανεξέλεγκτα:
Μου αρέσει να πηγαίνω στη Ρωσία αν και τα καθάρματα( Τhe bastards] δολοφόνησαν τη μισή μου οικογένεια.(1967)..
Σίγουρα του φύγαν τα υπόλοιπα μαλλιά του Χέλμουτ Κολ όταν ο Φίλιππος τον απεκάλεσε Reichskanzier, τίτλος που ανήκε αποκλειστικά στον Αντολφ Χίτλερ.(1997).
Σε ερώτηση για το πόσο δύσκολο είναι να πλουτίσεις στην Αγγλία απάντησε με δική του ερώτηση: και τι έχετε να πείτε για τον[ τραγουδιστή] Τομ Τζόουνς;.Εβγαλε εκατομμύρια και είναι άθλιος τραγουδιστής..
Σε έναν ηγέτη αφρικανικού κράτους που τον πλησίασε με δέος και σεβασμό φορώντας την εθνική του ενδυμασία, τον ρώτησε κοιτάζοντάς τον από τη κορυφή ως τα νύχια με περιφρονητικό ύφος: « And from what exotic country might you be?
Κάρολος, ο συνταξιούχος διάδοχος ου θρόνου
3.Αλλά αναμφιβόλως η πιο τραγική φιγούρα είναι ο γηράσκων γιος του (72 ετών) και εν αιωνία αναμονή υποψήφιος βασιλεύς Κάρολος ΙΙΙ. Ο άνθρωπος που αποζητούσε μια μητέρα -σύζυγο και του έδωσαν την Diana. Ως παιδί δεν ένιωσε τη μητρική στοργή και τρυφερότητα –λόγω φόρτου εργασίας της Ελισάβετ. Πέρασε μια πολύ δύσκολη παιδική ηλικία και υπήρξε όχι ιδιαίτερα συμπαθής προσωπικότητα λόγω του επηρμένου ύφους του. Για καλή του τύχη βρήκε τη σύζυγο-μητέρα που δεν είναι άλλη από την διαζευγμένη Καμίλα Μπόουλς με την οποία είχε συνάψει σχέσεις πριν να γνωρίσει την Diana και εξακολούθησε να τις διατηρεί και στη διάρκεια του γάμου του.
Σε μια τηλεοπτική σκηνή ο Κάρολος προσπαθεί να κατέβει από μια βάρκα κάπου. Ένα γεροντάκι του προσφέρει το χέρι του να στηριχτεί «… you married ? τον ρωτάει ο Κάρολος. «Νο» απαντά ο γέρος ξερά. «Noooou ?» σχολιάζει ο Κάρολος επιτιμητικά υψώνοντας τη φωνή του με προφανή απορία.
Γι’ αυτό η καλύτερη υπηρεσία που θα προσφέρει στην πατρίδα του είναι να παραιτηθεί από τη διεκδίκηση του θρόνου, παραχωρώντας τη βασιλεία στο επόμενο διεκδικητή που δε είναι άλλος από τον πρωτότοκο γιο του Γουίλιαμ, ενώ αυτός, ως επίμονος κηπουρός, θα μπορεί να πυκνώσει «τις συνομιλίες του με τα φυτά» που τόσο αγαπά, καθώς και με τις « χειραψίες που θα δίνει στα δένδρα».
Εκεί που η μητέρα του επέδειξε σοφία ο Κάρολος υπήρξε ασύνετος. Ηθελε να αναμιγνύεται στην πολιτική, σε αντίθεση με τη μητέρα του που πίστευε ότι «ο βασιλιάς βασιλεύει και ο πρωθυπουργός κυβερνά». Ψυχρά η Μάργκαρετ Θάτσερ του υπενθύμισε κάποτε που ήθελε να εκφέρει γνώμη σε νομοθετικά ζητήματα: «Εγώ κυβερνάω τη χώρα, σερ, όχι εσείς». Ποιος θα τολμούσε να αμφισβητήσει κάτι τέτοιο;
Η μεγάλη αντίφαση στη Βρετανία είναι η εξής: Πώς μια χώρα με τέτοια κοινοβουλευτική Ιστορία και σεβασμό στις δημοκρατικές παραδόσεις (The glorious revolution, η «αναίμακτη Επανάσταση» του 1688 ) παρουσιάζει το 2021 ένα τέτοιο έλλειμμα κοινωνικής ισότητας. Υπάρχουν άνθρωποι που κοιμούνται στους διαδρόμους ανάμεσα από τις βιτρίνες των μαγαζιών του Κεντρικού Λονδίνου, ενώ άλλοι κρατούν μεγάλα πολυτελή σπίτια ακατοίκητα.
Οι δημοκράτες Βρετανοί έχουν ψύχωση με τους τίτλους. Επί κυβερνήσεως Τόνι Μπλερ έδιναν και έπαιρναν οι αγοροπωλησίες τίτλων: σερ, Βαρόνου, Κόμη κ.τ.λ. Λεφτά να είχες και γινόσουν ό,τι επιθυμούσε η ματαιοδοξία σου.
ΘΑΝΟΣ ΚΑΚΟΥΡΙΩΤΗΣ ΟΜΟΤΙΜΟΣ ΚΑΘΗΓΗΤΗΣ ΑΠΘ
