Χωρίς αμφιβολία, οι τρέχουσες υγειονομικές, οικονομικές και πολιτικές συνθήκες δεν είναι οι καλύτερες για την επέτειο των 200 ετών από την έναρξη του εθνικοαπελευθερωτικού αγώνα.
Σε τούτη την ιστορική στιγμή και σε μια εξαιρετικά δύσκολη συγκυρία για τη χώρα και τους πολίτες της, αναδεικνύονται οι χειρότερες πλευρές του εθνικού μας βίου, που δυστυχώς μας συνοδεύουν από την αρχή της Επανάστασης του ’21.
Εν μέσω θυέλλης και πρωτοφανούς υγειονομικής κρίσης τείνουν να επικρατήσουν στον δημόσιο βίο μικροί και εν πολλοίς παράλογοι εμφύλιοι, που επιτείνουν τη σύγχυση, τις εντάσεις, τα μίση και τα πάθη.
Ολοι μπορούν να αντιληφθούν την ένταση και τη δυσκολία της πανδημικής περιόδου. Οπως επίσης και να κατανοήσουν ότι δεν υπάρχουν μαγικές λύσεις για την ασφαλή, χωρίς συνέπειες, υπέρβασή της.
Σε ολόκληρο τον κόσμο, εφαρμόστηκαν πολλά και διαφορετικά σχήματα και μοντέλα πολιτικής αντιμετώπισης του κορωνοϊού. Ειδικά στον δυτικό κόσμο κανένα δεν φέρει τίτλο απόλυτης επιτυχίας. Μόνο οι Κινέζοι μπορούν να επαίρονται ότι ήλεγξαν καλύτερα την πανδημία, αλλά εκεί το καθεστώς είναι ανελεύθερο, εφήρμοσε και εφαρμόζει απόλυτα αυταρχικές πολιτικές αστυνόμευσης και παρακολούθησης, τις οποίες καμία δυτική χώρα δεν θα άντεχε να υιοθετήσει.
Επιβάλλεται επομένως να βάλουμε τα πράγματα σε σειρά και τάξη.
Προφανώς λοιπόν και στη χώρα μας έγιναν λάθη στον έναν χρόνο του πανδημικού φαινομένου. Αρχικώς το «κλείδωμα» ήταν έγκαιρο και επιτυχές, στη συνέχεια ωστόσο, υπό την πίεση της οικονομίας και της κοινωνίας, επήλθε χαλάρωση, η οποία απεδείχθη αποδιοργανωτική και ευνόησε τη μετάδοση του ιού. Το περασμένο φθινόπωρο δοκιμάστηκαν οι αντοχές του συστήματος υγείας στη Βόρεια Ελλάδα, και τώρα αντίστοιχο πρόβλημα μεταφέρθηκε στην Αθήνα, επειδή το μακρύ «κλείδωμα» δεν απέδωσε τα αναμενόμενα και επειδή η κούραση των πολιτών υπερκέρασε τα όποια μέτρα.
Οπως είπαμε, μαγική και απόλυτα επιτυχημένη συνταγή δεν υπάρχει. Προφανώς και το Εθνικό Σύστημα Υγείας χρειαζόταν και χρειάζεται περαιτέρω ενίσχυση και φροντίδα και τα δρομολόγια των αστικών συγκοινωνιών έπρεπε να είναι πιο πυκνά, αλλά και οι διαδηλώσεις να μην ενθαρρύνονται και η αντίδραση των πολιτών στα όποια μέτρα να μην ευνοείται.
Παρά ταύτα, η Ελλάδα μετράει αναλογικά λιγότερα θύματα από πολλές άλλες ευρωπαϊκές χώρες, το ιατρονοσηλευτικό προσωπικό δίνει αγώνα μοναδικό και οι περισσότεροι των πολιτών πειθαρχούν, τηρούν τα μέτρα προφύλαξης.
Αυτή τη στιγμή είμαστε σε σημείο καμπής. Οι εμβολιασμοί τρέχουν, είναι κατά κοινή ομολογία καλά οργανωμένοι και εμφανώς αποδίδουν, τα μέτρα μπορεί να χρειάζονται διορθώσεις, αλλά προφανέστατα δεν μπορούν να αρθούν μονομιάς όσο το τρίτο κύμα παραμένει ατιθάσευτο.
Η λογική λοιπόν και μόνο η λογική επιβάλλει αυτή την ώρα επιτάχυνση των εμβολιασμών, αυτοσυγκράτηση των πάντων, των πολιτικών δυνάμεων συμπεριλαμβανομένων, μέχρι να επιτευχθεί ένα υποτυπώδες τείχος ανοσίας, που θα ασφαλίζει κατά το δυνατόν τους άνω των 60 ετών και όσους ανήκουν στις ευπαθείς ομάδες, απαλλάσσοντας το Εθνικό Σύστημα Υγείας από το μεγάλο βάρος των επαυξημένων νοσηλειών.
Ταυτόχρονα επιβάλλεται συστηματική προετοιμασία ώστε με τη βελτίωση των καιρικών συνθηκών να ξεκινήσει το λελογισμένο άνοιγμα της οικονομίας και μαζί η σταδιακή και κατά το δυνατόν ανέφελη «αποσωλήνωση» της οικονομίας από το καθεστώς των ενισχύσεων και επιδοτήσεων. Σχεδόν ταυτόχρονα η χώρα οφείλει να προπαρασκευάσει μεθοδικά την επόμενη μέρα, την αξιοποίηση δηλαδή του Ταμείου Ανάκαμψης, που συνιστά μια εθνικών διαστάσεων ευκαιρία ανασυγκρότησης και επανοικοδόμησης της χώρας.
Αυτά ορίζει η λογική και επιβάλλει το εθνικό συμφέρον. Υπό αυτό το πρίσμα και με το βλέμμα στον αγώνα των προγόνων μας, επιβάλλεται οι πολιτικές δυνάμεις να συνδράμουν κατ’ αναλογίαν.
Αποφεύγοντας κυρίως την πριμοδότηση αγώνων άγονων, που κλονίζουν την προσπάθεια αντιμετώπισης της πανδημίας και καθυστερούν την έναρξη του σχεδίου οικονομικής ανασυγκρότησης.
