«Σε αντίθεση με τα τελευταία χρόνια, όπου ο Μάρτης με οδηγούσε σε βιβλιοπωλεία και ποιητικές βραδιές, σε παρέες ανάγνωσης και ποιητικές βόλτες, φέτος με βρίσκει στο χωριό μου στην Κρήτη, κάτω από το Οροπέδιο Λασιθίου.
Βλέπω την ποίηση που έγραψε ο Καζαντζάκης, ο Μηνάς Δημάκης, ο Παύλος Βλαστός ιδίοις όμμασι. Σκέφτομαι πως σχετίζεται η ποίηση με μια ελιά, ή με τα χόρτα που φυτρώνουν ανάμεσα από τις πέτρες.
Πόση υπομονή χρειάζεται να διαθέτει κανείς για να παρατηρεί μια ελιά να μεγαλώνει.
Αυτό που μπορεί να σου μάθει η φύση, μπορεί να σου μάθει κι η ποίηση.
Ας μην ζητάμε μόνο το εύκολο και το γρήγορο, πριν φτάσεις στο εύκολο, υπάρχει το απλό, πριν φτάσεις στο γρήγορο υπάρχει το στάσιμο. Το να μείνεις για λίγο σκεφτικός, να απουσιάσεις από τη στιγμή, έχει κι αυτό τη γοητεία του.
Οι μέρες που ζούμε όλοι είναι βαθιά περιέργες, αλλόκοτες, υστερικές και καθόλου ποιητικές.
Να γυρίσεις το κεφάλι δεν μπορείς και να κάνεις πως δεν συμβαίνει τίποτα. Ωστόσο μπορείς να δώσεις ανοιχτό χώρο μέσα σου στο να συλλάβεις τι ακριβώς συμβαίνει. Η ποίηση δεν φωνάζει, δεν διαφημίζεται, κρύβεται πίσω από κάθε τι, και μόνο με υπομονή μπορεί κανείς να την εντοπίσει.
Η σχέση μου με την ποίηση ξεκίνησε από μικρή ηλικία, κι ακόμα μου φέρνει δώρα, ένα από τα δώρα της είναι και η συνεργασία μου με τον Νίκο Φιλντίση, που διάβασα και μελοποίησα, ποιήματα από τη συλλογή “Όλα τα αδέσποτα γατιά του ονείρου μου” που κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις Μικρή Άρκτος.
Ανυπομονώ να έρθει η στιγμή που θα τραγουδήσω αυτά τα μελοποιημένα ποιήματα σε μια παράσταση στην Αθήνα, μέχρι τότε ας κρατάμε γερά ας μαζεύουμε δύναμη και ας δίνουμε ουσία στα απλά».
Αυτό το κείμενο μας έστειλε ο Μιχάλης Καλογεράκης με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα Ποιήσης που γιορτάζεται στις 21 Μαρτίου.
Ο νεαρός μουσικός αγαπάει την ποίηση και εμπνέεται από αυτή, ενώ παρουσίασε πρόσφατα και το ποίημα «Η Λύπη Είναι» του Νίκου Φιλντίση, το οποίο μελοποίησε και ερμηνεύει.
https://www.youtube.com/watch?v=vGLBzNFQbw4
