Ήταν ίσως το καλύτερο φετινό παιχνίδι των Πρασίνων.
Ο Παναθηναϊκός θύμισε κάτι από το ένδοξο παρελθόν του ή -αν προτιμάτε- έδειξε κάτι από το ελπιδοφόρο μέλλον του, σε κάθε περίπτωση ξόρκισε (έστω και για μία βραδιά) την κακή φετινή του εικόνα.
Και το έκανε με πειστικό τρόπο, έχοντας ως σημείο αναφοράς την άμυνα.
Τα περίφημα deflection του Πιτίνο έδωσαν και πήραν στο «Νίκος Γκάλης».
Σχεδόν σε κάθε φάση υπήρχε ένα απλωμένο χέρι στη γωνία της πάσας, οι περιφερειακοί έσπρωχναν τους παίκτες του Σφαιρόπουλου σε λάθη και κακές επιθετικές επιλογές, η ρακέτα ήταν… προστατευμένη ζώνη, με τους ψηλούς του Κάτας να κερδίζουν κατά κράτος τους αντιπάλους τους.
Ο Ουάιτ με τον Χεζόνια έσυραν πρώτοι το χορό, ο Παπαπέτρου πήρε το… όπλο του και ο Παναθηναϊκός έφθασε σε άνετη επικράτηση.
Γιατί; Το… μυστικό όπλο ήταν οι καλές επιλογές.
Οι γηπεδούχοι είχαν παίκτες που ήξεραν τι ήθελαν να κάνουν, ήξεραν πώς να τελειώσουν τη φάση, όχι επιχειρώντας να σκοράρουν, αλλά να κάνουν το σωστό. Και το έκαναν.
Αν κάτι είναι που μετρά σχεδόν όσο και η νίκη, που -μεταξύ μας- δεν προσφέρει κάτι ιδιαίτερο, είναι η διάρκεια.
Τα διαστήματα καλής απόδοσης και στις δύο πλευρές του γηπέδου ήταν μεγαλύτερα από κάθε άλλη φορά, και μάλιστα απέναντι σε έναν αντίπαλο που δεν είναι στην καλύτερη σεζόν του, αλλά δεν είναι και από το… κάτω ράφι.
Κάθε νίκη επί της Μακάμπι μετράει.
Φανταστείτε αυτή η ομάδα να είχε και κανονικό πόιντ γκαρντ, που θα μπορούσε να κατευθύνει σωστότερα τους συμπαίκτες του, πόσο καλύτερη εικόνα θα είχε.
Αλλά είναι πρόδηλο ότι για τη νέα σεζόν ο Παναθηναϊκός δε θα πειραματιστεί «δημιουργώντας πλέι μέικερ», θα πάει σε δοκιμασμένη λύση.
Παρότι για την ώρα τα αποτελέσματα δε σηματοδοτούν απόλυτη αλλαγή εικόνας, μόνο όποιος εθελοτυφλεί δε βλέπει ότι ο ερχομός του Χεζόνια άλλαξε πλήρως τον τρόπο λειτουργίας και σκέψης των συμπαικτών του.
Λες και τους… άγγιξε η αύρα του, δίχως να χρειαστεί να αναζητήσετε σε καταστάσεις «ζεν» τη μεταμόρφωση.
Απλώς έχουν μεγαλύτερο κίνητρο, γίνονται καλύτεροι, επειδή αυξήθηκαν οι παίκτες υψηλής ποιότητας και κυρίως ανακατανεμήθηκαν οι ρόλοι.
Απλά πράγματα, αλλά τα απλά είναι συνήθως δύσκολα.
