Σε σημαντική παρέμβαση στην αρθρογραφία μου για τα όσα τέρατα και σημεία συμβαίνουν στην ανώτατη εκπαίδευση και ιδιαίτερα για όσα καταγγέλλει ο ομότιμος καθηγητής του Πανεπιστημίου Αθηνών Γιώργος Μαυρογορδάτος προβαίνει με την ακόλουθη επιστολή του ο ομότιμος καθηγητής και πρώην πρύτανης του Πολυτεχνείου Κρήτης κ. Ιωακείμ Γρυσπολάκης:
«Διάβασα το άρθρο σας στο «Βήμα της Κυριακής» 14/2 στο οποίο γράφετε μεταξύ άλλων: «Ωστόσο οι πρυτάνεις, όλοι οι πρυτάνεις από τη Μεταπολίτευση και μετά, μολονότι ομνύουν τήρηση της νομιμότητας στην άσκηση των καθηκόντων τους, ουδέποτε καλούν την Αστυνομία οσάκις διαπράττονται αξιόποινες πράξεις στον χώρο των πανεπιστημίων και ουδέποτε επιβάλλουν οποιαδήποτε ποινή στους βανδάλους». Υπήρξα πρύτανης από 1/9/2005 έως 10/12/2010. Στο διάστημα αυτό κάλεσα πολλάκις εγγράφως τον υπουργό Δημόσιας Τάξης, τον εισαγγελέα Εφετών Κρήτης, τον αστυνομικό διευθυντή Κρήτης και απευθύνθηκα ακόμα και στον αστυνομικό επιθεωρητή από το γραφείο του αντιπεριφερειάρχη Κρήτης προκειμένου να εκδιώξουν από το Μέγαρο της Μεραρχίας τους καταληψίες (εκδιώχθηκαν τελικά με εντολή Χρυσοχοΐδη το 2020). Παρά τις εκκλήσεις μου ουδείς συγκινήθηκε και αυτό έως το 2009. Διότι μετά υπήρξε σχεδιασμός εκδίωξής τους. Το 2006 ομάδα 12 κουκουλοφόρων εισήλθε στο γραφείο του πρύτανη και μου πέταξαν τούρτα. Αμέσως ειδοποίησα την Αστυνομία και υπέβαλα μήνυση χωρίς αποτέλεσμα.
Στις 26/12/2009, μετά από πρόσκληση εκ μέρους μου και σχεδιασμό (δεν το γνώριζαν ούτε οι αντιπρυτάνεις μου), η Αστυνομία εισήλθε στο Μέγαρο Παπαδόπετρου ιδιοκτησίας Πολυτεχνείου Κρήτης και εξεδίωξε τους καταληψίες. Τον Ιούνιο του 2008 ομάδα αναρχικών άρπαξε το φωτοτυπικό της πρυτανείας με αγροτικό αυτοκίνητο. Αμέσως ειδοποίησα την Αστυνομία, έδωσα τον αριθμό κυκλοφορίας, η Αστυνομία τους καταδίωξε και τους συνέλαβε. Πολλά ακόμα θα μπορούσα να αναφέρω. Θεωρώ επομένως άδικο να βάζετε στο ίδιο τσουβάλι όλους τους πρυτάνεις. Υπήρξαν και άλλοι συνάδελφοί μου, όπως ο Θανάσης Καραμπίνης του ΔΠΘ, οι οποίοι ενήργησαν παρομοίως. Η πολιτική ηγεσία όμως εκώφευε στις εκκλήσεις μας. Το αποτέλεσμα ήταν από ένα σημείο και μετά να εθελοτυφλούν οι πρυτάνεις, δεδομένης και της έλλειψης ελέγχου (π.χ. συμβούλια Ιδρυμάτων)».
Αδικαιολόγητη η γενίκευσή μου. Ομως ο επιστολογράφος αποκαλύπτει και την επί χρόνια αδιαφορία των αστυνομικών και δικαστικών αρχών για τα έργα και ημέρες των αριστερών φοιτητών και των αναρχικών εισβολέων στα ΑΕΙ, εξαιτίας της οποίας επακολούθησε η απογοήτευση και τελικά αδράνεια εκείνων των πρυτάνεων επί της θητείας των οποίων λαμβάνουν χώρα τα έκτροπα. Η εικόνα που έχει δυστυχώς η κοινή γνώμη καταλογίζει γενικά στους πρυτάνεις αδράνεια και αδιαφορία. Ο κ. Γρυσπολάκης αποκαλύπτει ότι οι εισαγγελικές και αστυνομικές αρχές, στις οποίες κατέφυγε ζητώντας την εκ του νόμου προβλεπόμενη και οφειλόμενη προστασία, αρνήθηκαν να παρέμβουν κατασταλτικά όπως είχαν υποχρέωση. Και αυτή η αποχή από την εκτέλεση του καθήκοντός τους υπήρξε αιτία αποθράσυνσης των αναρχικών, ώστε να ζήσουμε και αυτές τις μέρες τα όσα διέπραξαν και πάλι στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης. Η επέμβαση της Αστυνομίας, ύστερα από πρόσκληση του πρυτάνεως, υπήρξε αυτή τη φορά άμεση. Ομως και στην περίπτωση αυτή, οι κάποιες προσαγωγές και συλλήψεις χωρίς να ακολουθούν διώξεις και αυστηρές ποινές συντηρούν το θράσος των ταραξιών.
