Άλμα μεγαλύτερο του 2% έκαναν την Παρασκευή οι τιμές του πετρελαίου στις διεθνείς και έφθασαν στα υψηλότερα επίπεδα των τελευταίων σχεδόν 14 μηνών έπειτα από την απόφαση που είχαν λάβει την προηγουμένη ο OPEC+ (οι πετρελαιοπαραγωγικές χώρες που μετέχουν στο καρτέλ και οι σύμμαχοί τους δηλαδή) να διατηρήσουν ουσιαστικά σταθερή την (μειωμένη) παραγωγή τους τον Απρίλιο.
Πρόκειται για μια απόφαση της εαρινής συνόδου του «διευρυμένου» OPEC που αιφνιδίασε κάπως τις αγορές, οι οποίες ανέμεναν ότι οι πετρελαιοπαραγωγοί θα άνοιγαν, έστω και με μέτρο, τις στρόφιγγες και θα έκαναν ένα βήμα επιστροφής στα προ-περικοπών επίπεδα παραγωγής, δεδομένου ότι υπάρχουν πλέον σαφείς ενδείξεις ανάκαμψης της ζήτησης και μείωσης των διαθεσίμων σε παγκόσμιο επίπεδο. Σημειωτέον ότι το 2020 οι πετρελαιοπαραγωγοί περιέκοψαν σταδιακά κατά 9,7 εκατ. βαρέλια την ημερήσια παραγωγή τους συγκριτικά με το 2019.
Η κούρσα των τιμών συνεχίζεται
Νωρίς το απόγευμα της Παρασκευής στην αγορά εμπορευμάτων του Λονδίνου η τιμή του πετρελαίου Βόρειας Θάλασσας (τύπου Brent) ενισχύθηκε κατά 1,75 δολάριο ή σε ποσοστό 2,6% και έφθασε στα 68,49 δολάρια το βαρέλι, ενώ την ίδια ώρα στις ΗΠΑ το West Texas Intermediate (WTI) ενισχυόταν κατά 1,49 δολάρια ή 2,3% στα 65,32 δολάρια το βαρέλι.
Του άλματος που έκαναν οι τιμές την Παρασκευή είχε προηγηθεί ένα ακόμα μεγαλύτερο, της τάξεως του 4% και πλέον, που είχαν κάνει οι τιμές την Πέμπτη. Διότι ο OPEC+ αναμενόταν να ανακοινώσει την αύξηση της παραγωγής του κατά 1,5 εκατ. βαρέλια ημερησίως από την 1η Απριλίου και αντ’ αυτού ανακοινώθηκε σταθερή παραγωγή με τις μικρές εξαιρέσεις των εκτός καρτέλ Ρωσίας και Καζακστάν, που θα αυξήσουν την παραγωγή τους κατά μόλις 150.000 βαρέλια ημερησίως.
Σημειωτέον ότι την αγορά στηρίζει η ανέλπιστη απόφαση των Αμερικανών παραγωγών σχιστολιθικού πετρελαίου να μη σπεύσουν να εκμεταλευθούν τις υψηλές τιμές για να αυξήσουν την παραγωγή τους (ως γνωστόν η παραγωγή σχιστολιθικού πετρελαίου με τιμές του βαρελιού χαμηλότερες των 50-55 δολαρίων το βαρέλι είναι ασύμφορη). Οι Αμερικανοί παραγωγοί προτίμησαν να συγκρατήσουν τις επενδύσεις τους για να αυξήσουν τις αποδόσεις που θα εισπράξουν οι μέτοχοί τους.
Με την εικόνα αυτή που έχει διαμορφωθεί στην παγκόσμια πετρελαϊκή αγορά (συγκρατημένη παραγωγή και κυρίως τήρηση των συμπεφωνημένων πλαφόν από τους παραγωγούς αργού, σταδιακή ανάκαμψη της ζήτησης και αποφυγή πλημμυρίδας σχιστολιθικού πετρελαίου) οι προοπτικές περαιτέρω ενίσχυσης των τιμών αποκτούν δυναμική, παρά την συνήθη την εποχή αυτή λόγω βελτίωσης του καιρού κάθετη κάμψη της ζήτησης για πετρέλαιο θέρμανσης στο Βόρειο Ημισφαίριο.
Σε ό,τι αφορά την παγκόσμια πετρελαϊκή κατανάλωση αξίζει να σημειωθεί ότι, παρά τα ανοιγο-κλεισίματα τύπου ακορντεόν των οικονομιών λόγω του κορωνοϊού που επιμένει και μεταλλάσσεται, έχει αποκαταστήσει σε ποσοστό 60% τις μεγάλες απώλειες που υπέστη λόγω της πανδημίας – οι εκτιμήσεις είναι της Διεθνούς Υπηρεσίας Ενέργειας.
Έτσι, μετά την εαρινή σύνοδο του OPEC+ η Goldman Sachs αύξηση κατά 5 δολάρια την πρόβεψή της τη μέση τιμή του Brent στα 75 δολάρια το βαρέλι για το δεύτερο τρίμηνο του έτους και στα 80 δολάρια το βαρέλι για το τρίτο τρίμηνο. Η ελβετική UBS προβλέπει γαι το δεύτερο εξάμηνο του έτους μέση τιμή του Brent στα 75 δολάρια το βαρέλι και του WTI στα 72 δολάρια το βαρέλι.
Το «φάντασμα της Τζακάρτα»
Κοιτάζοντας πίσω στο χρόνο εκείνο που θα παρατηρούσε κανείς μετά την πρόσφατη εαρινή σύνοδο του OPEC+ είναι ότι το καρτέλ απέφυγε να επαναλάβει το ολέθριο (γι’ αυτό) σφάλμα που είχε διαπράξει το Νοέμβριο του 1997, όταν κατά τη συνεδρίασή του στην Τζακάρτα της Ινδονησίας και κατόπιν προτροπής της Σαουδικής Αραβίας αποφάσισε την αύξηση της παραγωγής κατά 10% την ώρα που οι χώρες της Ασίας είχαν βυθιστεί σε μια βαθιά οικονομική κρίση και ακόμα και η ζήτηση για ενέργεια από την Κίνα είχε πέσει κάθετα.
Την περίοδο που αποφασίστηκε η αύξηση της παραγωγής η τιμή του αργού βρισκόταν στα 20 δολάρια το βαρέλι. Η «έμπνευση» του Ριάντ πυροδότησε μιαν ένα άνευ προηγουμένου διολίσθηση της τιμής, που στις αρχές του 1999 είχε υποχωρήσει στα δολάρια το βαρέλι.
Αν μη τι άλλο το «φάντασμα της Τζακάρτα» εξακολουθεί να κατατρομοκρατεί τους Σαουδάραβες και τους συναδέλφους τους πετρελαιοπαραγωγούς, που αντιστάθηκαν στον πειρασμό να εκμεταλλευθούν τη συγκυρία (ο καθείς για λογαριασμό του, όπως συνήθως συνέβαινε) και να αυξήσουν τις εισροές πετροδολαρίων στις χώρες τους. Και τη φορά αυτή η ενεργοβόρα κινεζική οικονομία έχει ξεπεράσει πλήρως την πανδημική κρίση και ανακτά τους γνωστούς ιλιγγιώδεις αναπτυξιακούς ρυθμούς της.
