Σφοδρή σύγκρουση μεταξύ της κυβέρνησης και του Αλέξη Τσίπρα, προκάλεσαν οι αναφορές του προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ για τια αναθέσεις της Γενικής Γραμματέως Αντεγκληματικής Πολιτικής, Σοφίας Νικολάου.
Ο κ. Τσίπρας εξαπέλυσε επίθεση από το βήμα της Βουλής κατά της κ. Νικολάου, επαναφέροντας ένα θέμα που έχει ήδη κριθεί από τον κοινοβουλευτικό έλεγχο κι έχουν δοθεί όλες οι απαντήσεις. Συγκεκριμένα ο κ. Τσίπρας είπε: «Ηκυβέρνηση αντιμετωπίζει την πανδημία ως ευκαιρία για να οργανώσει ένα «πλιατσικο στα δημόσια ταμεία με φάμπρικα αναθέσεων σε ολο το δημόσιο», και μίλησε για παράνομες απευθείας αναθέσεις κυβερνητικών στελεχών, όπως της Γραμματέως Αντεγκληματικής Πολιτικής, Σοφίας Νικολάου.
«Θα βάλατε φρένο σε αυτή την κυρία;.. Έχετε φάει και τα πόμολα με τον ορυμαγδό παράνομων αναθέσεων», είπε ο Α. Τσίπρας. Έκανε επίσης λόγο για «ανηθικότητα» του γαλάζιου κομματικού κράτους στους κατά παρέκκλιση εμβολιασμούς, τονίζοντας ότι άλλο να κάνει μια κυβέρνηση λάθος στη προσπάθεια και άλλο να επιδεικνύει ανηθικότητα.
Αμεση ήταν η απάντηση της κυβερνητικής εκπροσώπου, Αριστοτελίας Πελώνη:
Θα περιμέναμε από τον κ. Τσίπρα, να βρει μια λέξη να πει από το βήμα της Βουλής για τις απαράδεκτες για εκπρόσωπο κοινοβουλευτικού κόμματος και προσβλητικές στη μνήμη των θυμάτων, δηλώσεις του κ. Δρίτσα. Δεν βρήκε ούτε μισή.
Αντ΄ αυτού, επέλεξε να στοχοποιήσει τη Γενική Γραμματέα Αντεγκληματικής Πολιτικής – «αυτή την κυρία», όπως ανέφερε απαξιωτικά για μια γυναίκα – Σοφία Νικολάου, η οποία εφαρμόζει το νόμο. Όλοι καταλαβαίνουν το νόημα της σιωπής του.
Στο δίλημμα με το Κράτος Δικαίου ή με τον Κουφοντίνα, ο κ. Τσίπρας έχει ήδη πάρει θέση.
Επιμένοντας στο ψευδές αφήγημά του για την πανδημία που κλείνει πεισματικά τα μάτια απέναντι στις εξελίξεις στον υπόλοιπο κόσμο, ο κ. Τσίπρας τώρα ρίχνει το δηλητήριο του λαϊκισμού του στους εμβολιασμούς.
Επιχειρεί να υπονομεύσει την εμπιστοσύνη των Ελλήνων σε αυτό το μεγάλο εγχείρημα που θα χτίσει το τείχος της ανοσίας στο δρόμο προς την ελευθερία. Τον ενοχλεί, άραγε, στ΄ αλήθεια, η επιτυχία του εμβολιαστικού προγράμματος της χώρας, ή είναι απλά η αντιπολίτευση του απελπισμένου;»
