Υπό αφόρητη πίεση στο εσωτερικό της χώρας του φαίνεται να βρίσκεται το τελευταίο διάστημα ο γνωστός μας Νεοσουλτάνος, ενώ και τα «προειδοποιητικά» μηνύματα που δέχεται από το εξωτερικό – και κυρίως από τις Ηνωμένες Πολιτείες – τον οδηγούν σε μια εκτός ορίων πλέον αντίδραση, με στόχο να αποδείξει ότι η Τουρκία είναι μια περιφερειακή υπερδύναμη που δεν έχει την ανάγκη κανενός.
Και τι καλύτερη απόδειξη από την προσφυγή στο όνειρο της αναβίωσης της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, καθώς μάλιστα έχει συμμαχήσει πλήρως με την Ακροδεξιά και τους σχεδιαστές της περιβόητης «Γαλάζιας Πατρίδας», όπου τα πάντα στα όρια αυτής της Αυτοκρατορίας, που κατέρρευσε όπως κατέρρευσε πριν πάνω από έναν αιώνα, φέρουν τουρκική σφραγίδα.
Και για να περάσει το μήνυμα αυτό, δεν σταματά να μιλάει κάθε μέρα δημοσίως, ανεβάζοντας συνεχώς τους τόνους και καταγγέλλοντας μονίμως τους άλλους, και όχι μόνο τους Ελληνες, για «επιθετικότητα» και «προκλητικότητα», κάνοντας δηλαδή το άσπρο μαύρο.
Για ποια «προκλητικότητα» όμως μπορεί να μιλάει, όταν άλλαξε ακόμη και την ονομασία του Αιγαίου, χαρακτηρίζοντάς το «Θάλασσα των νησιών»; Πάλι καλά που δεν είπε «τουρκικών νησιών» για να έλθει να δέσει η όλη προσπάθεια ευθείας αμφισβήτησης των κυριαρχικών μας δικαιωμάτων. Μια προσπάθεια που δεν περιορίζεται, ως γνωστόν, στις καθημερινές ρητορικές εξάρσεις, αλλά συνοδεύεται και με τις επίσης γνωστές συνεχείς επιδείξεις στρατιωτικής ισχύος.
Αρκεί να σκεφτεί κανείς ότι έχει ήδη εξαγγελθεί μεγάλη τουρκική άσκηση στο Αιγαίο με 87 πλοία, 27 αεροσκάφη και 20 ελικόπτερα! Και όλα αυτά ενώ – έως τη στιγμή τουλάχιστον που γράφονταν οι γραμμές αυτές – η Αγκυρα δεν είχε απαντήσει στην πρόσκληση της Αθήνας για τον δεύτερο γύρο των διερευνητικών επαφών.
Τίθεται έτσι το κύριο ερώτημα αν βαδίζουμε στη διπλωματική οδό που είχε συμφωνηθεί ή αν έχει επιλεγεί η στρατιωτική αντιπαράθεση, με ό,τι αυτό συνεπάγεται. Εκτός αν όλα αυτά αποτελούν απλώς μια βίαιη αντίδραση στις γνωστές συμμαχίες που έχει συνάψει η Ελλάδα και για τις οποίες η Αγκυρα διαμαρτύρεται επειδή δεν συμπεριλαμβάνεται σε αυτές. Καθώς μάλιστα συζητούνται εκεί θέματα που αφορούν γενικότερα την Ανατολική Μεσόγειο, όπου η Τουρκία διαθέτει το μεγαλύτερο μήκος ακτών.
Μια εκ πρώτης όψεως δικαιολογημένη διαμαρτυρία, η οποία όμως δεν λαμβάνει υπ’ όψιν ότι η τουρκική πλευρά δεν αναγνωρίζει και ούτε καν δέχεται να συζητήσει με την Κυπριακή Δημοκρατία, η οποία βρίσκεται στο κέντρο αυτής της περιοχής. Και όχι μόνο αυτό, αλλά τώρα προτείνει και τη δημιουργία δύο κρατών στην Κύπρο. Δηλαδή διχοτόμηση, που ουσιαστικά σημαίνει προσάρτηση της Βόρειας Κύπρου στην Τουρκία. Αντε μετά να την προσκαλέσεις σε διάλογο…
