Την Πέμπτη 4 Μαρτίου μεταδίδεται από το Κανάλι της Βουλής (στις 00:30) η παράσταση του έργου «Ο Κατά Φαντασίαν Ασθενής» του Μολιέρου σε διασκευή, με SDH υποτίτλους για κωφούς και βαρήκοους. Το έργο παρουσιάστηκε σε συνεργασία του Κέντρου Επαγγελματικής Αποκατάστασης ΑμεΑ με το Εργαστήρι Συμπεριληπτικής Εκπαίδευσης για το Θέατρο και τον Χορό ΙΣΟΝ στα πλαίσια της καθολικής προσβασιμότητας των Ατόμων με Αναπηρία στον πολιτισμό υπό την αιγίδα του Υπουργείου Πολιτισμού.

 

Την παράσταση σκηνοθέτησε ο Βασίλης Οικονόμου, ιδρυτής του ΘΕΑΜΑ, του πρώτου επαγγελματικού συμπεριληπτικού θεάτρου στην Ελλάδα με ανάπηρους ηθοποιούς στην πλειοψηφία της σύνθεσής του μαζί με μη ανάπηρους στη σημαντική καλλιτεχνική διαδρομή του. Τον υποχόνδριο Αργκάν του τίτλου ερμηνεύει ο καλός και έμπειρος ηθοποιός, θεατρικός συγγραφέας και σκηνοθέτης Μιχάλης Ταμπούκας, μέλος του ΘΕΑΜΑ από το 2014.

 

Για το έργο και την παράσταση, ο Μιχάλης Ταμπούκας επισημαίνει: «Η διαχρονικότητα του Μολιέρου είναι μοναδική. Ο τρόπος που φωτίζει πρόσωπα και καταστάσεις είναι εκπληκτικός. Το χιούμορ του είναι καταλυτικό και πάντα σημερινό, ακόμα και σε σχέση με πολλά άλλα έργα, σύγχρονα της κάθε εποχής. Ο λόγος του είναι ποιητικός, αληθινός και πηγαίος με ουσιαστική αμεσότητα. Ο Αργκάν, εκτός από υποχόνδριος, είναι ένας ιδιότροπος και οικονομικά εύπορος φιλάργυρος που θέλει να ορίζει τα πάντα στα δικά του μέτρα. Έχει μία στενή αντίληψη του συμφέροντος εκτός πραγματικότητας. Έτσι οι εμμονές του τον περιορίζουν σε ένα εγωιστικό πλαίσιο που δεν τον αφήνει να δει την αληθινή του σχέση με τους γύρω του. Στη διασκευή του έργου για τις ανάγκες της παράστασης κρατήθηκε ένας άξονας του κειμένου στο μέτρο και στο ήθος του Μολιέρου, που εστίασε στα κύρια σημεία του αναδεικνύοντας χαρακτήρες και σχέσεις όπως εξελίσσονται».

 

Για τη συνεργασία με μαθητές του ΚΕΑ ΑΜΕΑ στους άλλους ρόλους του έργου, ο Μιχάλης Ταμπούκας λέει: «Ήταν μία ωραία σύμπραξη και τους ευχαριστώ όλους από καρδιάς. Στη σκηνή είμαστε όλοι πάντα μαθητές και μόνο. Κανείς δεν παίζει μόνος του ακόμα και όταν παίζει μονόλογο. Κάθε ερμηνεία είναι αποτέλεσμα συνεργασίας και επικοινωνίας. Σε κάθε περίπτωση δίνουμε, παίρνουμε και μοιραζόμαστε συνεχώς. Ό,τι κάνουμε, είναι μέρος του συνόλου. Ενα οργανικό μέλος στο σώμα της παράστασης».