Με αφορμή τα επαναλαμβανόμενα φαινόμενα πολιτικής κακοφωνίας και, αν μη τι άλλο, ατυχούς ενημέρωσης και εκπροσώπησης, όπως κατεγράφη και την περασμένη εβδομάδα με το σκάνδαλο Λιγνάδη, παρασκηνιακώς διεξάγονται διάφορες ενδιαφέρουσες συζητήσεις.
Ετυχε λοιπόν να παρακολουθήσουμε μία από αυτές, ιδιαιτέρως για τα προβλήματα επικοινωνίας που αντιμετωπίζουν κατά καιρούς οι κυβερνήσεις, όλες οι κυβερνήσεις, μηδέ εξαιρουμένης της σημερινής. Οι δύο συνομιλητές μας αναζητούσαν στον χρόνο πρόσωπα που έπαιξαν ρόλο ουσιαστικό στα θέματα ενημέρωσης και επικοινωνίας.
«Πες μου πόσοι κυβερνητικοί εκπρόσωποι έχουν καταγραφεί στη μνήμη σου» ρώτησε ο ένας. «Οντως», απάντησε ο έτερος, «δεν είναι πολλοί, μετρώνται στα δάχτυλα του ενός χεριού», για να προσθέσει αμέσως μετά ότι «αν εξαιρέσεις τον Λαμπρία στα χρόνια του Καραμανλή, τον Λαλιώτη στην εποχή του προγράμματος σταθεροποίησης μεταξύ 1985 και 1987 και την παρουσία του Βαγγέλη Βενιζέλου δίπλα στον Παπανδρέου στα χρόνια των διώξεων και της αντιπολίτευσης, δεν μπορείς να διακρίνεις πολλούς άλλους». «Ισως», συνέχισε μονολογώντας, «μπορώ να θυμηθώ κάπως τον Τηλέμαχο Χυτήρη, τον Δημήτρη Ρέππα και άντε τον Θοδωρή Ρουσόπουλο στη διάρκεια της θητείας του Κώστα Καραμανλή». «Οντως», ανταπάντησε ο πρώτος, «από εκεί και πέρα το χάος». «Γιατί όμως;» επέμεινε, και έδωσε σχεδόν αυτόματα την απάντησή του: «Γιατί απλούστατα οι περισσότεροι των προαναφερθέντων διέθεταν γνώση, εμπειρίες και, ιδιαιτέρως, ήσαν πολιτικά αυθύπαρκτοι, πραγματικοί παραγωγοί πολιτικής, και όχι απλοί μεταφορείς της όποιας γραμμής, όπως οι πιο πολλοί των νεότερων χρόνων». «Πράγματι», συμπλήρωσε ο δεύτερος, «τα τελευταία χρόνια είχαμε εκπροσώπους κατ’ ανάθεση, η όποια εξουσία τους ήταν δοτή, γι’ αυτό και μόλις έφυγαν οι προβολείς από πάνω τους χάθηκαν…». Αυτά τα ολίγα περί εκπροσώπησης και επικοινωνίας. Ας τα γνωρίζουν οι αναθέτοντες τα καθήκοντα και όσοι με ευκολία περισσή και άνεση τα αναλαμβάνουν…
Η κυβέρνηση μεταξύ πανδημίας και #ΜeToo
Με αφορμή τη συμπλήρωση ενός έτους από την εμφάνιση της πανδημίας του κορωνοϊού στη χώρα μας, αλλά και την ανάδειξη εκδοχών του κινήματος #ΜeToo, αναζητήσαμε τις όποιες επιδράσεις των νέων φαινομένων στην πολιτική ζωή της χώρας και ιδιαιτέρως κατά πόσο επηρεάζουν τη δημοσκοπική θέση των κομμάτων. Στους κύκλους των δημοσκόπων κοινή είναι η πεποίθηση ότι η πανδημία δεν έχει επηρεάσει, μέχρι τώρα τουλάχιστον, καθοριστικά την εκλογική δύναμη των κομμάτων.
Ο κ. Μητσοτάκης κατά την εκδήλωση του πρώτου πανδημικού κύματος κέρδισε, με τις έγκαιρες και αποφασιστικές επιλογές του, την εμπιστοσύνη της μεγάλης πλειονότητας των πολιτών. Ωστόσο το κεφάλαιο εμπιστοσύνης που αποκτήθηκε στη διάρκεια του πρώτου εξαμήνου του περσινού χρόνου άρχισε να απομειώνεται με την εκδήλωση του δευτέρου και ισχυρότερου κύματος το περασμένο φθινόπωρο.
Στην παρούσα φάση όσοι αξιολογούν τις τάσεις του εκλογικού σώματος θεωρούν ότι οι όποιες φθορές έχουν καταστεί εν πολλοίς ελεγχόμενες. Επισημαίνουν ιδιαιτέρως το γεγονός ότι οι επιτυχημένοι και καλά οργανωμένοι εμβολιασμοί των μεγάλων ηλικιών έχουν «μπετονάρει» τον ευρύ κύκλο των συνταξιούχων, οι οποίοι δεν δείχνουν διαθέσεις μετακίνησης. Αντιθέτως, αν και δεν έχουν ακόμη στοιχεία, εκτιμούν ότι το σκάνδαλο Λιγνάδη άνοιξε κάποια ρήγματα στο κυβερνητικό μέτωπο. Ωστόσο πιστεύουν ότι οι πολίτες επανέρχονται στα θεμελιώδη.
Για τους περισσότερους των ερευνητών, προϊόντος του χρόνου, όλα θα πάρουν τη θέση τους, αλλά το μέτωπο που εν τέλει θα καθορίσει τη στάση των πολιτών απέναντι στις πολιτικές δυνάμεις θα είναι αυτό της οικονομίας. Με τη διαφορά ότι στο γήπεδο αυτό τα πράγματα παραμένουν επί του παρόντος αδιαμόρφωτα. Οι προσδοκίες είναι μεγάλες βεβαίως, αλλά οι πολιτικές ανάκαμψης δεν έχουν ακόμη ξεδιπλωθεί. Εν όψει αυτών και επειδή πολλά έχουν μεσολαβήσει κατά τη διάρκεια της πανδημίας στην οικονομία, προτρέπουν χαρακτηριστικά τον Πρωθυπουργό «να ανεβάσει καινούργιο έπος στη σκηνή του Εθνικού Θεάτρου, γιατί το παλαιό δεν κόβει πια εισιτήρια…». Και ο νοών νοείτω…
Οι Αμερικανοί, η Αλεξανδρούπολη και ο εκνευρισμός της Αγκυρας
Εδώ και μερικές ημέρες στο λιμάνι της Αλεξανδρούπολης το θηριώδες αμερικανικό μεταγωγικό «Endurance» ξεφορτώνει συνεχώς κάπου 150 «Απάτσι», «Σινούκ» και μεταγωγικά ελικόπτερα καθώς και εκατοντάδες θωρακισμένα και οχήματα μεταφοράς προσωπικού (σύνολο 1.800) με σκοπό να πάρουν μέρος στη διακλαδική επιχείρηση «Atlantic Resolve» που πρόκειται να αναπτυχθεί στα Βαλκάνια και στην Κεντρική Ευρώπη. Είναι η δεύτερη χρονιά που γίνεται από τους Αμερικανούς χρήση του λιμένα της Αλεξανδρούπολης για μετακινήσεις μονάδων των ΗΠΑ, μετά την υπογραφή και επικύρωση του τροποποιητικού πρωτοκόλλου της Συμφωνίας Αμυντικής Συνεργασίας ανάμεσα στις δύο χώρες, αναδεικνύοντας έτσι τη γεωστρατηγική σημασία της περιοχής της Αλεξανδρούπολης. Αυτή η υπερσυγκέντρωση αμερικανικών στρατευμάτων, με ισχυρή δύναμη πυρός, στην Αλεξανδρούπολη σφόδρα ενόχλησε τους Τούρκους που πιστεύουν ότι η άσκηση στρέφεται εναντίον τους και εναντίον της μουσουλμανικής μειονότητας στη Θράκη.
Τίποτα όμως απ’ αυτά δεν συμβαίνει, αφού τα στρατεύματα θα προωθηθούν προς τα Βαλκάνια και προς την Κεντρική Ευρώπη. Στο Αιγαίο, στο μεταξύ, και γενικότερα στην Ανατολική Μεσόγειο, αρχίζει, όπως έχει ανακοινωθεί, η πολυδιαφημιζόμενη από τον κ. Ακάρ τουρκική άσκηση «Γαλάζια Πατρίδα» («Mavi Vatan 2021») με τη συμμετοχή 87 πολεμικών πλοίων, 27 μαχητικών αεροσκαφών, 20 ελικοπτέρων και drones. Με τις κινήσεις της η Αγκυρα μοιάζει να επιδιώκει να τορπιλίσει τις διερευνητικές.
Σε κάθε περίπτωση, ένας αριθμός πολεμικών σκαφών έχει λάβει διαταγή απόπλου από τον Ναύσταθμο Σαλαμίνας για επιτήρηση των τουρκικών κινήσεων. Στις αρχές Μαρτίου πάντως, στις ημερομηνίες που θα διεξάγεται η τουρκική άσκηση, αναμένεται να καταπλεύσει στην Ανατολική Μεσόγειο, κοντά στην Κρήτη, η ναυαρχίδα του γαλλικού πολεμικού ναυτικού, το πυρηνοκίνητο αεροπλανοφόρο «Σαρλ ντε Γκωλ» με τα 20 και πλέον Rafale του για συνεκπαίδευση με ελληνικά μαχητικά αεροσκάφη και πλοία του Πολεμικού Ναυτικού. Το «Σαρλ ντε Γκωλ» θα συνοδεύει η φρεγάτα «Κανάρης», η οποία ήδη εντάχθηκε στη γαλλική ναυτική δύναμη.
