Η τριλογία «Ο κόσµος που πεθαίνει» του Μ. Καραγάτση, αποτελούµενη από τα µυθιστορήµατα «Ο Κοτζάµπασης του Καστρόπυργου», «Αίµα χαµένο και κερδισµένο» και «Τα στερνά του Μίχαλου», ζωντανεύει στο Εθνικό Θέατρο µε αφορµή την επέτειο των 200 χρόνων από την Ελληνική Eπανάσταση.
Ο Δηµήτρης Τάρλοου αναµετριέται ακόµη µία φορά µε το έργο του παππού του. Ο ίδιος δεν έχει ποτέ διεκδικήσει το κληρονοµικό προνόµιο της ερµηνείας του Μ. Καραγάτση. Και όµως, µέσα από τις σπουδαίες παραστάσεις που έχει προσφέρει, τη «Μεγάλη Χίµαιρα» των 100.000 θεατών ή τον πιο πρόσφατο θρίαµβο του «Γιούγκερµαν», αναδεικνύεται εκείνη η λεπτή γονιδιακή γραµµή, µε έναν θαρραλέο Δηµήτρη Τάρλοου που δεν διστάζει πολλές φορές να σταθεί ακόµη και κριτικά απέναντι σε έναν παππού τον οποίο δεν γνώρισε ποτέ (γεννήθηκε έξι χρόνια µετά τον θάνατό του), αλλά θα µπορούσε, όπως πιστεύει, να έκανε καλή παρέα µαζί του, αν ζούσε.
Στο ΒΗΜΑgazino Special Issue – Πολιτισμός που κυκλοφορεί μαζί με το «Βήμα της Κυριακής», η Ερη Βαρδάκη συνομιλεί μαζί του για την ελληνική Ιστορία, για τα πρώτα βιώματά του σε σχέση με την τέχνη και για τα σκάνδαλα που συγκλονίζουν το ελληνικό θέατρο.
«Δεν δέχοµαι καµία συµπεριφορά που είναι εξευτελιστική, όχι µόνο απέναντι στον ηθοποιό, αλλά και απέναντι στο ίδιο το επάγγελµα και στην τέχνη» σχολιάζει. «Οι άνθρωποι ορθώς κάνουν και µιλούν. Αυτό θα πω και τίποτα άλλο» σχολιάζει χαρακτηριστικά.
Διαβάστε περισσότερα στο BHMAgazino που κυκλοφορεί με το «Βήμα της Κυριακής»
