Η ανάδειξη των εγγενών αδυναμιών και δυσλειτουργιών του ελληνικού κράτους κατά τη διάρκεια της κακοκαιρίας των προηγούμενων ημερών, εμφανίζεται ως πολιτική παράμετρος και μείζων πρόκληση για την επόμενη περίοδο.
Με δεδομένη τη σφοδρότητα των φαινομένων, πέραν των αστοχιών ή της πλημμελούς πρόνοιας των κατά τόπους δημοτικών ή περιφερειακών αρχών, φανερώθηκε η βαθιά υστέρηση στις υποδομές.
Επιπροσθέτως, αναδύθηκε το τεράστιο πρόβλημα που προξενείται από τις δαιδαλώδεις συναρμοδιότητες, την έλλειψη συνεννόησης και συντονισμού και, τελικά, την αδυναμία αποτελεσματικής παρέμβασης όταν η κρίση εκδηλώνεται.
Μάχες εκ των προτέρων χαμένες
Προβλήματα όπως η αμέλεια για την έγκαιρη απομάκρυνση δένδρων και κλαδιών από τα δίκτυα ηλεκτροδότησης, αλλά και η συνέχιση της λειτουργίας των απαρχαιωμένων εναέριων δικτύων, αντί των σύγχρονων υπογείων, φανερώνουν ότι η όποια προσπάθεια διαχείρισης μίας κρίσης όπως αυτή των προηγούμενων ημερών, υπονομεύεται εν τη γενέσει της.
Διαπιστώνεται από πολίτες και (κάποιους) αρμοδίους ότι ο εκσυγχρονισμός των δικτύων ηλεκτροδότησης, υδροδότησης και τηλεπικοινωνιών αναδύεται ως μείζων προτεραιότητα, πριν από κάθε σχεδιασμό για τον ψηφιακό και ενεργειακό εκσυγχρονισμό.
Το αντίστοιχο ισχύει για το πλαίσιο αρμοδιοτήτων όλων των βαθμίδων διοίκησης και την άμεση ανάγκη άρσης των παραγόντων που είτε διευκολύνουν τη μετάθεση ευθυνών, είτε προκαλούν βραχυκυκλώματα στον συντονισμό και αδράνεια.
Οι προκλήσεις της «επόμενης ημέρας»
Υπό αυτό το πρίσμα και εν όψει των κονδυλίων του Ταμείου Ανάκαμψης, μία νέα παράμετρος προστίθεται στη δύσκολη εξίσωση της «επόμενης ημέρας». Είναι η προτεραιοποίηση του εκσυγχρονισμού στις υποδομές, πριν από το βήμα προς την επόμενη φάση της ανάπτυξης εναλλακτικών πηγών ενέργειας και προσέλκυσης επενδύσεων.
Επιπλέον, προβάλλει μία νέα αναγκαιότητα ως προς την απλοποίηση των γραφειοκρατικών διαδικασιών για ενέργειες όπως το κλάδεμα των δένδρων (!), η συγχώνευση ή ανακατανομή αρμοδιοτήτων μεταξύ δημοτικών και περιφερειακών αρχών, αλλά και κεντρικής διοίκησης, αλλά και η διασφάλιση τεχνικών μέσων και ανθρώπινων πόρων, κυρίως για τη συντήρηση και λειτουργία υποδομών και δευτερευόντως για την αντιμετώπιση έκτακτων περιστατικών.
Η κρίση ως άλλοθι
Τα προβλήματα αντανακλούν τον προβληματικό τρόπο οργάνωσης και λειτουργίας της ελληνικής διοίκησης κατά τις προηγούμενες δεκαετίες και την απουσία παρεμβάσεων σε χρόνο ενδεδειγμένο. Η κρίση της προηγούμενης δεκαετίας λειτούργησε υπό αυτό το πρίσμα ως δικαιολογία και άλλοθι για την αναβολή αποφάσεων – σε μικρότερο βαθμό ήταν η πραγματική αιτία.
Υπό τις παρούσες συνθήκες και με τα σημερινά δεδομένα, το πρόβλημα στην πραγματικότητα δεν προσφέρεται για πολιτική αντιπαράθεση, καθώς η ευθύνη της διαιώνισης του βαρύνει πολλές κυβερνήσεις.
Σε κάθε περίπτωση όμως, προστίθεται στις προκλήσεις της σημερινής, η οποία θα κριθεί από την ανταπόκριση της.
