Το γεύμα του περασμένου Σαββάτου στην Ικαρία του Πρωθυπουργού και της συνοδείας του και ο θόρυβος που προκλήθηκε απέδειξαν, κατά τη γνώμη μου, δύο πράγματα:

  • Πρώτον, πόσο σημαντική είναι η έλλειψη πολιτικών στελεχών «παλαιάς κοπής» στο περιβάλλον των πρωθυπουργών,
  • και, δεύτερον, ότι ο ΣΥΡΙΖΑ έχει κερδίσει καθαρά τη μάχη του «ηλεκτρονικού» καφενείου, που ονομάζεται social media.

Εις ό,τι αφορά την πρώτη διαπίστωση, το μόνο που έχει να παρατηρήσει κανείς είναι ότι ο Κυριάκος Μητσοτάκης έχει πέσει (και αυτός!) θύμα ενός περιβάλλοντος στελεχών, το οποίο αδυνατεί να διακρίνει πέρα από τη μύτη του τι συμβαίνει. Αν εξαιρέσει κανείς τον ανιψιό του κ. Δημητριάδη, που έχει επιφορτιστεί με ένα πλήθος αρμοδιοτήτων ελέγχου άλλα και μοιράσματος της μπάλας στο κυβερνητικό έργο, ουδείς άλλος είναι σε θέση να επιστήσει την προσοχή του Πρωθυπουργού για τον πιθανό κίνδυνο μιας ανώφελης έκθεσης. Οχι τον αδιόρατο κίνδυνο, αλλά αυτόν που είναι προφανής. Οτι μπροστά ακριβώς, σε δυο βήματα, υπάρχει μια λακκούβα και πρέπει να την αποφύγεις.

Παράδειγμα το γεύμα της Ικαρίας. Επρεπε να γίνει; Οχι φυσικά. Αλλά δεν βρέθηκε εκείνος (ένας Αντ. Λιβάνης λ.χ.) που θα του επισήμαινε ότι δεν μπορείς να γευματίζεις σε κοινή θέα, σε ένα νησί, την επομένη κιόλας της επιβολής νέων μέτρων για τον κορωνοϊό, επί μιας κοινωνίας η οποία έχει καταφανώς πλέον κουραστεί. Και όχι μόνο να του το επισημάνει, αλλά και να έχει και τη δύναμη τον αποτρέψει από το λάθος.

Το αποτέλεσμα αυτής της έλλειψης το διαπίστωσε τις επόμενες ημέρες: απολογείται η κυβέρνηση για το γεύμα, απολογήθηκε ο ίδιος στη συνέντευξη στον ΣΚΑΪ, η περιοδεία στα ακριτικά νησιά πήγε περίπατο, και ο ίδιος εμφανίζεται από τα ΜΜΕ της αντιπολίτευσης από αλαζών και αντιλαϊκός, μέχρι αδιάφορος και απαξιωτικός προς την κοινωνία και τις ευαισθησίες της.

Είναι ο Μητσοτάκης κάτι τέτοιο; Τον αντιπροσωπεύει αυτή η εικόνα; Ακόμη όχι. Αν όμως δεν αλλάξει άποψη και ο ίδιος αλλά κυρίως το περιβάλλον του για τη «δουλειά» που γίνεται στα «καφενεία» των social media, σύντομα θα βρεθεί μπροστά σε εκπλήξεις. Οδυνηρές εκπλήξεις. Η στρατιά των τρολ που συντηρεί ο ΣΥΡΙΖΑ, δημιουργεί καθημερινά θέματα, τα οποία διευρύνει κατά το δοκούν, διαστρέφει, διαστρεβλώνει και πετυχαίνει το τελικό αποτέλεσμα που είναι η φθορά ειδικά του Μητσοτάκη και δευτερευόντως της κυβέρνησης. Κάνει πραγματική αντιπολίτευση, αντιπολίτευση από τα κάτω, την ώρα που ο ΣΥΡΙΖΑ δεν μπορεί να βρει αντιπολιτευτικό αφήγημα…

Γιατί επιδιώκεται η φθορά του Πρωθυπουργού; Για τον απλούστατο λόγο ότι όλες οι δημοσκοπήσεις μέχρι τώρα, δείχνουν ότι είναι το δυνατό χαρτί της κυβέρνησης. Κεντρώος, μετριοπαθής, με ισχυρά ερείσματα στον εκτός Νέας Δημοκρατίας πολιτικό χώρο (ίσως ισχυρότερα ακόμη και αυτών που διαθέτει στο ίδιο το κόμμα του), ο Κυριάκος Μητσοτάκης αποδεικνύει ότι δεν σηματοδοτεί μια παρένθεση στην πολιτική ζωή της χώρας.

Τούτου δοθέντος, γίνεται εύκολα αντιληπτό γιατί αποτελεί πρωτεύοντα στόχο για τον «καφενειακό» ηλεκτρονικό μηχανισμό του ΣΥΡΙΖΑ.

Είναι αστείο, αλλά απέναντι σε όλο αυτό η κυβέρνηση μοιάζει να πιστεύει ότι μπορεί να αντικρούσει την καταιγίδα με τις ανακοινώσεις του συμπαθούς κατά τα άλλα κυβερνητικού εκπροσώπου. ΄Η εναλλακτικά με τις τηλεοπτικές εμφανίσεις των υπουργών που συχνά πιάνονται αδιάβαστοι και ως εκ τούτου εκτίθενται. Νομίζω ότι κάποια στιγμή θα ξυπνήσει, αλλά θα είναι αργά πια…