«Τούρκοι και Αφρικανοί έχουν προορισμό να είναι συνέταιροι», είχε πει τον περασμένο Οκτώβριο σε ταξίδι του στην Αφρική ο Τούρκος πρόεδρος Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν.
Ένα από τα πολυάριθμα που έχει πραγματοποιήσει τα τελευταία χρόνια στην αφρικανική Ήπειρο, όπου διεισδύει μεθοδικά για να ικανοποιήσει τις αυτοκρατορικές του ορέξεις. Ποιες είναι αυτές; Να επεκταθεί όπου υπάρχει ισλαμικό στοιχείο προβάλλοντας τον εαυτό του ως τον προστάτη των απανταχού μουσουλμάνων.
Η διείσδυση της Τουρκίας στην Αφρική ξεκίνησε την εποχή της Αραβικής Άνοιξης όταν οι λαϊκές εξεγέρσεις ανέτρεψαν τους ηγεμόνες της ευρύτερης περιοχής και η Τουρκία στήριξε έμπρακτα ισλαμιστικά κινήματα με χαρακτηριστικότερο παράδειγμα την Μουσουλμανική Αδελφότητα στην Αίγυπτο.
Η διπλή στόχευση
Η στόχευση είναι διπλή. Αφενός να αναπτύξει οικονομικούς δεσμούς, ιδιαίτερα σε μια περίοδο όπου η εγχώρια οικονομία βουλιάζει κι αφετέρου, να καταστήσει την Τουρκία ισχυρή περιφερειακή δύναμη, μέσω στρατιωτικής και όχι μόνο παρουσίας. Η Λιβύη είναι το προφανές σημείο. Εκεί όπου η Τουρκία όχι μόνο παραμένει βασικός παίκτης, με έντονη στρατιωτική και οικονομική παρουσία, αλλά παίρνει ενεργό μέρος στην ανελέητη αντιπαράθεση ισχύος που σπαράσσει την πολύπαθη χώρα.
Τα ραντάρ ωστόσο του ευρωπαϊκού Τύπου, ελάχιστα έχουν εστιάσει στη ζώνη του Σάχελ η οποία ανήκει στη γαλλική ζώνη επιρροής και το Κέρας της Αφρικής, όπου τα τελευταία 15 με 20 χρόνια η Άγκυρα… αγκυροβολεί σε πολλά πεδία. Στρατιωτικά, διπλωματικά και οικονομικά:
Από τη Σενεγάλη όπου Τούρκοι εργολάβοι κατασκευάζουν ένα στάδιο ολυμπιακών διαστάσεων για τους Ολυμπιακούς Αγώνες Νέων όπου μέχρι πρότινος (επί του παρόντος έχουν αναβληθεί) θα πραγματοποιούνταν το 2022, μέχρι τη μεγαλύτερη εξωχώρια στρατιωτική βάση στη Σομαλία, ως τα εγκαίνια του μεγαλύτερου τζαμιού στο Τζιμπουτί.
Το 2009 οι Πρεσβείες της Τουρκίας στην Αφρική ήταν 12 όλες κι όλες. Σήμερα αριθμούν τις 42.
