Αν ισχύει το απόφθεγμα «στην Ελλάδα είσαι ό,τι δηλώσεις», τότε όσοι δηλώνουν προοδευτικοί δικαιούνται και τον τίτλο. Ο ΣΥΡΙΖΑ θεωρεί ότι βρήκε πολιτικό σωσίβιο στη φράση-σύνθημα περί προοδευτικής διακυβέρνησης που τέθηκε στον δημόσιο διάλογο από στελέχη του ΚΙΝΑΛ προκειμένου να αποκτήσει αφήγημα, να ξεφύγει από τη γωνία της πολιτικής κονίστρας και να ανακάμψει δημοσκοπικά. Εχει όμως αυτό το σύνθημα πολιτικό περιεχόμενο;
Ο αυτοπροσδιορισμός «προοδευτικός» δεν προσδίδει αυτομάτως και προοδευτικότητα. Προοδευτικός είναι εκείνος που είναι θετικός σε αλλαγές, που συγχρονίζει τα βήματά του με την εξέλιξη στον υπόλοιπο κόσμο. Που δεν φοβάται την αλλαγή, που είναι ανοιχτός στη γνώση, στην επιστήμη, στις νέες τεχνολογίες, που επιδιώκει την ανάπτυξη, που δίνει έμφαση στην παιδεία. Που πιστεύει στην ισότητα των ευκαιριών αλλά και στην αξιοκρατία. Που παρακολουθεί στενά τις εξελίξεις σε διεθνές επίπεδο και επιδιώκει να μεταφέρει επιτυχημένα διεθνή παραδείγματα στην Ελλάδα. Που συγκρούεται με συντεχνιακά συμφέροντα (μικρά και μεγάλα) τα οποία εμποδίζουν αλλαγές και επιδιώκουν τη διατήρηση του status quo προκειμένου να μη χάσουν τα προνόμιά τους. Που συμμετέχει στην παγκόσμια συζήτηση για τη διαμόρφωση ενός νέου αναπτυξιακού προτύπου που θα λαμβάνει υπ’ όψιν την αλληλεπίδραση της οικονομίας, του φυσικού περιβάλλοντος και των κοινωνικών αναγκών.
Ας δούμε μερικές από τις «προοδευτικές» θέσεις του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης:
Ο ΣΥΡΙΖΑ είναι εχθρικός απέναντι στις νέες τεχνολογίες και στην καινοτομία (οι περιπέτειες πρωτοπόρων εταιρειών όπως η Τaxibeat επί διακυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ το αποδεικνύουν), οι εξελίξεις στη ρομποτική, στη βιοτεχνολογία, στη διοίκηση, στις δυνατότητες που προσφέρουν τα 5G δίκτυα δεν υπήρχαν καν στη θεματολογία του, απεχθάνεται την αριστεία (που είναι συνδεδεμένη όχι με τον ελιτισμό αλλά με την εξέλιξη). Οι αναφορές του παραπέμπουν σε τριτοκοσμικές χώρες και όχι σε περιοχές του πλανήτη που βρίσκονται στην πρώτη γραμμή της παραγωγής νέων ιδεών και τεχνολογικών εξελίξεων.
Αντιδρά έντονα στην τηλεκπαίδευση με πρόσχημα τα προσωπικά δεδομένα. Αντιδρά στο σχέδιο απολιγνιτοποίησης, ένα κατ’ εξοχήν οικολογικό πρόγραμμα, με σημαία την απώλεια θέσεων εργασίας στα λιγνιτωρυχεία. Αντιδρά στον εκσυγχρονισμό των πανεπιστημίων και στην προσπάθεια τα ελληνικά ΑΕΙ να συντονίσουν τα βήματά τους με τον υπόλοιπο κόσμο. Ο κυβερνητικός απολογισμός του στον τομέα της εκπαίδευσης παραπέμπει όχι σε πρόοδο αλλά σε ολική οπισθοδρόμηση. Ακόμη και το μεγαλύτερο επιστημονικό επίτευγμα της χρονιάς, η ανακάλυψη του εμβολίου κατά της COVID-19, πέρασε στα ψιλά από τα ΜΜΕ που πρόσκεινται στον ΣΥΡΙΖΑ.
Σύμφωνα με τις τεχνητές – βολικές διαχωριστικές γραμμές, ο Αλέξης Τσίπρας λοιπόν είναι προοδευτικός και ο Κυριάκος Μητσοτάκης συντηρητικός. Ο Χρήστος Ταραντίλης είναι συντηρητικός και ο Δημήτρης Τζανακόπουλος προοδευτικός. Ο Κυριάκος Πιερρακάκης είναι συντηρητικός και ο Νίκος Παππάς προοδευτικός. Ετσι είναι, αν έτσι νομίζετε…
Να ξεκαθαρίσουμε κατ’ αρχάς ότι η πρόοδος δεν είναι αναγκαστικά ευνοϊκή για την ποιότητα της ζωής. Επίσης δεν σημαίνει απόρριψη του παρελθόντος. Παραδόσεις, αρχές αξίες δεν είναι στοιχεία προς εξοβελισμό, αλλά βασικές συνιστώσες της ταυτότητάς μας. Ομως η διαρκής επίκληση συμβόλων, η αναζήτηση υποδειγμάτων του μακρινού και του πιο πρόσφατου παρελθόντος, η συνεχής αναφορά σε επετείους, ηρωισμούς, θυσίες λειτουργεί ως φρένο όταν υποκαθιστά την ανάλυση της σημερινής πραγματικότητας. Σε κάποιες περιπτώσεις μάλιστα, όπως αποτυπώνονταν στις φωτογραφίες υπουργών του ΣΥΡΙΖΑ μπροστά από κάδρα, γραφικές πινελιές και όχι αέρα προοδευτικότητας προσέδιδαν.
Ο Αλ. Τσίπρας και ο ΣΥΡΙΖΑ είναι τόσο προοδευτικοί ώστε μπορούσαν να στεγάσουν δίχως απολύτως κανένα πρόβλημα το ΠαΣοΚ του Ακη Τσοχατζόπουλου, να συγκυβερνούν με τους ΑΝΕΛ του Π. Καμμένου και να έχουν στις τάξεις τους βουλευτές όπως η Ραχήλ Μακρή, με τους οποίους φυσικά υπήρχε ταύτιση απόψεων στο βασικό αφήγημα για την πορεία της χώρας.
Η Ιστορία έχει δείξει ότι πραγματική πρόοδος συντελείται όταν η Ελλάδα, πατώντας στην πλούσια ιστορία της, συντονίζει τα βήματά της με τον υπόλοιπο κόσμο. Ενσωματώνει τις τεχνολογικές εξελίξεις, εκσυγχρονίζει το κράτος, αποκτά σύγχρονη εκπαίδευση, αναδιοργανώνει τις κοινωνικές υπηρεσίες και στηρίζει τους πιο αδύναμους, προωθεί ανάπτυξη που προστατεύει το περιβάλλον, αντικαθιστά τα παραδοσιακά πελατειακά δίκτυα στην Ελλάδα με κανόνες αξιοκρατίας. Είναι ένας διαρκής αγώνας, μια μάχη με δυνάμεις που κρατούν τη χώρα πίσω. «Αρκούν 10 χρόνια προκειμένου ένας ριζοσπάστης να γίνει συντηρητικός δίχως να αλλάξει ούτε μια ιδέα» λέει μια ρήση. Πόσω μάλλον όταν κάποιοι που μιλούν στο όνομα της προόδου μένουν προσκολλημένοι στις ίδιες αντιλήψεις όχι μία, αλλά πολλές δεκαετίες.
Ο κ. Δημήτρης Τσιόδρας είναι δημοσιογράφος, διευθυντής του Γραφείου Τύπου του Πρωθυπουργού.
