«Οι ηγέτες του ελευθέρου κόσμου», the leaders of the free world , ήγουν οι ΗΠΑ, έδωσαν ακόμα ένα μάθημα «άψογης δημοκρατικής συμπεριφοράς» που- αν μη τι άλλο- ουδόλως συνάδει με τον παραπάνω τίτλο που απέδωσαν εαυτούς στην διάρκεια του ψυχρού πολέμου. Και δεν τους αξίζει ο τίτλος του ηγέτη γιατί εμφανίζουν όλα τα σημάδια μιας παρηκμασμένης χώρας σε στάδιο σήψης που όχι μόνον δεν είναι σε θέση ισχύος να ηγηθούν του ελεύθερου κόσμου, αλλά αδυνατούν παντελώς να διαχειριστούν τα του οίκου τους, όπως απέδειξε η αρχική ολιγωρία των αστυνομικών να επιβάλουν την τάξη στην οχλοκρατική μάζα που κατά παρότρυνση του Ντόναλντ Τραμπ άδραξε την ευκαιρία να καταλύσει βίαια τους δημοκρατικούς θεσμούς. Η Μαύρη Τετάρτη υπήρξε μια κηλίδα που δεν πρόκειται να σβηστεί ποτέ από το βιβλίο της Αμερικανικής Ιστορίας.
Καπιτώλιο το σύμβολο της Αμερικανικής Δημοκρατίας
Υπάνθρωπα στοιχεία της άκρας Δεξιάς , καταλλήλως ενδεδυμένα με τομαροπροβιές και κέρατα εισέβαλαν κατά παρότρυνση του απερχόμενου προέδρου της Δημοκρατίας και ασέλγησαν σε βάρος του συμβόλου της Αμερικανικής Δημοκρατίας, του Καπιτωλίου επί 4 ώρες.
Ωσάν χασισωμένοι δερβίσηδες έσπαγαν πόρτες και παράθυρα σε κατάσταση απόλυτης εξαλλοσύνης και κάποια στιγμή, όπως τους είδα μαζεμένους σε μπαλκόνια και πεζούλια του Καπιτωλίου μού θύμισαν «τα πουλιά» του Αλφρεντ Χίτσκοκ στην ομώνυμη ταινία,, όταν μαζεύονταν σε ομάδες έτοιμα να επιτεθούν στους έντρομους ανθρώπους μιας πόλης για να τους κατασπαράξουν.
Απίστευτοι βανδαλισμοί συνέβησαν σε ό,τι θεωρείται ο καθαγιασμένος ναός της δημοκρατίας, το Αμερικανικό Καπιτώλιο. «Ηρωικοί μαχητές» κρατώντας περήφανα ό,τι μπόρεσαν να αρπάξουν ωσάν εισβολείς από ξένη χώρα , πόζαραν σε selfies, περήφανοι με τα λάφυρά τους και μάλιστα κρατώντας σημαίες των Νοτίων ( confederation FLAGS). Και μη νομίζετε πως ήταν ρατσιστές σαν τους Νοτίους, όπως παρατηρεί ο Τραμπ. Απλά ήταν υπέρμαχοι της «ελευθερίας του λόγου», όπως εύστοχα υπογράμμισε . Κατά τα άλλα, ο φάρος της δημοκρατίας, το Καπιτώλιο έμοιαζε με κακοποιημένη γυναίκα που είχε βιασθεί κατά συρροήν από στρατό κατοχής.
Τραμπισμός ως ψευδοϊδεολογία της Ακρας Δεξιάς
Πολύ απλά ο Τραμπ είχε αναγγείλει πριν από καιρό χωρίς αιδώ ότι θα δεχόταν την εγκυρότητα των εκλογικών αποτελεσμάτων μόνον και εφόσον ήταν αυτός ο νικητής(!). Τέτοιου είδους δηλώσεις δεν κάνουν τίποτε άλλο παρά να υπονομεύουν το δημοκρατικό σύστημα της χώρας του παγκοσμίως. Και αυτός για μία ολόκληρη τετραετία εμφανίζεται ως ένας εγωκεντρικός, πραγματιστής χωρίς καμία συνεπή ιδεολογία. Σύμφωνα δε με τον σχολιαστή των Νew Υork Τimes, Nτέιβιντ Mπρουκς, ο Τραμπ δεν διακρίνει τον κόσμο σε Αριστερούς και Δεξιούς, αλλά σε κερδισμένους και χαμένους.
Παίρνοντας υπόψη το γεγονός ότι μονάχα ένα 17% των πολιτών έχουν εμπιστοσύνη στην Αμερικανική κυβέρνηση, ο Τραμπ παρουσιάστηκε ως ένας κατεξοχήν « αντι-πολιτικός» που αντιμετώπιζε τους πολιτικούς με χλεύη και ειρωνεία, προκαλώντας απέραντη ικανοποίηση στους δυσαρεστημένους και οργισμένους πολίτες . Κατάφερε έτσι να προσεταιρισθεί τους αγρότες και βιομηχανικούς εργάτες, οι οποίοι εξαιτίας της διεθνοποίησης της παραγωγής που άρχισε τη δεκαετία του 1990, είχαν μείνει χωρίς δουλειά . Κατάφερε να τους πείσει ότι ήταν ο μόνος ικανός να δώσει πίσω τις χαμένες τους εργασίες και τον θεώρησαν σωτήρα και άξιο ηγέτη τους ψηφίζοντάς τον στις εθνικές εκλογές του 2016. Ο Τραμπ καλλιέργησε έντεχνα την εικόνα του εκφραστή του «αμερικανικού ονείρου», παρόλο που η πολιτεία του ήταν κάθε άλλο παρά άψογη δεδομένου ότι ήταν μπλεγμένος τόσο σε οικονομικά όσο και σε σεξουαλικά σκάνδαλα.
Τραμπ, « Υπερήφανα Αγόρια», «Λευκή Ανωτερότητα/Υπεροχή» και MAGA
Φασιστοειδή, ομοφοβικοί, διαφοβικοί είναι μερικά από τα «μπουμπούκια» που κόσμησαν με τη παρουσία τους την αισχρή πράξη της εχθρικής εισβολής στο Καπιτώλιο: Υπερήφανα Αγόρια, Proud Boys , Λευκή Υπεροχή,White Supremacy και MΑGA (Make America Great Again). Όλα αυτά Θα τα κρίνει η Ιστορία εν ευθέτω χρόνω και δεν θα τους χαριστεί. Αλλά πρώτα πρέπει να λογοδοτήσουν στην αμερικανική δικαιοσύνη (όσοι δεν έχουν πουληθεί ακόμα στον Τραμπ). Να δικασθούν για κατεξευτελισμό της δημοκρατίας, για διαπόμπευσή της, για απόπειρα κατά της ζωής της, της ίδιας, αφού η δημοκρατία βρέθηκε μπροστά στο απόσπσμα, έτοιμη για εκτέλεση.
Από το 1970 η Ακρα Δεξιά, με τα φασίζοντα μορφώματά της, έχει προβάλει ως αδήριτη ανάγκη για μια ισχυρή και αυταρχική προεδρία στις ΗΠΑ, ικανή να εναντιωθεί στην προοδευτική ατζέντα σε ό,τι αφορά φυλετικά, ατομικές ελευθερίες και γένος (υπεροχή του αρσενικού με έναν αποκρουστικό μισογυνισμό που πιστοποιείται από το γεγονός ότι μόνον άνδρες γίνονται δεκτοί ως μέλη τους). Για ένα τμήμα ανωτέρων δικαστικών που φιλοδοξούσαν να επιβάλουν στις ΗΠΑ ένα σχεδόν μοναρχικό- αυταρχικό προεδρικό σύστημα με ανίσχυρη νομοθετική ισχύ, ο Τραμπ αποτελούσε εύλογα την πρέπουσα απάντηση, έχοντας μάλιστα εξασφαλίσει αναπάντεχη δημοτικότητα στον μέσο decent Am;erican ως «αυτοδημιούργητος και επιτυχημένος».
To Kαπιτώλιο υπήρξε θύμα επιθέσεων από πασίγνωστους εξτρεμιστές συμπεριλαμβανομένων των οπαδών της Λευκής Υπεροχής που βάδισαν ενάντια στο Σάρλοτσβιλ, μέλη των Υπερήφανων Αγοριών, Ακροδεξιά ομάδα μαχητών του δρόμου, καθώς και αυτοκινητικές πορείες του MΑGA (Κάνε την Αμερική Μεγάλη Ξανά) με εμπρηστικά συνθήματα του τύπου «Σταματήστε το κλέψιμο» (των ψήφων).
Τελικά τι θα γίνει με τον Τραμπ;
Τι θα γίνει με τον προβληματικότερο και πλέον επικίνδυνο πρόεδρο στην Ιστορία των ΗΠΑ, τον Ντόναλντ Τραμπ; Λέγονται πολλά αλλά λίγα είναι πιθανά και πραγματοποιήσιμα γιατί ελάχιστες μέρες απομένουν από την ορκωμοσία του Τζο Μπάιντεν στις 20 Ιανουαρίου
Ακούγονται πάρα πολλά για άμεση απομάκρυνση του επί του παρόντος προέδρου Τραμπ με παραπομπή για καθαίρεση λόγω των απίστευτων γεγονότων ντροπής που αμαύρωσαν την Ιστορία των ΗΠΑ και των οποίων αποκλειστικός υπευθυνος-λόγω κυρίως της εμπρηστικής αμετροέπειάς του- θεωρείται ο πρόεδρος Τραμπ.
Στην κίνηση αυτή πρωτοστατεί η δυναμική και οτιδήποτε άλλο παρά φιλική προς το Τραμπ, πρόεδρος της Βουλής των Αντιπροσώπων κ. Νάνσι Πελόζι που δε μασάει τα λόγια της: «Ο Τραμπ είναι ένας πολύ επικίνδυνος άνθρωπος και δεν πρέπει να συνεχίσει να είναι ππρόεδρος».
Αλλά ο ταχύτερος και αποτελεσματικότερος τρόπος είναι αυτός που εμπλέκει τον Αντιπρόεδρο Μάικ Πενς. Ο περί ου λόγος Αντιπρόεδρος έχει το δικαίωμα να επικαλεστεί την 25η Τροπολογία (που αναφέρει ότι ο πρόεδρος παύεται σε περίπτωση που πάσχει από ψυχική ή σωματική νόσο) οπότε, σε περίπτωση έγκρισης μιας τυχόν τέτοιας πρότασής του, αναλαμβάνει ο αντιπρόεδρος την προεδρία.
Όλα όμως αυτά υπόκεινται στην προβληματική έγκριση από τα 2/3 Βουλής και Γερουσίας. Εξάλλου, είναι δύσκολο να μαντέψεις εάν ο σιωπηλός κ. Πενς θα δεχόταν να χρεωθεί την απόλυση ενός προέδρου, όποιος και να είναι αυτός γιατί δεν υπάρχει παρόμοιο προηγούμενο στην Ιστορία των ΗΠΑ.
Το μέλλον του Τραμπ κρίνεται αόραρτον και η τύχη του κοινή με αυτήν της περιθωριακής Ακροδεξιάς που τον εκπροσώπησε στα πρόσφατα θλιβερά γεγονότα. Ο μέσος συντηρητικός πολίτης δεν έχει κρίνει θετικά την πρόσφατη (αλλά και παλαιότερη συμπεριφορά του) σε βαθμό που να θεωρείται μεγάλο ρίσκο μία νέα υποψηφιότητά του κατά το έτος 2024.
Ακόμα και ο Αυστροαμερικανός χολιγουντιανός ηθοποιός Αρνολντ Σβαρτσενέγκερ, πρώην δεδηλωμένος λάτρης του, εκφράζεται με τον πλέον απαξιωτικό τρόπο για αυτόν τώρα.
Ο κ. Θάνος Κακουριώτης είναι ομότιμο καθηγητής Πανεπιστημίου.
