Υπήρχε κάποτε ένας εκδότης. Δραστηριοποιούνταν στα περιοδικά και καυχιόταν ότι έφερε την επανάσταση σε αυτόν τον χώρο στην Ελλάδα. Ο ίδιος ήταν εμφανίσιμος και επεδίωκε να εκπέμπει στις δημόσιες παρουσίες του αλλά και στον δημόσιο λόγο του – ενίοτε μέσα από τις ραδιοφωνικές του εκπομπές – την εικόνα του άνετου, του cool και μέχρι κάποια στιγμή του περιζήτητου εργένη που μπορούσε να κρίνει τους πάντες και τα πάντα. Ηταν η εποχή της ανεμελιάς, της ανέφελης ευτυχίας, της δήθεν αυτοδημιούργητης επιτυχίας. Αυτό το στυλ γιόρταζε σε κάθε ευκαιρία στη Μύκονο, επιδεικνύοντας τους μυς, το ηλιοκαμένο κορμί και στο τέλος τα τατουάζ.
Μετά ήρθαν τα μνημόνια. Εποχή δύσκολη, με εξέλιξη ταχεία, χτύπησε τον κλάδο των μέσων ενημέρωσης βάναυσα. Η διαφημιστική φούσκα έσκασε και η πλάκα τελείωσε. Το πάρτι της υπερεπέκτασης με τα πολλά έντυπα είδε το τρένο της κρίσης να το συνθλίβει μετωπικά. Ανθρωποι στον χώρο του Τύπου είδαν τις απολαβές τους να εξαερώνονται, τις δουλειές τους να χάνονται, άτομα με σπουδές ανωτέρου επιπέδου πετάχτηκαν στον δρόμο. Ο εκδότης θεωρεί ότι αδικήθηκε, αλλά η φωλιά της Φιλοθέης, τουλάχιστον βάσει όσων κατήγγειλαν οι κάποτε εργαζόμενοί του, αποδείχθηκε ζεστή για να στεγάσει την… ψύχρα της στενοχώριας του.
Υπάρχουν βέβαια ακόμη οπαδοί εκείνης της περιόδου. Δεν θα μπορούσε να είναι διαφορετικά στη χώρα του «Survivor» και του «Big Brother». Το τέλος των μνημονίων επανέφερε στην επιφάνεια την αίσθηση του ακαταδίωκτου και του «όλα επιτρέπονται» για αυτούς τους ανθρώπους. Αλλωστε, ακόμη και εν μέσω της πανδημίας της COVID-19, η οποία έχει στερήσει τη ζωή περισσότερων από 5.000 συνανθρώπων μας, του «Ελληνα ο τράχηλος ζυγό δεν υπομένει», ιδιαίτερα σε ό,τι αφορά τη διασκέδασή του.
Τι είναι λοιπόν μία πτήση στο Ντουμπάι; Δεν θα ήταν τίποτα αν έμεναν όλα στα κρυφά – όπως κάποτε τα χρέη στα ασφαλιστικά ταμεία και στην Εφορία. Ο εκδότης όμως και οι υπόλοιποι που απέδρασαν για ένα ρεβεγιόν στο εμιράτο διότι δεν… άντεχαν το αυστηρό lockdown τι νόμιζαν; Ή, καλύτερα, τι ήθελαν να νομίζουμε; Πως ήθελαν να το κρατήσουν κρυφό; Μήπως δεν γνωρίζει ο κόσμος ο απλός ότι από αυτό ζουν, δηλαδή από τη δημοσιότητα; Γιατί λοιπόν ενοχλούνται από την κριτική; Οι επιλογές στη ζωή κοστίζουν. Ας πληρώσουν, κυριολεκτικά και μεταφορικά, το τίμημα, έστω και αργά. Ισως μετά από αυτό να καταλάβουν ότι πολλοί από εμάς θα θέλαμε να μας απαλλάξουν από την παρουσία τους.
