Σε λίγο μπαίνουμε στη νέα χρονιά, με την προηγούμενη από τη μια να έχει χαράξει στην ψυχή μας τον φόβο, ενώ από την άλλη να μας έχει διδάξει πολλά: Οτι η υγεία είναι αναντικατάστατο αγαθό, η οικογένεια λειτουργεί σαν κέλυφος προστασίας, οι καλοί φίλοι είναι λίγοι και εκλεκτοί, ότι η κοινή λογική πρέπει να προηγείται της πολιτικής σκοπιμότητας, η αγορά έχει τους δικούς της κανόνες, που λειτουργούν ανεξάρτητα οποιασδήποτε προσωπικής ή πολιτικής βούλησης και πως ο διοικών πρέπει να γνωρίζει επακριβώς τους διοικούμενους.
Και τα διδάγματα δεν τελειώνουν εδώ, η δε χρησιμότητά τους δοκιμάζεται με τις αποφάσεις μας για το μέλλον. Οποιος άλλωστε δεν ξέρει την ιστορία του δεν έχει μέλλον.
Με το ξεκίνημα της νέας χρονιάς δημιουργούνται κάποια ερωτήματα, όπως:
Πώς ξαφνικά από παρίες της Ευρώπης μοιράζουμε λεφτά από τον ανεμιστήρα;
Πώς θα εκπαιδευτούμε να είμαστε συνεπείς με τις υποχρεώσεις μας αντί να τις αποφεύγουμε;
Εχοντας το φάντασμα του ΤΕΜΠΜΕ να πλανάται γύρω μας, πώς θα μαζέψει η πολιτεία τα χρήματα που δάνεισε τους συμπολίτες μας και τις εταιρείες που αυτοί εκπροσωπούν;
Πώς δεν θα επανέλθουν στην αφάνεια οι εταιρείες φαντάσματα με τους εργαζόμενους φαντάσματα καθώς και το μέρος της αφανούς οικονομίας που έγινε εμφανές λόγω επικουρικών προγραμμάτων βοήθειας;
Πώς τα παιδιά μας θα επανέλθουν στο ποιοτικό περιβάλλον της διά ζώσης εκπαίδευσης ώστε να προοδεύσει μέσω της άμιλλας η γνώση;
Πώς οι τουρίστες με ασφάλεια θα μας επισκεφθούν και πόσες εν τέλει εταιρείες θα επιβιώσουν ώστε να τους προσφέρουν υπηρεσίες;
Πώς οι διοικούντες θα πιάσουν τον σφυγμό των διοικούμενων ώστε να τους πείσουν για τη σοβαρότητα της κατάστασης και ενσυνείδητα να συμμετέχουν στην αντιμετώπιση των προβλημάτων;
Πώς θα αξιοποιηθούν τα κονδύλια του Ταμείου Ανάκαμψης ώστε να μην αναλωθούν από το αδηφάγο κράτος, όπως συχνά συμβαίνει χωρίς ουσιαστικό αποτέλεσμα;
Πώς θα λειτουργήσει η διά βίου εκπαίδευση ξεφεύγοντας από τον διεκπεραιωτικό χαρακτήρα που της έχουμε προσδώσει ώστε να προκύψουν δεξιότητες χρήσιμες και στους εκπαιδευόμενους και στους χρήστες αυτών των ειδικοτήτων;
Πώς θα πείσουμε τον συμπολίτη μας ότι η πολιτεία είμαστε εμείς, άρα η συμμετοχή του επιδρά στις αποφάσεις και στη λειτουργία του κράτους;
Κάθε συμπολίτης μας ας αφιερώσει λίγο χρόνο, και μάλιστα μπροστά στον καθρέφτη του, ώστε να αναρωτηθεί τι έχει κάνει σε σχέση με όλα αυτά τα θέματα αυτός ο ίδιος.
Και πάντως η αγορά θα είναι διαρκώς έτοιμη να εξυπηρετήσει κάθε ανάγκη της ελληνικής κοινωνίας υπό οποιεσδήποτε συνθήκες.
Ο κ. Αντώνης Μακρής είναι πρόεδρος του Συνδέσμου Επιχειρήσεων και Λιανικής Πωλήσεως Ελλάδος (ΣΕΛΠΕ).
