Το 2020 απετέλεσε ένα έτος ορόσημο από κάθε άποψη. Προκάλεσε κοσμογονικές αλλαγές σε αντιλήψεις, θέσεις, προβλέψεις και δεδομένα. Υπογράμμισε με εμφατικό τρόπο την έννοια «αχαρτογράφητα νερά» αναδεικνύοντάς την από ένα buzzword σε ένα trademark του έτους αλλά και πιθανότατα των επομένων που θα ακολουθήσουν.
Η Ελλάδα ειδικότερα, σε αυτή τη μεγάλη αβεβαιότητα και ανησυχία που προκαλείται από την εξέλιξη της πανδημικής κρίσης, τίθεται απέναντι σε μια σειρά από προκλήσεις με διαστάσεις οικονομικές, αναπτυξιακές αλλά και γεωπολιτικές, η αντιμετώπιση των οποίων θα προσδιορίσει και την πορεία της χώρας και τη θέση της στο παγκόσμιο οικονομικό-πολιτικό οικοσύστημα.
Με ένα απόλυτα πειστικό αφήγημα σε ένα πνεύμα συναίνεσης και ομαδικής δουλειάς, την πολιτική ηγεσία να συνεχίζει με τον ίδιο ρυθμό και αντανακλαστικά οδηγώντας τη χώρα με σταθερότητα και ασφάλεια, και μια λέξη κλειδί, τη στόχευση, σε ένα νέο, βιώσιμο και αποτελεσματικό παραγωγικό μοντέλο, διαμορφώνεται το ιδανικό πλαίσιο για την επόμενη ημέρα.
Η σαφήνεια και προσήλωση με την οποία θα αποτυπωθούν και αναπτυχθούν οι επιδιώξεις μας ως συντεταγμένης πολιτείας, θα δώσει το στίγμα της επιτυχίας. Ο μετασχηματισμός του αναπτυξιακού μοντέλου της οικονομίας, μέσα από την αύξηση της ποιότητας και της παραγωγικότητας, και την ανασύνθεση των συστατικών του ΑΕΠ – κυρίως αύξηση των εξαγωγών και των επενδύσεων – προκειμένου η ελληνική οικονομία να αυξήσει την ανταγωνιστικότητα και την εξωστρέφειά της, είναι ένας σαφής οδικός χάρτης.
Πέραν όμως από την ορθολογικά δομημένη και αποτελεσματική βάση, αυτό που θα απαιτηθεί είναι η εύρεση και αξιοποίηση πολλαπλασιαστών αυτής της δυναμικής, μέσα από ισχυρές συνέργειες με την παγκόσμια επενδυτική κοινότητα. Ειδική έμφαση πρέπει να δοθεί σε συνεργασίες στον ψηφιακό τομέα και επενδύσεις σε ενέργεια και υποδομές, σημειώνοντας ότι διασφαλίζουν μεγαλύτερη ασφάλεια, σταθερότητα και ευημερία. Με τις ελληνοαμερικανικές εμπορικές σχέσεις να αναπτύσσονται ακόμη περισσότερο και να εμβαθύνονται τα επόμενα χρόνια, οι επενδυτικές προοπτικές εμφανίζονται ευοίωνες, έχοντας απτά δείγματα μέσα από τις επενδύσεις των Cisco, Pfizer, Deloitte, Microsoft, Digital Realty αλλά και άλλων αμερικανικών πολυεθνικών.
Βλέποντας το ποτήρι μισογεμάτο, και τα οικονομικά και παραγωγικά δεδομένα της χώρας με ταχείς ρυθμούς να οδηγούνται σε έναν συνολικό μετασχηματισμό, η επιχειρηματική κοινότητα αποτελεί τον ασφαλή και αξιόπιστο συνοδοιπόρο του θεσμικού πλαισίου ώστε σε αυτή την προσπάθεια και με πλήρη αντίληψη των αναγκών να προχωρήσουμε σε αυτές τις ενέργειες που εναρμονίζουν τους οικονομικούς στόχους με τη βιωσιμότητα και ανάπτυξη της κοινωνίας μας.
Σε αυτήν ακριβώς τη συνθήκη, και σε μια χρονική συγκυρία όπως αυτή έχει περιγραφεί, τόσο στο εξωγενές όσο και στο εσωτερικό περιβάλλον, η λέξη στόχευση αποτελεί την έννοια κλειδί, συνεπικουρούμενη από την προτεραιοποίηση και τη συγκεκριμενοποίηση των ενεργειών. Οι άξονες ενός Σχεδίου Σταθερότητας και Ανάκαμψης οφείλουν να περιλαμβάνουν μεταρρυθμίσεις και ένα επενδυτικό πλαίσιο με βασικές προτεραιότητες την κοινωνική συνοχή, την απασχόληση, και τη μετάβαση στην πράσινη και ψηφιακή εποχή. Μέσα από τη στήριξη της επιχειρηματικότητας, την προώθηση της καινοτομίας, την εκπαιδευτική μεταρρύθμιση, την τεχνολογική αναβάθμιση δημόσιου και ιδιωτικού τομέα, την ενίσχυση των υποδομών, τη στήριξη της περιφέρειας και την προσέλκυση ιδιωτικών επενδύσεων, είναι δυνατή η εκπόνηση μίας ολιστικής και συντονισμένης στρατηγικής που μπορεί να βασιστεί στις ιδιαιτερότητες και ανάγκες της ελληνικής οικονομίας και κοινωνίας και να ενσωματώσει παράλληλα τα πρότυπα, τις πολιτικές προτεραιότητες αλλά και τις συστάσεις της Ευρώπης.
Σε αυτό το μεταβατικό σημείο και με ένα κράτος να λειτουργεί ως αναπτυξιακός καταλύτης με τη στήριξη κλάδων που, λόγω των χαρακτηριστικών τους, επλήγησαν εντονότερα από την υγειονομική κρίση, όπως είναι ο τουρισμός, η εστίαση, ο πολιτισμός, ο αθλητισμός, οι μεταφορές και ο πρωτογενής τομέας, μπορεί να κερδηθεί απόλυτα το στοίχημα της εμπιστοσύνης.
Ενα νέο αναπτυξιακό πρότυπο που θα μετατρέπει τα συγκριτικά πλεονεκτήματα σε πραγματικές ευκαιρίες ανάπτυξης, θα υπερβαίνει δομικές αδυναμίες και παθογένειες και θα διαμορφώνει μια παραγωγική βάση με διεθνή ανταγωνιστικότητα δεν είναι μια ουτοπική θέση αλλά ένας ρεαλιστικός στόχος. Σε μια κοινωνία, όπου πολίτες και κράτος πορεύονται στη βάση του εμείς και του μαζί, η στόχευση για την επόμενη ημέρα δεν μπορεί παρά να στεφθεί με επιτυχία.
Ο κ. Νίκος Μπακατσέλος είναι πρόεδρος του Ελληνο-Αμερικανικού Εμπορικού Επιμελητηρίου.
