Τα σατέν γοβάκια με τον μεγάλο φιόγκο στο μπροστινό μέρος, δημιούργημα του brand Gina Couture, έβγαζαν προς τα έξω ένα άγγιγμα «αθωότητας».
Κάτι σαν παιδική καραμέλα έτσι όπως η Ούρσουλα τα είχε συνδυάσει με το μακρύ, μεταξένιο, γεμάτο φτερά φόρεμα by Prabal Gurung.
Ο κολεξιονέρ Γκαλάτσι-Γκαλάτσι γέμισε τα κρυστάλλινα bacarat ποτήρια με ροζ σαμπάνια. Ο καμπανίτης σε εκρηκτικό ροζ «έδενε» με τα pink shoes της παιδικής μου φίλης. Εκείνη άπλωνε τα μακριά καλλίγραμμα πόδια της, βάζοντας συγχρόνως τη σαμπάνια δίπλα στα σατέν, βραδινά της αποκτήματα.
Αυτή η βραδιά ήταν εντελώς διαφορετική. Μια γιορτινή νύχτα που μπορούσες άνετα να ακούσεις το θρόισμα των φύλλων στον μεγάλο κήπο, έτσι όπως ξημέρωνε η ημέρα των Χριστουγέννων. Το σκοτάδι έδινε πλέον τη θέση του στα χρώματα της αυγής. Το μπλε και μοβ άλλαζε σιγά-σιγά. Τα χρώματα του ρόδου και λίγο αργότερα το γαλάζιο «ζωγράφιζαν» τον ουρανό.
Μερικά ποτήρια σαμπάνιας, χιλιάδες κεριά που το φως τους είχε αρχίσει να τρεμοσβήνει, βαρύτιμες ασημένιες πιατέλες με υπολείμματα φαγητού και γλυκών με κρέμα, μαύρη σοκολάτα, βανίλια και σος κεράσι, βρίσκονταν ακόμη πάνω στο μεγάλο τραπέζι. Η θεραπαινίς Καντελάρια, μαζί με τις βοηθούς της, καθόταν διακριτικά σε μια γωνιά. Το pincher του Ρόμελ αναπαυόταν κοντά στο τζάκι.
Το μικρό, κλειστό πάρτι της παραμονής των Χριστουγέννων είχε σχεδόν τελειώσει. Ενα gathering με λίγα, πολύ λίγα άτομα, όπου τηρήθηκαν αυστηρά τα μέτρα προστασίας.
Ο κολεξιονέρ Γκαλάτσι-Γκαλάτσι φορούσε – αν και είχαμε απομείνει ελάχιστοι – ακόμη τη μαύρη μεταξωτή, με μικρά, διακριτικά διαμάντια στο κάτω μέρος, μάσκα του Tom Ford.
Η συγκέντρωση των φίλων είχε ξεκινήσει από το μεσημέρι της Πέμπτης. Τι γεύση άφησε αλήθεια σε όλους εμάς; Μάλλον «γλυκόπικρη».
Ακριβώς όπως η τούρτα από μαύρη σοκολάτα σε σχήμα… εμβολίου της Pfizer!
