«Να τα πούμε;» Και ποιος δεν έχει πει αυτή τη φράση παραμονές Χριστουγέννων;
Μια μέρα που τα παιδιά περίμεναν με ανυπομονησία ώστε να ξεχυθούν στις γειτονιές με τα «τρίγωνα» και σκουφάκια του Άι Βασίλη, να χτυπήσουν κουδούνια -ακόμη και στις 7 το πρωί και να ρωτήσουν με βλέμα γεμάτο ελπίδα και προσμονή: «Να τα πούμε;»
Φέτος αυτό δε θα γίνει.
Οι Αρχές θεωρούν το διάστημα των γιορτών εξαιρετικά κρίσιμο για την πορεία της πανδημίας και ξεκαθαρίζουν πως δεν επιτρέπεται ακόμη και τα παιδιά να βγουν να πουντα παραδοσιακά κάλαντα.
Απόφαση που αποτελεί μεγάλο πλήγμα για τους μικρούς καλαντιστές που έβλεπαν αυτή την δραστηριότητα, ως μια ευκαιρία να συναντηθούν αλλά και να βγάλουν το χαρτζιλίκι τους.
Φέτος τα κάλαντα θα τα ακούσουμε διαδικτυακά και τα παιδιά θα τα πουν μόνο σε όσους συναντήσουν στο εορταστικό τραπέζι.
Αξίζει να πούμε για τα κάλαντα, ότι ο αρχικός τους ρόλος ήταν η αναγγελία του χαρμόσυνου μηνύματος της εορτής των Χριστουγέννων, αλλά και το καλωσόρισμα του νέου έτους.
Εικάζεται ότι η προέλευση του εθίμου είναι διονυσιακή, αφού στις αρχαίες διονυσιακές γιορτές τα παιδιά συνήθιζαν να τραγουδούν για την καλή χρονιά, κρατώντας ένα κλαδί ελιάς τυλιγμένο με μαλλί προβάτου, στοιχείο που συμβόλιζε την ευφορία και τη γονιμότητα.
