Αξιέπαινη είναι η προσπάθεια που σε καθημερινή βάση καταβάλλει στη Θεσσαλονίκη ο έμπειρος (και ένας από τους «αρχαιότερους») κριτικός κινηματογράφου Αλέξης Δερμεντζόγλου προκειμένου μαζί με τους συνεργάτες του να διατηρήσει ζωντανή, έστω διαδικτυακά , την κινηματογραφική Λέσχη Σινεφίλ Δευτέρες του ΚΕΜΕΣ (Κέντρο Ερευνών και Μελετών Σινεμά) την οποία εδώ και χρόνια επιμελείται. Μάλιστα την Δευτέρα 4 Ιανουαρίου θα πραγματοποιηθεί η 501η προβολή της Λέσχης και θα είναι μια κλασική ταινία και το ριμέικ της που θεωρείται επίσης σπουδαίο (οι τίτλοι δεν είναι προς το παρόν ανακοινώσιμοι).
Εξίσου εντυπωσιακή όμως είναι η ανταπόκριση του κοινού. Οι προβολές των ταινιών της Λέσχης έχουν φανατικούς ακολούθους οι οποίοι συμμετέχουν στις συζητήσεις γύρω απ’ αυτές τις ταινίες που ακολουθούν τις προβολές φτάνοντας ως και τις τρεις ώρες! «Είναι μια μικρή δόση ανακούφισης και υγιούς εκτόνωσης» όπως αναφέρει ο κ. Δερμεντζόγλου, συνδέοντας τον ρόλο της Λέσχης σε μια δύσκολη περίοδο για όλο τον κόσμο, μια περίοδο στην οποία η λέξη lockdown / εγκλεισμός έγινε ο εφιάλτης σε όλα τα μέρη του πλανήτη.
Η θεματολογία της Λέσχης διακρίνεται από φαντασία και πρωτοτυπία, ενώ ο κ. Δερμεντζόγλου με τους συνεργάτες του προσπαθεί να την συνδέσει με κάτι σαν «μάθημα ιστορίας». Για παράδειγμα, αν μια ενότητα έχει ως γενικό τίτλο «Τα δεσμά της ερωτικής εξάρτησης και οι εκτροπές της», οι ταινίες που εντάσσονται σε αυτήν μπορούν να χωριστούν σε τρία γκρουπ: των κλασικών ταινιών όπως οι «Καζαμπλάνκα» του Μάικλ Κερτίζ, το «Love Story» του Άρθουρ Χίλερ και οι «Επικίνδυνες σχέσεις» του Στίβεν Φρίαρς, σε εκείνο με ταινίες όπου το έντονο ερωτικό πάθος δημιουργεί ψυχοπαθολογικές εξαρτήσεις (π.χ. η «Σειρήνα του Μισισιπή» του Φρανσουά Τρυφώ ή η «Εξαψη» του Λόρενς Κάσνταν) και σε γκρουπ «ερωτογραφικών» ταινιών που ξεχωρίζουν για τις τολμηρές σκηνές τους όπως π.χ. συμβαίνει στην «Αυτοκρατορία των αισθήσεων» του Ναγκίσα Οσίμα ή την «Εμανουέλα» και την «Ιστορία της O.» του Ζιστ Ζακέν).
«Αυτά τα τρία γκρούπ ταινιών μας βοηθούν να κάνουμε αυτό που στην Ιατρική ονομάζουμε διαφορική διάγνωση» λέει ο κ. Δερμεντζόγλου που είναι γιατρός. «Ποια είναι τα χαρακτηριστικά που κάνουν μια ταινία να ανήκει π.χ. στην 1η κατηγορία κι όχι στην 3η, ή στη 2η κατηγορία κι όχι στην 3η. Κατά τα άλλα, το σινεμά που αγαπάμε μας φωτίζει να ανακαλύπτουμε νέους δρόμους πάνω στην κοινωνία, στον άνθρωπο, στην τεχνολογία.»
