Οι αντιδράσεις από Γάλλους μουσουλμάνους στο νομοσχέδιο της κυβέρνησης που φιλοδοξεί να «αναδιοργανώσει» τον ριζοσπαστικό ισλαμισμό είναι πολλές και ποικίλες. Κυρίως όμως έρχονται να καταδείξουν μια δύσκολη πραγματικότητα. Ο Εμανουέλ Μακρόν πατάει πάνω σε ένα πολιτικό «ναρκοπέδιο» καθώς επιχειρεί να ενισχύσει τις δυνάμεις του κοσμικού κράτους.
Αρκετοί μουσουλμάνοι στη χώρα εκφράζουν μεγάλη ανησυχία για την ένταση που έχουν πυροδοτήσει οι πρόσφατες τρομοκρατικές επιθέσεις αλλά και η ριζοσπαστικοποίηση νεαρών, οι γονείς κι οι παππούδες των οποίων, μετανάστευσαν από πρώην γαλλικές αποικίες του Μαγκρέμπ ή της υποσαχάριας Αφρικής πριν από πολλές δεκαετίες.
Άλλοι πάλι, πιο μετριοπαθείς, στηρίζουν τον Γάλλο πρόεδρο, ενώ πολλοί εκφράζουν την οργή τους καθώς θεωρούν ότι η πολιτική του είναι ακραία και στιγματίζει τη θρησκεία τους. Οι αντίπαλοι του Μακρόν από την άλλη, πιστεύουν ότι εκείνος απλά παίζει το παιχνίδι της Ακροδεξιάς.
«Είμαστε πραγματικά πολίτες δεύτερης κατηγορίας, εχθροί του υπουργείου Εσωτερικών». «Η ισλαμοφοβία έχει λάβει εκρηκτικές διαστάσεις στη χώρα μας», λέει στους Financial Times ο Ναγκίμπ Αζεργκιουί, επικεφαλής της Ένωσης Γάλλων Μουσουλμάνων Δημοκρατών, ενός μικρού πολιτικού κόμματος που ίδρυσε πριν οκτώ χρόνια.
«Κυνήγι μαγισσών»;
Ο Αζεργκιουί είναι ένας από τους σκληρότερους επικριτές του Μακρόν και θεωρεί ότι το εν λόγω νομοσχέδιο είναι στην πραγματικότητα ένα «κυνήγι μαγισσών» καθώς στοχοποιεί κυρίως τους ευσεβείς μουσουλμάνους ως δυνητικούς τρομοκράτες.
Το νομοσχέδιο μεταξύ άλλων, απαγορεύει τη χορήγηση πιστοποιητικών παρθενίας. Καταργεί την δυνατότητα κατ’ οίκον εκπαίδευσης, καθιστώντας υποχρεωτική την παρουσία σε σχολείο από την ηλικία των τριών ετών. Σήμερα στη Γαλλία πάνω από 50.00 μαθητές ακολουθούν αυτή τη μέθοδο διδασκαλίας, αριθμός που αυξάνεται κάθε χρόνο, με τα παιδιά αυτά να είναι εντελώς έξω από το σύστημα με ό, τι αυτό συνεπάγεται. Απαγορεύει τον διαχωρισμό των φύλων σε δημόσιες πισίνες. Προστατεύει τους δημόσιους υπάλληλους από τη διαδικτυακή ρητορική μίσους, μέτρο που θεωρήθηκε αναγκαίο μετά τον αποκεφαλισμό του Σαμουέλ Πατί.
«Πάνω απ΄ όλα η ανθρώπινη αξιοπρέπεια»
«Τίποτε δεν μπορεί να βρίσκεται πάνω από τον άνθρωπο και την ανθρώπινη αξιοπρέπεια», δηλώνει σε κάθε ευκαιρία ο Μακρόν, τονίζοντας ότι η νομοθεσία δεν στρέφεται εναντίον του Ισλάμ, αλλά κατά του ισλαμιστικού αυτονομισμού. Ζητεί από τους μουσουλμάνους που ζουν στη χώρα να αποδεχτούν την κοσμικότητα ως αξία της γαλλικής Δημοκρατίας και να προσαρμοστούν με τους κανόνες της.
Ο Χασέν Σαλγκιουμί, ένας μετριοπαθής ιμάμης από το Ντρανσί του βορειο-ανατολικού Παρισιού που στηρίζει τον Μακρόν και έχει κάνει εκστρατεία κατά του αντισημιτισμού μεταξύ των μουσουλμάνων, γνωρίζει καλά τους κινδύνους του εξτρεμισμού και των «απαγορευμένων περιοχών», δηλαδή των υποβαθμισμένων προαστίων που ζουν επί το πλείστον μετανάστες.
Τον έχουν επανειλημμένα απειλήσει με θάνατο μέσω των μέσων κοινωνικής δικτύωσης, προστατεύεται από σωματοφύλακες 24 ώρες το 24ωρο και είναι αναγκασμένος πολλές φορές στη διάρκεια του κηρύγματός του να φοράει αλεξίσφαιρο γιλέκο: «Αυτός ο νόμος δεν είναι ενάντια στους μουσουλμάνους, αλλά ενάντια στους ριζοσπάστες» λέει στους Financial Times, προσθέτοντας πως οι πολέμιοι του νόμου επιμένουν ότι η κυβέρνηση είτε δεν κατανοεί, είτε εσκεμμένα παρερμηνεύει το πρόβλημα, εξισώνοντας τη θρησκευτική αφοσίωση με τον βίαιο εξτρεμισμό.
Η «ανθρωπογεωγραφία»
Η Γαλλία έχει τον μεγαλύτερο μουσουλμανικό πληθυσμό στη δυτική Ευρώπη. Πρόκειται για μια ανομοιογενή κοινότητα, περίπου έξι εκατομμυρίων η οποία περιλαμβάνει Μαροκινούς, Αλγερινούς, Τούρκους, πολίτες από την υποσαχάρια Αφρική, συντηρητικούς ευσεβείς, ριζοσπάστες, κοσμικούς και μια νέα γενιά, παιδιά μεταναστών που αισθάνονται όλο και περισσότερο αποξενωμένα από τα γαλλικά έθιμα που έχουν σε μεγάλο βαθμό υιοθετήσει οι γονείς και παππούδες τους.
Σύμφωνα με πρόσφατη δημοσκόπηση του Ifop, το 57% των Γάλλων μουσουλμάνων κάτω των 25 ετών πιστεύουν ότι ο νόμος της Σαρίας (ισλαμικός νόμος) είναι πιο σημαντικός από τους νόμους της Γαλλικής Δημοκρατίας. Πριν από τέσσερα χρόνια, το ποσοστό αυτό ήταν στο 47%, γεγονός που καταδεικνύει την εξάπλωση του θρησκευτικού εξτρεμισμού στις νέες γενιές. «Η οργή και η απειλή παραμένουν ζωντανές» σχολιάζει ο Ανρί Βερνέ, δημοσιογράφος της εφημερίδας Le Parisien. Και είναι αυτή η «αντι-μακρονική» πλειοδοσία που ανησυχεί άπαντες στη χώρα.
