Η πανδημία του κορωνοϊού δεν λέει να κοπάσει. Ολα τα επιδημιολογικά στοιχεία και δεδομένα παραπέμπουν σε κρίση διαρκείας. Ο ιός επιμένει, δεν τιθασεύεται, διεισδύει συνεχώς σε πόλεις και κοινότητες παρά την εφαρμογή επί εβδομάδες γενικευμένων μέτρων και πλήθους απαγορεύσεων σε ολόκληρη τη χώρα. Η Βόρεια Ελλάδα αγκομαχά στην κυριολεξία, τα νοσοκομεία της συνεχίζουν να δοκιμάζονται από το πλήθος των ασθενών που καλούνται να νοσηλεύσουν.
Τα μέσα που διαθέτουν δεν επαρκούν, οι διαθέσιμες μονάδες παροχής οξυγόνου δεν αποδίδουν τα προσδοκώμενα σε συνθήκες πλήρους λειτουργίας των μονάδων εντατικής θεραπείας. Και ο υψηλός αριθμός διασωληνωμένων δεν επιτρέπει αισιοδοξία για τη συνέχεια.
Τα περισσότερα επαρχιακά νοσοκομεία της Μακεδονίας υστερούν πραγματικά σε τεχνολογικό εξοπλισμό και το ιατρονοσηλευτικό προσωπικό δεν δύναται να αντεπεξέλθει στο βάρος των συνθηκών που έχουν διαμορφωθεί.
Ηδη πολλοί έχουν προσβληθεί από τον ιό, νοσούν και δεν είναι σε θέση να προσφέρουν τις καλές τους υπηρεσίες. Αρκετοί, ιδιαιτέρως νοσηλεύτριες, έχασαν τη ζωή τους, θυσιάστηκαν για τους ασθενείς τους, έπεσαν εν ώρα καθήκοντος.
Κατά τα φαινόμενα, οι θάνατοι θα διατηρηθούν επί μακρόν σε υψηλά επίπεδα. Και είναι ακριβές επίσης ότι θα πλήξουν τους ασθενέστερους, τους φτωχότερους και τους ηλικιωμένους που δεν έχουν φροντίδα και προσοχή, που διαβιούν μόνοι, χωρίς να τους συνοδεύει η απαιτούμενη γνώση, η οποία πιθανώς να τους προστάτευε, επιτρέποντας ταχύτερη προσφυγή στους γιατρούς ή στα νοσηλευτικά ιδρύματα.
Σύμφωνα με αναφορές από τα επαρχιακά νοσοκομεία της χώρας, πολλοί ασθενείς πεθαίνουν σε απλές κλίνες, δεν προλαβαίνουν την εντατική μονάδα, ούτε τη διασωλήνωση, είτε γιατί είναι γεμάτες και μη διαθέσιμες είτε γιατί απλώς οι ασθενείς φθάνουν στα νοσοκομεία αποκαμωμένοι, πολύ αργά για οποιαδήποτε θεραπεία.
Το δυστύχημα είναι ότι υπάρχει ο κίνδυνος να διαχυθεί η απειλή σε όλη τη χώρα. Ηδη οι γιατροί επισημαίνουν ότι σταδιακά διαμορφώνονται εστίες υπερμετάδοσης και στη Δυτική Αττική. Αρχίζει και στη ζώνη πέρα από το ποτάμι να επικρατούν συνθήκες σαν κι αυτές των βορειοελλαδίτικων πόλεων, ιδιαιτέρως στους φτωχότερους δήμους των Λιοσίων, του Μενιδίου και άλλων. Πράγμα που σημαίνει ότι χρειάζονται επειγόντως ειδικές παρεμβάσεις και πιο σκληρά μέτρα, εντοπισμένα σε συγκεκριμένες περιοχές.
Οσοι κατέχουν το θέμα της διαχείρισης των πανδημιών τονίζουν ότι η αντιμετώπισή τους εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό από τη δυνατότητα γεωγραφικής περιχαράκωσης των μολύνσεων και της εφαρμογής, με αυστηρότητα και πειθαρχία, συγκεκριμένων διοικητικών μέτρων από μια επαρκή και αποτελεσματική διοίκηση.
Το θέμα είναι να μη φθάσουν οι μολύνσεις μαζικά στις πόρτες των νοσοκομείων. Στην περίπτωση αυτή σημειώνουν ότι το παιγνίδι χάνεται, όπως χάθηκε πέρσι την άνοιξη στη Βόρεια Ιταλία.
Κοινή είναι η πεποίθηση ότι η ένταση του φαινομένου υποεκτιμήθηκε από τις αρμόδιες αρχές στη δεύτερη φάση εκδήλωσής του. Λίγο τα ανεπαρκή και καθυστερημένα στην καταχώρισή τους στοιχεία, λίγο η πολλαπλασιαζόμενη πίεση για «ανοιχτή» και λειτουργούσα οικονομία, μαζί με την ανέμελη στάση και συμπεριφορά των περισσοτέρων και ο έλεγχος πλέον τείνει να χαθεί.
Η προειδοποίηση είναι σαφής και συγκεκριμένη. Οι γιορτές των Χριστουγέννων κρύβουν τον κίνδυνο της πλήρους αποδιοργάνωσης. Πράγμα που επιβάλλει προσοχή, ελεγχόμενο άνοιγμα και αυτοσυγκράτηση από όλους. Σε άλλη περίπτωση, ας προετοιμαστούμε για τα χειρότερα. Γρήγορα οι νεκροί της πανδημίας θα ξεπεράσουν τους 10.000. Πράγμα που σημαίνει, όπως δραματικά προειδοποίησε με δάκρυα στα μάτια και η Ανγκελα Μέρκελ τους Γερμανούς, ότι πολλά μας φιλικά και συγγενικά πρόσωπα δεν θα ξανακάνουν Χριστούγεννα…
