Τσαφ-τσουφ, τσαφ-τσουφ. Το μικρό τρενάκι που μοιάζει με αυτά των παραμυθιών αισθάνεσαι να σε νανουρίζει.
Τα βλέφαρα κλείνουν, μελωδικές, χριστουγεννιάτικες μελωδίες σμίγουν με τους ρυθμικούς ήχους πάνω στις ράγες. Η ευωδιά του «φοντί» μαζί με αρωματικό, βαρύ λευκό γαλλικό κρασί σε αναγκάζουν να ξυπνήσεις από έναν ύπνο γλυκό, ντυμένο με χρυσαφένιες, αστραποβόλες πινελιές.
Η τροφαντή γυναίκα με τη λευκή και μπλε στολή η οποία ανακατεύει το δημοφιλές τυρί Γκρουγιέρ με λευκό κρασί μέσα σε ένα μεταλλικό σκεύος (με την απαραίτητη μικρή φωτιά στο κάτω μέρος) μου θυμίζει τη θεραπαινίδα Καντελάρια. Σε λίγα λεπτά το αγαπημένο έδεσμα είναι πανέτοιμο.
Σκέφτομαι ότι αυτό το ταξίδι με το τρένο του παραμυθιού στις περιοχές των Ελβετικών Αλπεων που μοιάζουν ζωγραφισμένες έπρεπε να έχει γίνει εδώ και χρόνια.
Η Εσθήρ δίπλα μου ξετυλίγει από τον λαιμό της το κασκόλ του οίκου Etro. Η παιδική μου φίλη μοιάζει να διαβάζει τις σκέψεις μου. «Πρόκειται για ένα μαγικό ταξίδι» μου λέει, καθώς προσφέρει το άδειο της πιάτο στη σερβιτόρα με σκοπό εκείνη να το γεμίσει με φοντί από Γκρουγιέρ της Ελβετίας.
«Χρειάστηκε να έρθει μια… COVID-19 και η απαγόρευση του συνωστισμού στα κοσμοπολίτικα χειμερινά spots για να εγκαταλείψουμε τα ιδιωτικά αεροπλάνα και να ανακαλύψουμε και πάλι τη γοητεία ενός ταξιδιού με τρένο» συνέχισε.
«Τα τοπία με τα πανύψηλα βουνά και τις πεδιάδες ανάμεσα σε όγκους-παγωμένα γλυπτά μού φέρνουν στη μνήμη πίνακες του Ernst Ludwig Kirchner» επισήμανε.
