Η μάστιγα του κορωνοϊού επεκτείνεται με ανεξέλεγκτους ρυθμούς βυθίζοντας τη χώρα στον φόβο και την απελπισία με μόνη προς το παρόν άμυνα την αποφυγή συγχρωτισμού και τη γενικευμένη χρήση μάσκας.
Ακριβώς γι’ αυτό απαγορεύτηκαν και οι ιερές ακολουθίες στους ναούς καθώς και η ομαδική προσευχή. Οι διατυπούμενες διαμαρτυρίες από κληρικούς και πιστούς πηγάζουν μεν από την ανάγκη για προσευχή στις εκκλησίες, όμως φρονώ ότι δεν υφίσταται πρόβλημα παρεμπόδισης της επικοινωνίας με το θείον.
Με απόλυτο σεβασμό προς το ορθόδοξο χριστιανικό δόγμα ας μου επιτραπεί να υπενθυμίσω ότι ο ίδιος ο Χριστός δίνει ανακουφιστική απάντηση στην παραβολή της καλής Σαμαρείτιδος. Καθώς ο Ιησούς με τους μαθητές του διερχόταν τη γη της Σαμάρειας έκανε στάση δίπλα σ’ ένα ονομαστό πηγάδι που είχε ανοίξει ο Ιακώβ.
Και ενώ οι μαθητές του είχαν μεταβεί σε αναζήτηση τροφής, προσήλθε εκεί για να αντλήσει νερό μια γυναίκα από τη Σαμάρεια και αναπτύχθηκε μεταξύ εκείνης και του Ιησού διάλογος, πράγμα ασυνήθιστο, καθώς οι Ιουδαίοι δεν καταδέχονταν να συναγελάζονται με Σαμαρείτες.
Κατά τη συζήτηση μεταξύ Ιησού και της γυναίκας η τελευταία αποτόλμησε να διατυπώσει θεολογικούς προβληματισμούς με αποκορύφωμα το ερώτημα αν είναι το σωστό να λατρεύεται ο Θεός στο όρος Γαριζίν, όπως πίστευαν οι Σαμαρείτες ή στα Ιεροσόλυμα στον Ναό του Σολομώντος, όπως πίστευαν οι Ιουδαίοι. Και τότε ο Ιησούς απαντά ως Θεός και όχι ως άνθρωπος:
«Πνεύμα ο Θεός και τους προσκυνούντας αυτόν εν πνεύματι και αληθεία δει προσκυνείν».
Ο Θεός είναι πνεύμα, δεν βρίσκεται σε συγκεκριμένο τόπο. Συνεπώς μπορείς να επικοινωνείς με αυτόν νοερά, πνευματικά. Και όχι κατ’ ανάγκη σε συγκεκριμένο τόπο ή ναό.
Χωρίς φυσικά να αποκλείεται το δεύτερο, καθώς η ύπαρξη και λειτουργία των ναών συντηρεί και ενδυναμώνει την πίστη και διευκολύνει την ομαδική προσευχή.
Συνεπώς υπό καθεστώς κορωνοϊού και απαγορεύσεως συναθροίσεων σε ναούς η επικοινωνία με το θείον μπορεί να γίνεται νοερά, και όχι κατ’ ανάγκην σε ναούς τώρα που ο κορωνοϊός επιβάλλει την κατ’ οίκον απομόνωση.
Θα αποτολμήσω μία ακόμα θεολογική προσέγγιση στο ιδιαίτερα λεπτό θέμα της Αγίας Κοινωνίας η διεξαγωγή της οποίας ως έχει σήμερα μπορεί να μεταδίδει τον επάρατο κορωνοϊό.
Υπενθυμίζω ότι αφετηρία του μυστηρίου υπήρξε ο Μυστικός Δείπνος, όπου ο Χριστός εμοίρασε τεμάχια άρτου στους μαθητές του ως συμβολικό τεμαχισμό του σώματός του και γουλιές οίνου αντιστοιχούντος στο αίμα του. Για να τον θυμούνται, όπως είπε.
Η εκκλησία υιοθέτησε ως μυστήριο την Αγία Κοινωνία σώματος και αίματος του Χριστού και με τη γνωστή διαδικασία μεταδίδει στους πιστούς το σώμα και το αίμα του Χριστού.
Και αν πράγματι το κρασί και ο άρτος μετά από τελετουργική διαδικασία αποκτούν θεϊκές ιδιότητες, αυτονόητα καθίστανται ακίνδυνα για τους κοινωνούντες πιστούς.
Ομως από πουθενά δεν προκύπτει ότι και το σάλιο που αφήνουν στο κοχλιάριο οι διαδοχικά κοινωνούντες μετατρέπεται σε ιερό υγρό και καθιστά ακίνδυνους τους σε αυτό ιούς.
Ακριβώς γι’ αυτό είναι σοφή η επιλογή ορισμένων ορθόδοξων ιεραρχών που κοινωνούν τους πιστούς με ατομικά κουταλάκια μιας χρήσεως. Λύση που φυσικά διατηρεί στο ακέραιο την ιερότητα του μυστηρίου της Θείας Ευχαριστίας.
