Εχει τη φήμη ότι κάνει «καλό καμαρίνι». Του αρέσει να «στήνει» παρέες και τις γαργαλάει για να περάσουν όλοι καλά. Αυτή την περίοδο ολοκληρώνει τα «σεμινάρια» και σε λίγες ημέρες ανοίγει τις πόρτες του νέου του τηλεοπτικού σπιτικού. Ο Θοδωρής Αθερίδης, λίγο πριν από την πρεμιέρα του «Ελα και θα δεις» στο Mega, μιλάει στο «Βήμα» για τις παρεΐστικες βραδιές που ετοιμάζει, και όχι μόνο.
«Ελα και θα δεις» λοιπόν στο Mega. Τι σας έκανε να πείτε το ναι σε αυτή την πρόταση;
«Κατ’ αρχάς, νομίζω ότι μου πάει να “στήνω” παρέες και να τις γαργαλάω για να περάσουμε καλά. Είναι στον χαρακτήρα μου αυτό και νομίζω ότι το κάνω χρόνια στη ζωή μου, στο θέατρο, στα καμαρίνια. Λόγω της θητείας μου και στους Αγαμους Θύτες γνωρίζω πολλούς μουσικούς, οπότε τους περισσότερους που καλούμε τους ξέρω καλά, οπότε ξέρω και πώς να τους πειράξω».
Τι θα δούμε σε αυτό το late night show; Θα είναι διαφορετικό από όσα βλέπουμε τα τελευταία χρόνια;
«Η δομή της εκπομπής μοιάζει με αυτή που έκανε παλιά η Σεμίνα, “Οι εντιμότατοι φίλοι μου”. Απλώς τώρα είναι άλλο το σκηνικό, άλλη η εποχή, άλλες οι ανάγκες, άλλος ο κεντρικός παρουσιαστής. Αν εκείνη η εκπομπή, τότε, άρεσε, θα δοκιμάσουμε να δούμε εάν θα αρέσει και τώρα. Θεωρούμε ότι ποτέ, μα ποτέ, δεν τελειώνει η ανάγκη των ανθρώπων να γελάσουν, να περάσουν ευχάριστα, να ξεχαστούν, να δώσουν ελπίδα».
Πίσω από τις κάμερες βρίσκεται η Σεμίνα Διγενή. Μιλήστε μου λίγο για τη συνεργασία σας.
«Και θέλω να είναι εκεί. Η Σεμίνα φτιάχνει τις παρέες, μελετάει, αγωνίζεται, τρέχει πάρα πολύ για να προετοιμαστεί η εκπομπή, είμαστε εν μέσω lockdown και πρέπει να βγουν ειδικές άδειες για τους καλεσμένους. Μου φέρνει πολύ υλικό για ανθρώπους που δεν γνωρίζω, ώστε να είμαι ενημερωμένος. Επίσης την έχω και στο “αφτί” μου, γιατί έχει τεράστια εμπειρία, ώστε να μην ξεχαστώ και μιλάω ώρα με έναν καλεσμένο. Καλό είναι να μου το θυμίζει κάποιος. Επικοινωνούμε μια χαρά. Είναι η απόλυτη συνεργασία».
Δεν είναι η πρώτη φορά που βρίσκεστε στη θέση του παρουσιαστή. Βλέπετε διαφορά σε εσάς ως προς τον τρόπο παρουσίασης;
«Βεβαίως. Ολα είναι αφήγηση. Με αρχή, μέση και τέλος. Το ζήτημα είναι να το αντιλαμβάνεσαι ως τέτοιο και να ξέρεις ότι σε βλέπουν και ότι εκείνη την ώρα δημιουργείς κάποιες προσδοκίες στο κοινό. Πρέπει να λαμβάνεις υπόψη σου την προσδοκία του θεατή. Ολα έχουν μια δομή. Αν έχεις υπόψη σου τη δομή του πράγματος που παρουσιάζεις, ανάλογα στήνεσαι απέναντι σε αυτό. Με ένστικτο πας».
Εσείς βασίζεστε στο ένστικτό σας;
«Βασικά στο ένστικτό μου βασίζομαι, σε τίποτα άλλο. Εν ολίγοις, όπως κάνω την κανονική μου δουλειά, του ηθοποιού, του σκηνοθέτη και του συγγραφέα, με τον ίδιο τρόπο πλησιάζω και αυτή τη δουλειά».
Επιστρέφετε λοιπόν στο Μega, κομμάτι του οποίου είστε και εσείς. Αυτή την περίοδο προβάλλεται ξανά το «Σ’ αγαπώ, μ’ αγαπάς». Τι θυμάστε πιο έντονα από τα γυρίσματα;
«Μια διάχυτη χαρά και μια πίεση χρόνου, γιατί έκανα ταυτόχρονα και θέατρο. Ξέρετε, όλα γίνονται με το καθεστώς μιας πίεσης, αλλά η χαρά την ξεπερνούσε, γιατί υπήρχε τεράστια ανταπόκριση από τον κόσμο. Οταν κάνεις κάτι και ξέρεις ότι δεν πάει στον βρόντο, ότι το αγαπάει ο κόσμος, τότε η μνήμη επιλέγει να κρατήσει την καλή πλευρά».
Φέτος σας συναντούμε και στα ερτζιανά. Η συμμετοχή σας στις δύο εκπομπές ήταν μια λύση στην κρίση που περνάει ο καλλιτεχνικός κόσμος εξαιτίας της πανδημίας;
«Ενας λόγος που αποφάσισα φέτος να κάνω παρουσίαση δεν είναι μονάχα ότι μου προτάθηκε, είναι και γιατί το επέλεξα. Είναι η εποχή που δεν θα μπορούσα να φιλιέμαι σε μια σειρά μυθοπλασίας, παρότι θα κάναμε τεστ. Προσπαθώ να τηρήσω τις κοινωνικές αποστάσεις. Δεν μπορώ να κάνω τη δουλειά μου ελεύθερα πια αν δεν λυθεί το ζήτημα του κορωνοϊού».
Πόσο έχει αλλάξει η ζωή σας εξαιτίας της πανδημίας;
«Αρδην. Το θέατρό μου είναι κλειστό. Ο εγκλεισμός είναι κάτι που δεν μου αρέσει. Αντιθέτως, μου αρέσει να κινούμε, όχι μόνο να εργάζομαι, αλλά να ταξιδεύω. Επίσης, ανησυχώ για τη μητέρα μου. Ομως ούτε για μια στιγμή δεν μου πέρασε από το μυαλό ότι υπάρχει μια διεθνής συνωμοσία η οποία δημιουργεί 300 τρισ. χρέος για να μας περάσει ο Bill Gates τσιπάκι. Καταλαβαίνω ότι κάθε 100 χρόνια τουλάχιστον μια πανδημία τσακίζει την ανθρωπότητα. Εχουμε όμως την ικανότητα να περιορίσουμε τον αριθμό των θυμάτων, αλλά πρέπει να γίνει συντεταγμένα. Αυτή τη στιγμή παλεύει όλη η ανθρωπότητα. Επιχειρήσεις έκλεισαν, εξαφανίστηκε από τον χάρτη η έννοια του πετρελαίου, το χρηματιστήριο. Δεν μπορεί να σκέφτεσαι ότι κάποιες φαρμακευτικές θέλουν να βγάλουν λεφτά από αυτό. Αλλά να σας πω κάτι; Η αμορφωσιά και η απαιδευσιά δεν είναι τωρινό φαινόμενο. Πάντα υπήρχε στην ανθρωπότητα. Λογικά τώρα θα έπρεπε να είναι λιγότερη, αλλά σαν να οφείλει η ανθρωπότητα στον εαυτό της ένα μεγάλο επίπεδο του κόσμου να μπορεί να φλερτάρει πάρα πολύ με αυτό που λέμε “το μη καλλιεργημένο”, το αστοιχείωτο. Αλλιώς δεν μπορώ να το δικαιολογήσω».
Σήμερα όμως η γνώση βρίσκεται παντού. Πώς είναι δυνατόν να αυξάνεται η αμορφωσιά;
«Υπάρχει μια 30ετία παγκόσμιου λαϊκισμού, όπου χαϊδεύτηκαν αφτιά, στήθηκαν καριέρες και επιτυχίες ανθρώπων που βγάλανε εκατομμύρια στηριζόμενοι στην αμορφωσιά τους. Την απενοχοποίησαν. Παλιότερα ντρεπόσουν να εκφράσεις άποψη μην πεις βλακεία και γίνεις ρεζίλι. Τους ανθρώπους που δεν είχαμε το χάρισμα της γνώσης μάς βοήθησε να ψαχτούμε λίγο περισσότερο. Τώρα έχει απενοχοποιηθεί σε τέτοιον βαθμό που το να είσαι αστοιχείωτος, αν μη τι άλλο, είναι και λίγο στη μόδα. Οπως και το να αντιστέκεσαι και αυτό το πράγμα να σου δίνει μια ταυτότητα. Το έθεσε πάρα πολύ ωραία σε μια ανάρτησή του ο Μάνος Βουλαρίνος. Είπε: “όχι, καλέ μου. Δεν είναι Χούντα επειδή εσύ έχεις ανάγκη να νιώσεις αντιστασιακός”. Νομίζω ότι αυτό τα λέει όλα».
