Η μετατροπή της εμβληματικής Αγιά – Σοφιάς υπήρξε το έναυσμα για την ίδρυση της Orthodox Public Affairs Committee (OPAC) με αποστολή την υποστήριξη της παγκόσμιας Ορθόδοξης Εκκλησίας και των δικαιωμάτων των Χριστιανών ανά τον κόσμο λέει στο «Βήμα» ο Πρόεδρός της Τζορτζ Τζιτζίκος.
Ο Ελληνοαμερικανός και πρώην Αναπληρωτής Βοηθός του απερχόμενου αμερικανού Προέδρου Ντόναλντ Τραμπ σημειώνει επίσης ότι η άσκησης βίας στο όνομα οποιασδήποτε θρησκείας συνιστά έγκλημα και οι εγκληματίες αυτοί πρέπει να έλθουν στο φως.
Συνέντευξη στον Αγγελο Αλ. Αθανασόπουλο
Ποια είναι η βασική ιδέα πίσω από την OPAC; Ποιοι είναι οι βασικοί στόχοι;
«Η κατάληψη και η μετατροπή της Αγιά – Σοφιάς σε τέμενος ήταν για εμένα το σημείο καμπής και τους υπόλοιπους συνιδρυτές. Είμαστε υπερήφανοι Χριστιανοί Ορθόδοξοι και υπερήφανοι Έλληνες. Είδαμε αυτή την παραβίαση ως εμβληματική ενός μεγαλύτερου ζητήματος της καταστολής, της καταπίεσης και της δίωξης των Χριστιανών σε όλο τον κόσμο. Ο στόχος μας είναι να ρίξουμε φως σε αυτές τις σκοτεινές γωνίες και να φέρουμε ελπίδα στους Χριστιανούς αλλά και στους ανθρώπους άλλων πίστεων των οποίων τα δικαιώματα και οι ζωές κακοποιούνται και πέφτουν θύματα βίας, απλώς και μόνο εξαιτίας μίας ελεύθερης έκφρασης της συνείδησής τους».
Θα λέγατε ότι ο Χριστιανισμός δέχεται επίθεση σήμερα; Παρατηρούμε βάρβαρες πράξεις σε χώρες της Μέσης Ανατολής όπως η Συρία, ενώ στην Τουρκία ο Ερντογάν μετατρέπει την Αγιά – Σοφιά και άλλες εκκλησίες σε τεμένη. Πως θα αντιμετωπίσετε τέτοιες κινήσεις;
«Όντως η κατάληψη της Αγιά – Σοφιάς μας κινητοποίησε, αλλά η παρατήρησή σας είναι ορθή – η βαρβαρότητα της οποίας γινόμαστε μάρτυρες σήμερα θα έπρεπε να είναι ανεπίτρεπτη στον σύγχρονο κόσμο. Το ερώτημα είναι όμως: ποιος καθιστά δυνατή αυτή την απάνθρωπη και αντιθρησκευτική συμπεριφορά; Όπως έχει πει και ο Οικουμενικός Πατριάρχης κ. Βαρθολομαίος, η βία στο όνομα της θρησκείας είναι έγκλημα στο όνομα της θρησκείας. Πρέπει να φέρουμε στην επιφάνεια τους εγκληματίες που απολαμβάνουν ανοχή από την παγκόσμια κοινότητα. Το όνειδος είναι ισχυρό όπλο».
Η Ορθοδοξία μοιάζει διχασμένη σήμερα. Παρατηρούμε ένα χάσμα μεταξύ Οικουμενικού Πατριαρχείου και Πατριαρχείου Μόσχας με αφορμή το Ουκρανικό. Αυτή η «θρησκευτική γεωπολιτική μάχη» δεν πλήττει την προσπάθεια προστασίας των δικαιωμάτων των Χριστιανών;
«Μας θλίβει η πολιτικοποίηση αυτού που συμβαίνει στην παγκόσμια Ορθόδοξη Εκκλησία. Πρέπει όμως να αναγνωρίσουμε ότι οι ημέρες της σοβιετικής “αυτοκρατορίας” έχουν τελειώσει. Οι εθνικές φιλοδοξίες πρέπει να λαμβάνονται υπόψη, αλλά όχι εις βάρος της ενότητας της Εκκλησίας. Ας σημειώσουμε ότι το Οικουμενικό Πατριαρχείο, που έχει τη μακροβιότερη ιστορική εμπειρία μίας αληθινής αυτοκρατορίας – τόσο Χριστιανικής όσο και Οθωμανικής – κατανοεί καλύτερα τις αναδυόμενες πολιτικές πραγματικότητες, ενώ το Πατριαρχείο Μόσχας, που έχει υποφέρει στα χέρια κομισαρίων και τσάρων, αντιστέκεται σθεναρά στις εκκολαπτόμενες δημοκρατίες. Εν τω μεταξύ, οι Χριστιανοί της Συρίας, ενός υποτιθέμενου κράτους-πελάτη της Ρωσίας, εξακολουθούν να υποφέρουν. Είναι λογικό αυτό;».
Σχεδιάζετε να συνεργαστείτε με το αρμόδιο γραφείο του Στέητ Ντιπάρτμεντ για τις θρησκευτικές ελευθερίες; Έχετε προσεγγίσει την Εκκλησία της Ελλάδος και τα ελληνορθόδοξα Πατριαρχεία στη Μέση Ανατολή;
«Ως νέα οργάνωση, θα είμαστε ανοιχτοί σε συνεργασίες με καθένα και όλους τους αρμόδιους φορείς, είτε κοσμικούς είτε θρησκευτικούς. Επιτρέψτε μου επίσης να πω ότι δεν θα επιδιώξουμε συνεργασία μόνο με Χριστιανούς. Ως Ορθοδοξοι Χριστιανοί, αναγνωρίζουμε και τιμούμε την ελευθερία της συνείδησης που έδωσε ο Θεός σε κάθε άνθρωπο και είμαστε αποφασισμένοι να την προασπιστούμε».
Πόσο σας απασχολεί η άνοδος του ισλαμικού εξτρεμισμού στην Ευρώπη και αλλού;
«Ο μεγάλος αμερικανός πολιτικός Μπάρι Γκολντγουότερ είπε κάποτε: “ο εξτρεμισμός στο όνομα της ελευθερίας δεν είναι ελάττωμα, η μετριοπάθεια στην επιδίωξη της δικαιοσύνης δεν είναι αρετή”. Η προάσπιση της ελευθερίας της συνείδησης και της θρησκευτικής επιλογής θα έπρεπε να είναι απεριόριστη – αυτός ο εξτρεμισμός είναι χρήσιμος και καλός. Αλλά όταν παρουσιάζεται ως έλλειψη ανοχής στις απόψεις των άλλων, ως περιορισμός και στέρηση της ελευθερίας τους, το ζήτημα αλλάζει. Οφείλουμε να σταθούμε απέναντι σε αυτό το είδους εξτρεμισμού, ισλαμικού, ινδουϊστικού, βουδιστικού, εβραϊκού και, ναι, χριστιανικού. Αυτό αφορά στην προστασία μειονοτήτων και στην ακεραιότητα κάθε ανθρώπου να πιστεύει ό,τι επιθυμεί, είτε είναι Χριστιανός είτε όχι».
