Ενώ πλέουμε πάνω στο κύμα της πανδημίας και όλοι οι αρμόδιοι προσπαθούν να διατηρήσουν ισορροπίες τρόμου στις ΜΕΘ, τις ΜΑΦ και τις κλινικές, βλέπουμε να εξελίσσεται αυτή η σχιζοφρενική καμπάνια στα κοινωνικά δίκτυα ή στους διαύλους κομμάτων και κομματιδίων.
Προφητείες επίμονες για μετατροπή της Ελλάδας σε Μπέργκαμο, καταγγελίες αβάσιμες για διαλογές ασθενών, συζητήσεις ατέρμονες για τα μέτρα, αν και πώς επιβάλλονται και πόσο θα διαρκέσουν και πολλά άλλα.
Είναι άγνωστο τι πραγματικά μπορεί να έχει κανείς στο μυαλό του όταν μιλάει για «Μπέργκαμο». Θέλει να συμβεί αυτό για να δικαιωθεί η προφητεία του; Θέλει να μην συμβεί και νομίζει ότι έτσι λειτουργεί προληπτικά; Επενδύει στην επιβεβαίωση και σχεδιάζει το «κατηγορητήριο»;
Έχουν επισημανθεί αυτά επανειλημμένως και φαίνεται ότι δεν πτοούν όσους καταφεύγουν στα φτηνιάρικα κόλπα.
Ό,τι και να συμβεί στο προσεχές διάστημα και με την ελπίδα και την ευχή ότι ούτε Μπέργκαμο θα γίνουμε ούτε και θα επιβεβαιωθούν οι κακόβουλοι, κάποια στιγμή θα υπάρξει μία σοβαρή εξέλιξη.
Και αυτή θα είναι η έλευση του εμβολίου. Είτε καταστεί αυτό εφικτό εντός του έτους, είτε στις αρχές του επόμενου, θα ανοίξει μία συζήτηση.
Ποιοι, πώς, πότε και γιατί θα πρέπει να εμβολιαστούν, αν θα υπάρξουν ιεραρχήσεις και ποιες θα είναι αυτές και οτιδήποτε άλλο σχετικό θα τεθεί στο τραπέζι.
Θα είναι και αυτό αντικείμενο πολιτικής αντιπαράθεσης; Θα έχουμε να ακούμε τον Πολάκη ή οποιονδήποτε άλλον έχει άποψη επί του θέματος; Θα πλακωνόμαστε για το ποιος πρέπει ή για το ποιος δεν πρέπει να εμβολιαστεί; Θα αποκτήσει και αυτό το ζήτημα πολιτικό προκάλυμμα;
Μπορεί να κανείς να υποθέσει ότι τίποτε από αυτά δεν αποκλείεται. Σε αυτή τη χώρα δεν είναι απίθανο να μεταπέσουμε από την διαμάχη για το «Μπέργκαμο» στη διαμάχη για το εμβόλιο.
Όσο επιβλαβής είναι σήμερα η αντιπαράθεση για τις ευθύνες πάνω από τα φέρετρα, όσο παρελκυστικές είναι οι «αυτοψίες» στις εντατικές, άλλο τόσο καταστροφική μπορεί να αποδειχθεί μία συζήτηση για τον εμβολιασμό, από την στιγμή που αυτή θα γίνει με πολιτικά και καιροσκοπικά κριτήρια.
Είναι ευθύνη πρωτίστως της επιστημονικής κοινότητας και εν συνεχεία των υπεύθυνων πολιτικών δυνάμεων και διαχειριστών του δημόσιου λόγου να προστατεύσουν τους πολίτες από αυτήν την απειλή.
