Ο αναπληρωτής υπουργός Οικονομικών και άρχων πλέον, κατά τα φαινόμενα, του οικονομικού επιτελείου της κυβέρνησης κ. Θ. Σκυλακάκης μιλώντας στο Κοινοβούλιο για τον προϋπολογισμό του ευτυχούς 2021 και απαντώντας στις αιτιάσεις του κόμματος της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης για περισσότερες δαπάνες το 2021 ώστε να ελεγχθούν κατά το δυνατόν οι οικονομικές συνέπειες της πανδημίας, σημείωσε εμφατικά: «Κάθε ευρώ που σήμερα δαπανούμε είναι μελλοντικοί φόροι. Δεν υπάρχει κανένας καλός πατερούλης που δίνει σήμερα δωρεάν».
Η αρχή που επικαλέστηκε ο υπουργός είναι βάσιμη μεν, ωστόσο αγνοεί την τρέχουσα πραγματικότητα, εν προκειμένω την πρωτοφανή υγειονομική κρίση και τη μεγάλη οικονομική που τη συνοδεύει.
Σε ένα στατικό οικονομικό περιβάλλον όντως κάθε ευρώ που δαπανούμε σήμερα θα μετατραπεί σε αντίστοιχου ύψους φόρο αύριο.
Σε μια πολεμική κατάσταση όμως σαν τη σημερινή δεν παλεύεις με τέτοια δόγματα. Αν για παράδειγμα είχαμε πόλεμο, ο κ. Σκυλακάκης θα απέτρεπε την κυβέρνηση να ξοδέψει για όπλα; Υποθέτουμε προφανώς πως όχι, αντιθέτως θα παρέτασσε όλες τις δυνάμεις υπέρ βωμών και εστιών.
Κατ’ αναλογίαν, αυτό συμβαίνει και τώρα. Στην παρούσα δυναμικά μεταβαλλόμενη και εξαιρετικά κρίσιμη κατάσταση το δόγμα Σκυλακάκη πάσχει, είναι ασθενές, δεν επαρκεί, δεν αποτελεί λύση.
Μια κυβέρνηση που διαχειρίζεται κρίσεις σαν κι αυτή που αντιμετωπίζουμε τώρα δεν μπορεί να δεσμεύεται από όσα μπορεί να συμβούν σε μεσομακροπρόθεσμη βάση, έπειτα από δύο ή τρία χρόνια.
Δεν μπορεί να δηλώνει, με πίστη σχεδόν θεολογική, πως ό,τι ξοδεύουμε σήμερα για να αποφύγουμε την κατάρρευση της οικονομίας, τη χρεοκοπία των επιχειρήσεων και τον αφανισμό των νοικοκυριών θα το πληρώσουμε αύριο σε φόρους και να αποφεύγει έτσι όσες εκείνος θεωρεί υπερβάλλουσες δαπάνες.
Γιατί απλούστατα, πέραν των άλλων, το δόγμα και επιχείρημά του δεν είναι και οικονομικά σωστό. Αντιθέτως, μπορεί να αντιτάξει κανείς πως όσο περισσότερα ξοδέψεις στο τρέχον εξάμηνο τόσο περισσότερες χρεοκοπίες θα αποφύγεις και τόσο περισσότερες διασώσεις θα επιτύχεις, καθιστώντας την επερχόμενη διαδικασία της ανάκαμψης ευχερέστερη και ταχύτερη.
Οπότε, το παραπάνω ευρώ που θα ξοδέψεις σήμερα θα αφήσει πίσω του καλύτερη και αποδοτικότερη οικονομία, ικανή να αποδώσει περισσότερα έσοδα με χαμηλότερους φόρους. Δηλαδή ένα ευρώ δαπάνης σήμερα θα μπορεί να επιστραφεί ολάκερο με φόρο 20 λεπτών αύριο, από μια οικονομία πιο ζωντανή και ταχέως αναπτυσσόμενη.
Και επιπλέον, γιατί μια πολιτική ηγεσία που ενδιαφέρεται για τη διάσωση της χώρας και της οικονομίας νοιάζεται αν θα χρειαστεί αύριο να επιβάλει φόρους;
Και τη διάσωση ξοδεύοντας παραπάνω σήμερα μπορεί να υποστηρίξει και την επιβολή πρόσθετων φόρων δύναται να απαιτήσει αύριο από τον λαό, αν οι συνθήκες το επιβάλλουν.
Εκτός και αν κάνει άλλους υπολογισμούς και αναγνωρίζει πολιτικούς κινδύνους από ενδεχόμενο άνοιγμα ενός νέου εκλογικού κύκλου αργότερα.
Αλλά μάλλον ο κ. Σκυλακάκης είναι πιο επίπεδος και δεν καθοδηγείται από πολιτικά σχέδια. Η εμμονή του είναι ιδεολογική, εκκινεί απλώς από τη στάση του Χούβερ απέναντι στον Κέινς, ο οποίος στον καιρό της μεγάλης ύφεσης και της ανθρώπινης καταστροφής του 1929 απαιτούσε ισοσκελισμένους προϋπολογισμούς και αρνιόταν την αύξηση των δαπανών.
