Το ματς Νάπολι εναντίον Γιουβέντους είναι πάντα ένα ξεχωριστό ντέρμπι και ο Ντιέγκο Αρμάντο Μαραντόνα το έκανε ακόμη περισσότερο στις 3 Νοεμβρίου 1985.
Οι «παρτενοπέι» υποδέχονταν στο «San Paolo» τη «Μεγάλη Κυρία», η οποία είχε οκτώ νίκες στις πρώτες οκτώ αγωνιστικές του πρωταθλήματος. Η ομάδα του Μισέλ Πλατινί ήταν το φαβορί, αλλά από την άλλη πλευρά υπήρχε ο Μαραντόνα και αυτό, τελικά, έκανε τη διαφορά.
Η αναμέτρηση ήταν αρκετά σκληρή, όπως άλλωστε τα περισσότερα παιχνίδια εκείνης της εποχής στην Ιταλία. Με μία αποβολή για κάθε ομάδα και με το 0-0 να παραμένει μέχρι και το 72ο λεπτό, όταν η Νάπολι κέρδισε ένα έμμεσο φάουλ. Η απόσταση του τείχους ήταν μικρή, αυτή από την εστία επίσης, οπότε όλοι πίστευαν ότι θα γινόταν μια καραμπόλα, κόντρες και η μπάλα θα απομακρυνόταν.
Τελικά αυτή κατέληξε στα δίχτυα χάρη στην αριστουργηματική εκτέλεση του Ντιέγκο, ο οποίος… ανάγκασε την επόμενη μέρα μια ομάδα επιστημόνων να επισκεφθούν το γήπεδο και να κάνουν διάφορες μετρήσεις, καταλήγοντας στο εξής συμπέρασμα: Δεν μπορεί να εξηγηθεί με κανένα νόμο της φυσικής το πώς η μπάλα από αυτό το σημείο πήρε τόσο ύψος και… έσβησε τόσο «γλυκά» ώστε να καταλήξει στο παραθυράκι της εστίας του Στέφανο Τακόνι.
Ηταν ένα… αφύσικο γκολ που άφησε τους πάντες άφωνους και ανέδειξε την μοναδικότητα του «Ντιεγκίτο».
