Εάν επικρατούσε η κοινή λογική, το αίσθημα ευθύνης, εάν είχαμε υπερβεί το λαϊκισμό, εάν ήμασταν όλοι σοβαροί στον τόπο αυτό, δεν θα χρειαζόταν να επιβληθεί καμία απαγόρευση σε ό,τι αφορά την πορεία για το Πολυτεχνείο, δήλωσε ο Ευάγγελος Βενιζέλος.
«Χαίρομαι», δήλωσε ο κ. Βενιζέλος στον Σκάι, «γιατί ο ΣΥΡΙΖΑ ως αξιωματική αντιπολίτευση λέει, «δεν μετέχω σε καμία συγκέντρωση, σε καμία διαδήλωση, θα τιμήσω με κατάθεση στεφάνου στο ΕΑΤ-ΕΣΑ την επέτειο», η οποία είναι πάρα πολύ βαριά, πάρα πολύ σημαντική, δεν πρόκειται να υποστεί βλάβη εάν δεν γίνει μία χρονιά η πορεία για το Πολυτεχνείο, όπως δεν τιμήθηκαν και όλες οι εθνικές εορτές οι οποίες προηγήθηκαν».
Η αντίφαση
»Όμως βλέπουμε την αντίφαση: Ενώ το πρώτο κόμμα της αντιπολίτευσης δεν θα μετάσχει στη διαδήλωση, κάποιοι θέλουν να κάνουν τη διαδήλωση. Άρα το ζήτημα δεν αυτορρυθμίζεται, δεν αρκεί η πολιτική ευθύνη των κομμάτων ή η κοινωνική ευθύνη άλλων ομάδων, χρειάζεται να παρέμβει η πολιτεία και να επιβάλει ένα νομικό πλαίσιο, ένα νομικό φραγμό. Άρα το ερώτημα είναι, αφού όλοι αντιλαμβανόμαστε ότι για λόγους υγειονομικούς, για λόγους προστασίας του εαυτού μας και των συνανθρώπων μας, δεν πρέπει να γίνει ούτε συγκέντρωση ούτε διαδήλωση, και μάλιστα μεγάλης κλίμακας, γιατί δεν θέλουμε αυτό να το οργανώσουμε και νομικά για αυτούς οι οποίοι σκέπτονται με διαφορετικό τρόπο και δεν καταλαβαίνουν το αυτονόητο;».
«Καμία αμφιβολία ως προς τη νομιμότητα των απαγορεύσεων»
Ο κ. Βενιζέλος τόνισε ότι δεν υπάρχει καμία αμφιβολία ως προς τη νομιμότητα, τη συνταγματικότητα αυτών των απαγορεύσεων:
«Άρα, χρειάζεται μία νομική ρύθμιση. Πού τη βρίσκουμε; Στο Σύνταγμα. Λέει λοιπόν το άρθρο 11 παράγραφος 2 του Συντάγματος ότι «οι υπαίθριες συναθροίσεις μπορούν να απαγορευθούν με αιτιολογημένη απόφαση της Αστυνομικής Αρχής γενικά, εάν εξαιτίας τους επίκειται σοβαρός κίνδυνος για τη δημόσια ασφάλεια, σε ορισμένη δε περιοχή εάν απειλείται σοβαρή διατάραξη της κοινωνικοοικονομικής ζωής, όπως νόμος ορίζει». Άρα μπορεί να επιβληθεί και γενική απαγόρευση. Γενική απαγόρευση σημαίνει σε όλες τις περιοχές, σε όλη την επικράτεια, εάν χρειάζεται, για κάποιο εύλογο χρονικό διάστημα, για όσο χρόνο επιβάλλει η Αρχή της Αναλογικότητας, όχι διαρκώς.
»Ποιος είναι ο νόμος ο οποίος εξειδικεύει το άρθρο 11 παράγραφος 2 του Συντάγματος; Ο πρώτος νόμος που το εξειδικεύει είναι η Ευρωπαϊκή Σύμβαση Δικαιωμάτων του Ανθρώπου, που είναι ένα κείμενο τουλάχιστον υπερνομοθετικής ισχύος, πολλές φορές αντιλαμβανόμαστε ότι είναι και υπερσυνταγματικής, διότι το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Δικαιωμάτων του Ανθρώπου ελέγχει πολύ συχνά τα κράτη μέλη και τα εθνικά τους Συντάγματα. Λέει λοιπόν το άρθρο 11 – συμπτωματικά ο ίδιος αριθμός – της Ευρωπαϊκής Σύμβασης Δικαιωμάτων του Ανθρώπου ότι το δικαίωμα του συνέρχεσθαι μπορεί να περιορίζεται με βάση την Αρχή της Αναλογικότητας, δηλαδή εφόσον το προβλέπει ο νόμος και εφόσον αυτό δεν αντιβαίνει στις αρχές μίας δημοκρατικής κοινωνίας, και για λόγους προστασίας της δημόσιας υγείας.
«Επίσης, επικαλούνται κάποιοι τον πρόσφατο νόμο για τις συναθροίσεις, το νόμο 4703/2020 ο οποίος, κατά τη γνώμη μου, δεν οργανώνει σωστά, δεν κατηγοριοποιεί σωστά τις συγκεντρώσεις και τις απαγορεύσεις τους, αλλά δεν είναι ο νόμος αυτός που ισχύει, γιατί ισχύει ειδικότερος νόμος για τις συγκεντρώσεις κατά τη διάρκεια της πανδημίας. Είναι ο νόμος 4683/2020 με τον οποίο κυρώθηκε η πράξη νομοθετικού περιεχομένου της 20ης Μαρτίου 2020.
Αυτός ο νόμος τώρα, όχι η πράξη νομοθετικού περιεχόμενου, ο νόμος ισχύει και προβλέπει ότι με εισήγηση της επιτροπής των λοιμοξιολόγων μπορεί ο αρχηγός της Αστυνομίας να επιβάλλει και γενική απαγόρευση για λόγους προστασίας της δημόσιας υγείας, εφόσον τηρείται η Αρχή της Αναλογικότητας. Αυτό έχει κάνει ο αρχηγός της Αστυνομίας τώρα, έχει πει ότι από 15 έως 18 Νοεμβρίου απαγορεύονται οι συγκεντρώσεις σε όλη την επικράτεια, γιατί δεν πρόκειται για διαταραχή της κοινωνικοοικονομικής ζωής σε μία περιοχή, αλλά πρόκειται για κίνδυνο της δημόσιας ασφάλειας, όπου δημόσια ασφάλεια είναι και η δημόσια υγεία, επειδή αυτό συνάγεται ερμηνευτικά με κοινή λογική, επειδή αυτό το λέει ρητά, το συνδέει με τη δημόσια ασφάλεια η Ευρωπαϊκή Σύμβαση Δικαιωμάτων του Ανθρώπου.
»Επιπλέον, υπάρχει το εξής καταπληκτικό, μπορούμε να έχουμε συνταγματικές απαγορεύσεις της κυκλοφορίας, της ελευθερίας της κίνησης και, ταυτόχρονα, να επιτρέπεται ένα παρεπόμενο της ελευθερίας της κίνησης δικαίωμα, που είναι η συνάθροιση; Γιατί η συνάθροιση προϋποθέτει ελευθερία της κίνησης, της μετακίνησης, της κυκλοφορίας. Λένε κάποιοι, το άρθρο 5 του Συντάγματος –το έχει πει αυτό και η Ένωση Δικαστών και Εισαγγελέων ως μη όφειλε, θα κάνω ένα σχόλιο για αυτό– επιτρέπει τη λήψη ατομικών διοικητικών μέτρων.
»Δηλαδή τι εννοούν; Ότι θα απαγορεύονται με επώνυμες ατομικές διοικητικές πράξεις οι κινήσεις των ασθενών, των νοσούντων, των κρουσμάτων, των συμπτωματικών και ασυμπτωματικών; Τι ερμηνεία είναι αυτή; Η δήλωση η ερμηνευτική που είναι παράγραφος κανονική, κανόνας Δικαίου συνταγματικός ισότιμος, στο άρθρο 5 λέει, «στην απαγόρευση της παραγράφου 4, (δηλαδή στην απαγόρευση των ατομικών, διοικητικών μέτρων), δεν περιλαμβάνεται η απαγόρευση εξόδου με πράξη του Εισαγγελέα εξαιτίας ποινικής καταδίκης, ούτε η λήψη μέτρων που επιβάλλονται για την προστασία της δημόσιας υγείας ή της υγείας ασθενών (άλλο η δημόσια υγεία, άλλο η υγεία ασθενών), όπως νόμος ορίζει».
