Ίσως και να το έχουν ξεχάσει πολλοί: την Πρωτομαγιά του 2020 και ενώ έφτανε στο τέλος του το πρώτο απαγορευτικό για την ανάσχεση της πανδημίας, το ΚΚΕ και το ΠΑΜΕ οργάνωσαν μία συγκέντρωση στο Σύνταγμα.
Είχαν πολλοί τότε σπεύσει να εκφράσουν το θαυμασμό τους, να επαινέσουν το κόμμα και τον συνδικαλιστικό του βραχίονα για την τήρηση των μέτρων ασφαλείας και των αποστάσεων. Για όσους δεν θυμούνται, επρόκειτο για μία στρατιωτικού τύπου παράταξη των συγκεντρωμένων, επί της πλατείας Συντάγματος, σε σχηματισμό που παρέπεμπε σε εποχές δόξας του Σοβιετικού καθεστώτος ή σε απομεινάρια του της σημερινής περιόδου.
Εξι μήνες αργότερα και ενώ η πανδημία καλπάζει στη χώρα, έρχεται η ημερομηνία που για το ΚΚΕ και την Αριστερά είναι, με καταχρηστικό τρόπο και κατά παραπλανητικό σφετερισμό της Ιστορίας, κάτι σαν επαναστατικός Δεκαπενταύγουστος.
Λες και δεν συμβαίνει τίποτε στη χώρα, η ηγεσία του ΚΚΕ και διάφοροι άλλοι ετοιμάζονται να διοργανώσουν την καθιερωμένη, δική τους, πορεία του Πολυτεχνείου, στις 17 Νοεμβρίου. Εν μέσω πανδημίας και με τη χώρα σε καραντίνα.
Η κυβέρνηση έχει ανακοινώσει με κάθε δυνατό τρόπο, ότι δεδομένων των επιδημιολογικών συνθηκών, πορείες εφέτος δεν θα πραγματοποιηθούν. Όπως δεν πραγματοποιήθηκαν παρελάσεις στις εθνικές επετείους.
Μέσα από τη Βουλή, το επίσημο ΚΚΕ ανακοίνωσε όμως ότι δεν θα υπακούσει και ότι θα πραγματοποιήσει την πορεία.
Η απάντηση που έδωσε ο Πρωθυπουργός σε αυτήν την επίδειξη περιφρόνησης προς τους θεσμούς της χώρας και το κράτος το ίδιο, έχει μία ιστορική διάσταση: «Επειδή, λοιπόν, εδώ υπάρχει Κοινοβουλευτική Δημοκρατία και επειδή οι νόμοι ισχύουν για όλους, θέλω να ενημερώσω και τον κ. Κουτσούμπα και τον κ. Βαρουφάκη ότι δεν εξαιρούνται από τη συνολική εφαρμογή των νόμων. Ό,τι ισχύει για κάθε Έλληνα πολίτη, ισχύει και για το Κομμουνιστικό Κόμμα και για εσάς και για τον κ. Βαρουφάκη».
Θα έλεγε κανείς ότι αυτά πρέπει να είναι αυτονόητα. Δυστυχώς, στην Ελλάδα δεν είναι. Εδώ και πολλά χρόνια και κυρίως στην περίοδο της Μεταπολίτευσης, για το ΚΚΕ και μερικούς ακόμη ισχύουν κάπως διαφορετικά οι νόμοι από ό,τι για τους υπολοίπους. Σε έναν συνδυασμό ενοχών της Δεξιάς, σκόπιμης εθελοτυφλίας – ανοχής των περισσότερων κυβερνήσεων και στρεβλής θεώρησης της δημοκρατικότητας, το ΚΚΕ, το ΠΑΜΕ και μερικοί ακόμη, απολαμβάνουν μία ιδιότυπη ασυλία.
Με αυτήν τη… φόρα έρχονται σήμερα να δηλώσουν ότι δεν πρόκειται να λάβουν υπόψη τους τίποτε και θα κάνουν την βαρετή βόλτα τους στην Αμερικανική πρεσβεία.
Τα όσα είπε ο κ. Μητσοτάκης στη Βουλή σημαίνουν ότι δεν θα τους επιτραπεί κάτι τέτοιο. Η σαφής αυτή αναφορά διαμορφώνει μία μεγάλη πρόκληση. Πρέπει να τηρηθούν όσα είπε ο Πρωθυπουργός, ειδάλλως θα βρεθεί εκτεθειμένος ο ίδιος. Το ΚΚΕ και οι συναφείς οργανώσεις, δεν μπορούν να συνεχίσουν να διεκδικούν μία άλλη αντιμετώπιση και να (νομίζουν ότι) έχουν τους δικούς τους νόμους, «το δίκιο του εργάτη», που υπερισχύει των άλλων, των «αστικών».
Εφόσον, δε, τηρηθούν αυτά, θα έχουμε να κάνουμε με μία μεγάλη προσφορά του Πρωθυπουργού, ιστορικών διαστάσεων.
