Δεν ξέρω ποιος το διατύπωσε πρώτος, αλλά ένα πολύ μεγάλο ποσοστό της ζωής μας συμβαίνει μόνο μέσα στο κεφάλι μας. Αυτά είναι και καλά και κακά νέα. Η φαντασία, το όνειρο, οι μεθυσμένες τεθλασμένες που ενώνουν δύο σημεία και τα κάνουν όλα να φαντάζουν δυνατά να συμβούν είναι κάποιες από τις συκοφαντημένες αλλά ιδιαίτερα σημαντικές ανθρώπινες ποιότητες. Από εκεί και πέρα υπάρχει η εντύπωση που έχουν οι άλλοι για μας, και δείχνει να μας νοιάζει ακόμη πολύ, η εικόνα που έχουμε εμείς για τον εαυτό μας η οποία δεν αντιστοιχεί καθόλου προς τα έξω και η πραγματικότητα που ακρωτηριάζεται για να εφαρμόσει στις παγιωμένες ιδεοληψίες μας γιατί δεν έχουμε ούτε διάθεση ούτε κουράγιο να τις προσαρμόσουμε στις ολοκαίνουργιες εμπειρίες μας. Ισως γιατί δεν μπορούμε να αφομοιώνουμε νέες εμπειρίες, ούτε καν να τις διακρίνουμε, έχουμε βάλει τον αυτόματο, η ζωή σταμάτησε στα δεκατέσσερα για πολλούς, από κει και πέρα το μόνο που προσθέσαμε ήταν λίγο μπόι.
Οι αντιδράσεις μας είναι εντελώς αντανακλαστικές, δεν μεσολαβεί καθόλου σκέψη.
Στο θέμα μας τώρα. Οταν με ιδιαίτερη ευκολία, εντελώς αβασάνιστα, χαρακτήρισες φασίστες και ακροδεξιούς όσους δεν ψηφίζουν Αριστερά, λογικό είναι να έρχεσαι κι εσύ στην άβολη θέση να πρέπει να υπερασπιστείς τις αυτονόητες αξίες της Αριστεράς απέναντι σε πράξεις φανατικών και λίγο άρρωστων σφετεριστών τους, αλλά κανείς δεν έχει τη διάθεση ούτε να σε ακούσει, ούτε να σε πιστέψει, ούτε να σου αναγνωρίσει το παραμικρό δίκιο.
Οταν δεν αναγνωρίζεις σε κανέναν την άδολη πρόθεση να ψηφίζει δεξιά και κεντροδεξιά κόμματα επειδή απλά θεωρεί πως αυτός είναι ο πιο δίκαιος τρόπος οργάνωσης της κοινωνίας και του φορτώνεις ακόμη και τα εγκλήματα των χρυσαυγιτών επειδή ο φασισμός ήταν πάντα η εφεδρεία του καπιταλισμού στα δύσκολα – που έτσι είναι – τότε μην παραπονιέσαι όταν θα πρέπει κι εσύ να απολογηθείς για εκείνα τα λεβεντόπαιδα που κακοποίησαν τον πρύτανη της ΑΣΟΕΕ. Θα τα χρεωθούμε ως παιδιά μας, σύντροφοι, όπως χρεωθήκαμε κι εκείνη την παρέα των διαταραγμένων της «17 Νοέμβρη» που αποφάσιζαν χαλαρά το βραδάκι ποιον θα εκτελέσουν την άλλη μέρα το πρωί.
Και ο κίνδυνος γίνεται ακόμη μεγαλύτερος όταν δεν κατανοούμε πως στην ουσία ρίχνουμε νερό στον μύλο της θεωρίας των δύο άκρων. Θα σταθούμε βέβαια απέναντι σε όποιον προσπαθεί να εξομοιώσει τα μαχαιρώματα και τις δολοφονίες με το να ρίχνεις τρικάκια μέσα σε ένα υπουργείο. Δεν είναι θέμα υποστήριξης της διαβαθμισμένης βίας, αλλά όποιο αγοράκι έπαιζε με όπλα δεν έγινε δολοφόνος μεγαλώνοντας.
Ο κόσμος πορεύεται με αντίρροπες δυνάμεις. Ιδεολογικά οι διαφορές είναι μεγάλες. Ομως για κάποιους είναι επάγγελμα πια να στήνουν τα παιχνίδια με πρόσχημα την ιδεολογία.
Υπάρχουν επαγγελματίες στη Δεξιά και στην Αριστερά που δεν μπορούν να υπάρξουν δίχως τον φανατισμό. Ο βιότοπός τους είναι τα οριακά διλήμματα μιας προσωπικής τους ατζέντας, μόνο εκεί μπορούν να επιβιώνουν. Και τους δίνουμε ακόμη τη δυνατότητα να λασπώνουν ως φασίστες οι μεν και ως εγκληματίες οι δε όσους δεν τους ψηφίζουν.
