Τους τελευταίους δύσκολους μήνες των lockdowns και της καραντίνας αποδείχθηκε ότι για την οικονομία, την επικοινωνία, την ίδια τη ζωή το μοναδικό παράθυρο που έμεινε ανοιχτό ήταν ο ψηφιακός κόσμος. Σε αυτόν που η χώρα μας προσπαθεί να ενταχθεί και να συναντήσει άλλες, πιο προηγμένες κοινωνίες και οικονομίες.
Η διαδρομή αυτή και η προσπάθεια δεν είναι απλή. Απαιτεί κανόνες, απόκτηση γνώσεων και δεξιοτήτων και επενδύσεις στα σύγχρονα μέσα και στις τεχνολογίες που βελτιώνονται και αλλάζουν από μέρα σε μέρα. Με αυτή την οπτική έχουν μεγάλη σημασία οι διαπιστώσεις και επισημάνσεις του Παρατηρητηρίου Ψηφιακού Μετασχηματισμού του ΣΕΒ, ο οποίος γκριζάρει τις εντυπώσεις και τους αριθμούς που έχουν καλλιεργηθεί για την «ψηφιακή επανάσταση» που γίνεται στη χώρα.
Η πραγματικότητα μας προσγειώνει και η προσπάθεια που απαιτείται για να αλλάξει σελίδα η χώρα είναι ακόμη μεγαλύτερη από όσα γίνονται. Τι επισημαίνει λοιπόν ο ΣΕΒ:
1. Είναι γεγονός ότι η πανδημία έχει δώσει αφορμή να προχωρήσουν ταχύτερα οι δράσεις ψηφιοποίησης στον ιδιωτικό και στον δημόσιο τομέα και να διευρυνθεί η τηλεργασία.
2. Οι αλλαγές κινούνται μεν στη σωστή κατεύθυνση, ωστόσο διαφαίνεται καθαρά πως από τη μια χρονιά στην άλλη δεν είναι δυνατή η κάλυψη των μεγάλων κενών. Ιδιαίτερα όταν η υπόλοιπη Ευρώπη προχωράει ταχύτερα σε ευρείες μεταρρυθμίσεις και παρεμβάσεις για τον ψηφιακό μετασχηματισμό της. Συνεπώς, η μικρή βελτίωση στη συγκριτική θέση της Ελλάδας (27η από 28η το 2019) υπογραμμίζει την ανάγκη να προχωρήσουμε ταχύτερα σε σχέση όχι μόνο με το παρελθόν μας, αλλά και με την υπόλοιπη ΕΕ.
3. Τα βήματα προόδου αντανακλώνται στη σταδιακή βελτίωση της ψηφιακής ωριμότητας της δημόσιας διοίκησης κατά τέσσερις θέσεις (24η από 28η) αλλά παρά τις εξαγγελίες και ορισμένες νομοθετικές παρεμβάσεις, η συγκριτική ωριμότητα της Ελλάδας στο ρυθμιστικό περιβάλλον παρουσιάζει πτώση στην 28η θέση.
Και τέλος υπογραμμίζει ότι «μπορεί οι πρόσφατες νομοθετήσεις να είναι μεν φιλόδοξες, αλλά η αντιστροφή της υστέρησης προέρχεται από την ταχύτητα πραγματικής εφαρμογής (και όχι απλά της ψήφισης στη Βουλή), με ενδεικτικό παράδειγμα ότι στον Κώδικα Ψηφιακής Διακυβέρνησης που έγινε νόμος, εκκρεμούν 120 υπουργικές αποφάσεις για την εφαρμογή του».
Ετσι οδηγείται στο συμπέρασμα ότι «δεν είναι αρκετό να πραγματοποιούμε τις σωστές μεταρρυθμίσεις, αλλά πρέπει να τις πραγματοποιούμε με μεγαλύτερη ταχύτητα και εύρος από τους υπόλοιπους Ευρωπαίους. Διαφορετικά, η θέση της Ελλάδας δεν θα αλλάζει σημαντικά».
Δεν συμφωνείτε;…
