«Παύλο, πάντα τέτοια, ευχαριστώ πολύ. Κυριάκος Μητσοτάκης».
Όχι, ο Πρωθυπουργός δεν έστειλε ευχαριστήριο τηλεγράφημα στον Παύλο Πολάκη. Όμως, θα μπορούσε να το κάνει βλέποντας την εικόνα του Αλέξη Τσίπρα (Star) να προσπαθεί, επιστρατεύοντας ανίσχυρα επιχειρήματα που εκθέτουν και τον ίδιο, να δικαιολογήσει τα αδικαιολόγητα.
Τι έκανε και τι κάνει ο κ. Πολάκης;
Προσπαθεί, και μάλλον τα καταφέρνει, να δικαιώσει τους …«Άγιο είχαμε!»
Διότι ο κ. Πολάκης δεν είναι ένα απλό στέλεχος του ΣΥΡΙΖΑ. Υπήρξε υπουργός Υγείας της κυβέρνησης συνεργασίας ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ. Με λίγα λόγια θα ήταν ο άνθρωπος που θα διαχειριζόταν την υγειονομική κρίση, αν δεν είχαν μεσολαβήσει εκλογές.
Τι άλλο, εκτός από το «ευτυχώς τη γλιτώσαμε», μπορεί να συνοδέψει την φωτογραφία με το… «γλέντισμα» του πρώην υπουργού;
Το δράμα όμως, δεν είναι η αδυναμία του κ. Πολάκη να αντιληφθεί ότι η δημοσιοποίηση μιας τέτοιας φωτογραφίας, σε περίοδο καραντίνας δεν είναι δείγμα μαγκιάς και αντισυμβατικότητας αλλά μια μεγαλειώδης ανοησία που έχει κόστος για τον ίδιο και το κόμμα του.
Είναι ότι για τα καμώματα του κ. Πολάκη φέρει ακέραια την ευθύνη ο Αλέξης Τσίπρας που τα ανέχεται. Ακόμα και όταν αυτά τον φέρνουν στη δύσκολη θέση, αντί να ασκεί κριτική στην κυβέρνηση για τους χειρισμούς της στη δεύτερη φάση της πανδημίας να απολογείται.
Το ακόμα χειρότερο, όμως, είναι ότι ο κ. Τσίπρας εμφανίζεται αδύναμος να βάλει τέλος στα καμώματα αυτά. Να τραβήξει το αυτί του υπουργού του. Να του βγάλει κίτρινη κάρτα.
Η εικόνα, που έκανε ζημιά, πείραξε, τον κ. Τσίπρα. Την ουσία της πράξης τη δικαιολόγησε. Ήταν, είπε, ο άνθρωπος στα Χανιά, είχε χειρουργεία όλο το πρωί, πείνασε, δεν είχε που να φάει και πήγε στο φιλικό του σπίτι. Όμως, είχε κάνει το τεστ.
Μάλιστα. Άρα, για παράδειγμα, αφού το τεστ που μου έγινε προ ημερών ήταν αρνητικό ας γίνω Πολάκης και ας τρέχω σε φιλικά σπίτια για τραπεζώματα και γλεντίσματα, όλα μια χαρά! Αρκεί να μη βγάλω φωτογραφίες και τις ανεβάσω στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης.
Με λίγα λόγια το θέμα δεν είναι «τι μυαλά κουβαλάω», αλλά να μην τα βλέπει ο κόσμος.
Η εικόνα του κ. Τσίπρα, ενός ηγέτη αδύναμου να κόψει με το μαχαίρι, νοοτροπίες και ενέργειες που μεταδίδουν την εικόνα ενός κόμματος που παλεύει για να ισορροπήσει ανάμεσα στην ανάγκη να εμφανιστεί ως σοβαρή εναλλακτική λύση διακυβέρνησης και στην επιθυμία ουκ ολίγων στελεχών του, (ο Πολάκης δεν είναι η μοναδική περίπτωση) να εμφανίζονται ως οι Τσε Γκεβάρα του 21ου αιώνα, τελικά υπονομεύει τον ίδιο.
Δεν ξέρω αν με την αλλαγή κυβέρνησης, «είχαμε Άγιο». Είναι βέβαιο όμως ότι με αυτόν τον ΣΥΡΙΖΑ έχει Άγιο ο κ. Μητσοτάκης.
