Δεν χωρεί πια αμφιβολία ότι η απειλή του κορωνοϊού είναι ιδιαιτέρως σοβαρή, για να μην πούμε εκρηκτικών διαστάσεων.
Πλήττει ολόκληρο τον κόσμο, κατακυριεύει και τις πιο προηγμένες χώρες, δεν κάνει εξαιρέσεις, παρά εισβάλλει με επιθετικό τρόπο όπου η κινητικότητα πολλαπλασιάζεται και η προσοχή αμβλύνεται.
Εισβάλλοντας δε, προσβάλλει και κλονίζει ακόμη και τα ισχυρότερα συστήματα υγείας, αφήνει εκτεθειμένο τον πληθυσμό και επιδρά καταλυτικά σε όλες τις εκδοχές της οικονομικής και κοινωνικής ζωής.
Οπως ακριβώς συμβαίνει τώρα σε ολόκληρη την Ευρώπη και στην Ελλάδα βεβαίως, επιβαρύνοντας υπέρμετρα τις υγειονομικές συνθήκες και επιβάλλοντας νέα απαγορευτικά παντού.
Η έκρηξη των κρουσμάτων, των διασωληνώσεων και των θανάτων δεν αφήνει πλέον κανέναν αδιάφορο.
Ακόμη και οι αρνητές και οι συνωμοσιολόγοι, όλοι εκείνοι που θεωρούσαν την απειλή ανύπαρκτη και δήθεν κατασκευασμένη, μπορούν να αντιληφθούν την ένταση και το βάρος του φαινομένου.
Η αλήθεια είναι βεβαίως ότι από την αρχή του περασμένου καλοκαιριού, όταν ήρθη το πρώτο απαγορευτικό, υπήρχαν σημάδια και συνεχείς ήταν οι προειδοποιήσεις των ειδικών ότι το φθινόπωρο θα ενσκήψει ένα δεύτερο, ισχυρότερο πανδημικό κύμα, ικανό να αμφισβητήσει τη δυνατότητα του εθνικού συστήματος υγείας να ανταποκριθεί στην πίεση που θα δεχθεί.
Και είναι αλήθεια επίσης ότι στη διάρκεια του καλοκαιριού και μετέπειτα στις αρχές του φθινοπώρου επικράτησαν εφησυχασμός και χαλαρότητα. Οπως και μεγάλη ήταν η πίεση, από όλες τις πλευρές, για άνοιγμα της οικονομίας και άρση των όποιων περιορισμών, ώστε να ελεγχθούν κατά το δυνατόν οι οικονομικές συνέπειες των πρώτων περιοριστικών μέτρων.
Διατηρούμενα μάλιστα, παρά το άνοιγμα, ελεγχόμενα τα κρούσματα δημιούργησαν την ψευδή πεποίθηση ότι ο ιός κάμπτεται και η διάδοσή του ελέγχεται, με αποτέλεσμα να αμβλυνθεί η προσοχή και να επιταθεί η κινητικότητα σε όλα τα επίπεδα της οικονομικής και κοινωνικής ζωής.
Συνδυαζόμενες οι πράξεις και οι κινήσεις οδήγησαν, με ευθύνη όλων, στο σημερινό νέο αδιέξοδο. Δεν είναι του παρόντος η αναζήτηση ευθυνών, όπως και ελάχιστη αξία έχει η κριτική για όσα δεν έγιναν στον τομέα της υγείας, καθώς είναι φανερό πια σε όλους ότι κανένα σύστημα υγείας, όσο δυνατό κι αν είναι, δεν αντέχει τυχόν πολλαπλασιασμό των κρουσμάτων.
Αν εκτιναχθούν οι μολύνσεις σε 10.000 ημερησίως όπως προβλέπουν οι ειδικοί και αρχίσουν τα νοσοκομεία να πολιορκούνται από ασθενείς της πανδημίας, προφανώς θα καταρρεύσουν, δεν θα είναι σε θέση να ανταποκριθούν, με ό,τι αυτό συνεπάγεται για τη δημόσια υγεία και κατ’ επέκταση για όλους μας.
Οπότε, στην παρούσα φάση της πανδημικής έξαρσης εκείνο που προέχει και πάλι είναι ο έλεγχος διασποράς της νόσου, ο περιορισμός διάδοσης του κορωνοϊού, ώστε να μειωθούν καθοριστικά οι εισαγωγές στα νοσοκομεία και να προστατευθούν οι βασικές μονάδες υγείας.
Πράγμα που σημαίνει ότι οφείλουμε άπαντες να πειθαρχήσουμε στα επιβαλλόμενα μέτρα, να μείνουμε ξανά στο σπίτι, να τηρούμε τις αποστάσεις και τους κανόνες υγιεινής και να αποφεύγουμε την όποια έκθεση στον κινητικό και διαδεδομένο πια κορωνοϊό.
Τούτη τη φορά τουλάχιστον οι ελπίδες για αποτελεσματικά εμβόλια και φάρμακα είναι πραγματικές και βάσιμες. Μέχρι το τέλος του έτους αναμένονται σχετικές ανακοινώσεις, και οι περισσότεροι των ειδικών υπολογίζουν ότι από τον νέο χρόνο θα υπάρχουν εργαλεία ικανά να ελέγξουν την πανδημία.
Ολοι μπορούν να αντιληφθούν το προσωπικό και κοινωνικό κόστος του νέου απαγορευτικού, όπως και την κούραση των πολιτών που υποχρεώνονται και πάλι να κλειστούν μέσα.
Ωστόσο, δεν υπάρχουν μαγικές λύσεις, ούτε επιλογές. Ας αρκεσθούμε λοιπόν στην ευχή του ποιητή πως τον χειμώνα ετούτο άμα τον πηδήσουμε, για άλλα δέκα χρόνια καθαρίσαμε…
ΤΟ ΒΗΜΑ
